_____________________________________________

BAHAGIAN 2

Balaghah Nabi S.A.W

Diriwayatkan oleh sebahagian Bani Hasyim tentang sebuah hadis yang dikaitkan kepada Rasulullah s.a.w secara marfu‘ bahawa seorang lelaki Badwi telah mendatangi Rasulullah s.a.w dan berkata: Wahai Rasulullah s.a.w! Adakah boleh seorang lelaki menangguhkan mahar isterinya? Beliau bersabda: Ya, apabila ia seorang fakir, kemudian beliau bertanya : Wahai Rasulullah! Siapakah yang telah mengajar anda?

Beliau bersabda: Allah yang telah mengajar aku, dan aku adalah seorang Arab yang paling fasih walaupun aku daripada Quraisy, dan dididik di rumah Hawazin Bani Sa‘d bin Bakr. Aku telah membesar bagaikan awan, mereka berkata: Inilah awan yang telah meneduhkan kami. Maka beliau bersabda: Bagaimana kamu melihat bawahannya yang meliputi ufuk langit? Mereka berkata: Alangkah cantik dan kukuh kedudukannya! Beliau bersabda: Bagaimana kamu melihat keseluruhannya? Mereka berkata: Alangkah cantiknya ia di dalam bentuk bulatnya. Beliau bersabda: Bagaimana kamu melihat sinaran dan keputihannya atau jaluran cabangnya yang panjang? Maka Rasulullah s.a.w bersabda: Sesungguhnya telah datang hujan kepada kamu? Mereka berkata: Wahai Rasulullah s.a.w! Kami tidak dapati orang yang lebih fasih daripada anda. Beliau bersabda: Apakah yang menghalang aku, sedangkan aku adalah seorang Arab yang paling fasih. Allah telah menurunkan al-Qur’an dengan bahasa aku, sebaik-baik bahasa sekalipun aku dibesarkan di kalangan Bani Sa‘d[1].

Mutiara Kata Amir al-Mukminin A.S

Diriwayatkan daripada Amir al-Mukminin a.s bahawa beliau berkata: Orang yang bermegah dengan dirinya sendiri adalah lebih mulia daripada orang yang bermegah dengan bapanya, kerana aku adalah lebih mulia daripada bapa aku, dan Nabi s.a.w adalah lebih mulia daripada bapanya, Ibrahim adalah lebih mulia daripada Tarikh.

Ada orang bertanya kepadanya: Dengan apakah kemegahan itu? Beliau berkata: Dengan salah satu daripada tiga perkara:Harta lahir, adab yang baik, dan pertukangan di mana seorang tidak malu dengannya.

Ada orang bertanya Amir al-Mukminin a.s: Bagaimana anda menyambut waktu pagi wahai Amir al-Mukminin? Beliau berkata:Aku menyambut waktu pagi aku dengan memakan rezeki aku, dan menunggu ajal aku, ada orang bertanya kepadanya: Apa pendapat anda tentang dunia? Beliau berkata: Apa aku akan berkata kepada dunia pada awalnya dukacita, dan akhirnya kematian, barangsiapa yang menjadi kaya padanya, hakikatnya ia adalah seorang fakir, dan barangsiapa yang menjadi fakir padanya, maka ia berdukacita, halalnya dihisab, dan haramnya ke neraka.

Ada orang bertanya kepadanya: Siapakah orang yang paling bergembira? Beliau berkata: Orang yang selamat dari balasan,dan mengharap pahala ketika jasad di bawah tanah.

Beliau berkata: Barangsiapa yang telah mengunjungi saudaranya muslim kerana Allah, maka Allah akan menyerunya:Wahai pengunjung! Anda telah melakukan perkara yang baik,dan syurga pun baik kepada anda.

Beliau berkata: Apabila seorang muslim menunaikan hajat seorang muslim, maka Allah akan menyerunya: Di atasKu pahala anda, dan aku tidak reda kepada anda tanpa syurga.

Beliau berkata: Tiga orang yang akan diketawakan Allah kepada mereka pada hari Kiamat: Seorang lelaki berada di atas hamparannya bersama-samanya isterinya yang dicintai, lalu ia mengambil wuduk, memasuki masjid, mengerjakan solat dan bermunajat kepada Tuhannya, seorang lelaki yang berjunub, kemudian tiada air, lantas ia pergi kepada salji dan memecahkannya, kemudian ia memasukinya dan mandi junub, dan seorang lelaki bertembung musuhnya bersama-sama para sahabatnya, tiba-tiba mereka diserang, maka ia ikut berperang sehingga ia terbunuh.

Beliau berkata: Ucapan takziah akan mewarisi syurga, beliau berkata: Apabila anda membawa keranda mayat, nescaya anda keluar daripada dosa sebagaimana anda dilahirkan ibu anda.

Beliau berkata: Siapa yang telah membeli daging kepada keluarganya dengan satu dirham seolah-olah beliau telah memerdekakan hamba daripada anak Ismail.

Beliau berkata: Siapa yang telah meminum lebihan minuman saudaranya kerana mengambil keberkatannya, nescaya Allah menjadikan di antara mereka berdua malaikat yang akan memohon ampun untuk mereka berdua sehingga berlakunya Kiamat. Beliau berkata: Lebihan makanan atau minuman mukmin adalah penyembuhan kepada tujuh puluh penyakit[2].

Dialog Abu Hanifah Dengan Abu Abdullah

Muhammad bin ‘Ubaid daripada Hammad daripada Muhammad bin muslim berkata: Abu Hanifah datang berjumpa dengan Abu Abdullah a.s dan berkata: Aku telah melihat anak lelaki anda Musa sedang mengerjakan solat, dan orang ramai melalui di hadapannya, tetapi beliau tidak melarang mereka, dan itulah apa yang telah berlaku, Abu Abdullah a.s berkata: Panggilkan Musa untukku, manakala beliau datang kepadanya, beliau berkata kepadanya: Wahai anak lelaki aku, sesungguhnya Abu Hanifah menyebut bahawa anda sedang mengerjakan solat, dan orang ramai melalui di hadapan anda, tetapi anda tidak melarang mereka, beliau berkata: Ya, wahai bapaku, sesungguhnya yang aku mengerjakan solat kepada-Nya adalah lebih hampir kepadaku daripada mereka, Allah berfirman di dalam Surah al-Qaf (50):16 “Kami lebih hampir kepadanya daripada urat lehernya”. Lantas Abu Abdullah mendakapnya dan berkata: Dengan nama bapa aku, anda dan ibu aku, wahai Yang menyimpan segala rahsia![3]

Abu Abdullah berkata: Wahai Abu Hanifah, adakah pembunuhan di sisi kamu lebih berat daripada zina? Beliau berkata: Pembunuhan lebih berat daripada zina, beliau berkata: Bagaimana Allah telah memerintah di dalam pembunuhan dua saksi sementara di dalam zina empat saksi? Bagaimana ini boleh didapati dengan kias? Wahai Abu Hanifah, adakah meninggalkan solat lebih berat atau meninggalkan puasa? Beliau berkata: Meninggalkan puasa lebih berat, beliau berkata: Bagaimana seorang perempuan menggantikan puasanya, dan tidak menggantikan solatnya; bagaimana ini boleh didapati dengan kias?

Aduhai anda wahai Abu Hanifah, adakah perempuan lebih lemah di dalam pendapatnya atau lelaki? Beliau berkata: Malah perempuan, beliau berkata: Bagaimana Allah telah menjadikan satu saham untuk perempuan dan dua saham untuk lelaki? Bagaimana perkara ini dapat dilakukan kias? Wahai Abu Hanifah, berak lebih kotor atau air mani? Beliau berkata: Malah berak lebih kotor, bagaimana boleh dilakukan istinja’ daripada berak dan dimandikan junub daripada air mani? Bagaimanakah perkara ini dapat dilakukan dengan kias? Aduhai anda wahai Abu Hanifah, anda berkata aku berkata: Aku akan turun sebagaimana Allah turun? Beliau berkata: Aku minta pertolongan Tuhan dari mengatakannya, beliau a.s berkata: Ya, anda dan para sahabat anda berkata sedemikian tanpa mengetahuinya.

Abu Hanifah berkata: Aku jadikan diri aku tebusan anda, beritahu aku sebuah hadis yang kami akan memberitahu kepada orang ramai tentang anda? Beliau a.s berkata: Abu Muhammad bin Ali telah memberitahu aku daripada bapanya Ali bin al-Husain a.s daripada bapanya al-Husain bin Ali a.s daripada bapanya Ali in Abu Talib a.s berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Sesungguhnya Allah telah mengambil perjanjian (al-Mithaq) Ahlu l-Bait daripada setinggi-tinggi tanah ‘illiyyin, dan Dia telah mengambil tanah syi‘ah kita daripada kami. Jika seluruh penduduk langit dan penduduk bumi bekerja keras untuk mengubah sesuatu daripadanya, nescaya mereka tidak mampu melakukannya. Beliau berkata: Abu Hanifah telah menangis, begitu juga para sahabatnya. Kemudian Abu Hanifah keluar, kemudian diikuti oleh para sahabatnya[4].

Hadis Tentang Baghal Betina Abu Hanifah

Daripadanya, daripada Sama‘ah berkata: Seorang lelaki telah bertanya kepada Abu Hanifah tentang (al-Syai’) sesuatu tertentu dan tentang la syai’ (tanpa sesuatu), lalu beliau memberitahunya tentang al-syai’ dan tidak dapat menjawab kepadanya tentang la syai’, lantaran itu beliau berkata kepada lelaki tersebut: Pergilah dengan baghal betina ini kepada imam orang al-Rafidhah (Abu Abdullah), dan juallah kepadanya bi-la syai’, dan terimalah harganya, kemudian lelaki tersebut telah datang bersama baghal tersebut menemui Abu Abdullah a.s, Abu Abdullah a.s berkata kepadanya: Aku telah meminta Abu Hanifah supaya menjual baghal betina ini. Beliau berkata: Beliaulah yang telah memerintahkan aku supaya menjualkannya. Beliau a.s berkata: Berapakah harganya? Beliau berkata: Bi-la syai’, beliau berkata kepadanya: Apakah yang anda katakan? Beliau berkata: Kebenaran yang aku katakan, maka beliau a.s berkata: Sesunguhnya aku telah membelinya daripada anda bi-la syai’.

Beliau berkata: Abu Abdullah telah menyuruh hambanya memasukkan baghal betina tersebut di dalam kandangnya.

Beliau berkata: Muhammad bin al-Hasan telah menunggu bayaran selama satu jam, manakala beliau a.s melambatkan pembayarannya, Muhammad bin al-Hasan berkata: Aku telah menjadikan diri aku tebusan anda tentang bayaran? Beliau berkata: Perjanjian adalah pada keesokannya, lantas beliau kembali kepada Abu Hanifah, maka beliau telah memberitahunya tentang perkara tersebut dan meredainya, pada keesokannya, Abu Hanaifah datang kepadanya, maka Abu Abdullah a.s berkata kepadanya: Anda telah datang untuk menerima bayaran baghal betina la syai’?

Beliau berkata: Ya, dan la syai’ adalah bayarannya? Beliau berkata: Ya, maka Abu Abdullah menaiki baghal tersebut sementara Abu Hanifah menaiki binatang lain melintasi padang pasir, apabila hari siang, Abu Abdullah telah melihat kepada maya sedang meninggi seolah-olah seperti air yang sedang mengalir, Abu Abdullah berkata: Wahai Abu Hanifah, apakah di lurahnya seolah-olah ia sedang mengalir? Beliau berkata: Itulah air wahai anak lelaki Rasulullah s.a.w, manakala mereka berdua sampai ke tempat tersebut,maka ianya semakin jauh, lantas Abu Abdullah berkata: Terimalah bayaran baghal betina itu, Allah berfirman Surah al-Nur ( 24) :39 “laksana maya di tanah datar, yang di sangka air oleh orang yang dahaga, tetapi apabila didatanginya air itu, maka dia tidak mendapatinya sesuatupun”

Beliau berkata: Abu Hanifah keluar kepada para sahabatnya di dalam keadaan dukacita, lalu mereka bertanya kepadanya: Apakah gerangan anda wahai Abu Hanifah? Beliau menjawab: Baghal betina aku telah pergi tanpa bayaran sedangkan harga baghal betina itu adalah sepuluh ribu dirham.

Hadis Qasidah Al-Farazdaq Untuk Ali Bin al-Husain A.S

Ja‘far bin al-Husain al-Mu’min - rahimahu llahu- telah memberitahu kami daripada Haidar bin Muhammad bin Nu‘aim yang dikenali dengan Abu Ahmad al-Samarqandi, murid Abu al-Nadhar Muhammad bin Mas‘ud daripada Muhammad bin Mas‘ud berkata: Muhammad bin Ja‘far telah memberitahu kami berkata: Abu al-Fadhl Muhammad bin Ahmad bin Mujahid telah memberitahu kami, berkata: Al-‘Alaa’ bin Muhammad bin Zakaria di Basrah telah memberitahu kami berkata: ‘Ubaidillah bin Muhammad bin ‘Aisyah[5] telah memberitahu kami, lalu berkata: Bapa aku telah memberitahu aku bahawa Hisyam bin Abd al-Malik telah menunaikan fardu haji pada masa pemerintahan Abd al-Malik dan al-Walid, beliau telah melakukan tawaf di Ka‘bah, dan mahu mengucup Hajr al-Aswad, tetapi tidak dapat melakukannya kerana kesesakan, maka disediakan untuknya mimbar, lalu beliau duduk di atasnya.

Penduduk Syam telah melakukan tawaf bersama-samanya, tiba-tiba Ali bin al-Husain datang memakai pakaian ihram, mempunyai muka yang bersih, memakai bauan, dan di antara dua matanya kesan sujud, beliau mulai melakukan tawaf di Ka‘bah. Apabila beliau sampai di Hajr al-Aswad, orang ramai memberi ruang kepadanya sehingga beliau mengucup Hajr al-Aswad, kerana kehebatan, dan kemuliaannya, maka Hisyam telah menjadi marah, seorang lelaki daripada Syam berkata kepada Hisyam: Siapakah lelaki yang dihormati oleh orang ramai sebegitu rupa sehingga mereka mengosongkan ruang untuknya bagi mengucup Hajr al-Aswad? Hisyam berkata: Aku tidak mengenalinya,aku harap orang-orang Syam tidak mencintainya, maka al-Farazdaq berkata bahawa beliau telah hadir bersama, dan mengenalinya. Lelaki Syam berkata: Siapakah dia wahai Abu Faris? Beliau menjawab:

Inilah orang yang dikenali jejaknya oleh ahlinya

Baitullah mengenalinya dan syiarnya-syiarnya

Ini adalah anak lelaki sebaik-baik hamba Allah

Inilah seorang bertakwa, bersih, suci ilmunya

Ini adalah Ali Rasulullah s.a.w bapanya

Cahaya petunjuknya menerangi kegelapan

Apabila Quraisy melihatnya dan berkata:

Kepada kemuliaan lelaki ini berakhirnya kemuliaan

Meningkat kemuncak kemuliaan yang tidak

Dicapai oleh Arab Islam dan A‘jam

Hampir dipegang oleh Hajr apabila beliau

mengucupnya

Diam kerana malu diam kerana kehebatannya

Ia tidak bercakap melainkan ketika ia senyum

Berpecah cahaya kegelapan daripada cahaya

sinarannya

Seperti matahari yang memecahkan cahaya

kegelapan

Di tapak tangannya bauan harum telah melekat

Bauannya dari tapak tangan sehingga ke hidungnya

Bertanggung jawab terhadap kaumnya di dalam

kesusahan

Lemah lembut dan mempunyai daya tarik

menggembirakan

Inilah anak lelaki Fatimah jika anda tidak

mengenalinya

Dengan datuknya segala para nabi berakhir

Inilah anak lelaki Fatimah yang dinisbahkan

Di syurga yang kekal namanya ditulis dengan Qalam

Allah telah memuliakannya dan menghormatinya pada awal

lagi

Telah berlaku sedemikian untuknya pada awal Lauh

Daripada datuknya kelebihan para nabi terserlah

kerananya

Dan kelebihan umat terdahulu terserlah kerana

umatnya

memecahkan

Segala kefakiran dan kezaliman

Dua tangannya sebagai pembantu untuk manfaat

umum

Dua tapak tangannya adalah sama dan tidak pernah

menolak

Tingkah lakunya amat menyenangkan tidak takut

dengan cabaran

Dihiaskan dengan dua perkara: Akhlak yang baik dan

mulia

Melaksanakan ihsan dengan saksama, dan

Tidak mungkir janji, baik jagaannya

Lapang dada menghadapi kesusahan dengan cekal

hati

Mencintai mereka adalah perintah agama,dan

membenci mereka

Kekafiran,dan mendekati mereka adalah kejayaan

dan pegangan

Menolak kejahatan dan bala dengan mencintai

mereka

Bertambah ihsan dengannya dan nikmat

Diutamakan selepas menyebut Allah adalah

menyebutkan mereka

Pada permulaan kalam dan selepasnya

Jika dikira ahli takwa kesemuanya merekalah para

imam mereka

Ditanya sebaik-baik penduduk bumi?Jawapannya

adalah mereka

Tidak mampu menandingi mereka dengan

kemurahan mereka

Merekalah bagaikan hujan memberi rahmat

Bagaikan singa yang mengawas dan api yang

Membakar

Celaan enggan memasuki halaman mereka

Akhlak mulia diikuti sifat mulia yang berterusan

Kesusahan hidup tidak mengurangkan

perkhidmatan mereka

Apatah lagi jika mereka kaya atau tidak mempunyai

sesuatu

Mana-mana makhluk tidak di dalam jagaan mereka

Tidak memiliki keistimewaannya, kerana ia adalah

nikmat

Siapa yang mengenali Allah akan mengenali

Keistimewaan ini

Agama dari keluarga rumah inilah dianuti oleh umat

Beliau berkata: Hisyam telah pergi dan memerintahkan supaya Farazdaq ditahan, lalu beliau ditahan di ‘Asfan di antara Makkah dan Madinah. Berita penahanannya telah sampai kepada Ali bin al-Husain a.s, maka beliau mengutus kepadanya dua belas ribu dirham, dan berkata: Kami memohon izin wahai Abu Firas, jika kami mempunyai lebih banyak daripada ini, nescaya kami akan memberikannya kepada anda, tetapi beliau telah menolaknya, dan berkata: Wahai anak lelaki Rasulullah s.a.w, anda tidak berkata melainkan kemarahan untuk Allah dan Rasul-Nya s.a.w, dan aku tidak bergantung kepadanya sedikitpun, lalu beliau menolaknya kepadanya dan akhirnya beliau telah menerimanya, al-Farazdaq telah menghina Hisyam ketika di dalam tahanan, antaranya:

Adakah anda menahanku di antara Madinah

Di mana hati manusia cenderung kepadanya

Menukar kepala bukan kepala sayyid

Mata juling telah hilang keaibannya

Ali bin al-Hasan bin Yusuf telah memberitahu kami daripada Muhammad bin Ja‘far al-‘Alawi daripada al-Husain bin Muhammad bin Jumhur al-‘Ammi berkata: Far‘an, perawi al-Farazdaq, telah memberitahuku, berkata: Aku telah mengerjakan haji bersama-sama Abd al-Malik bin Marwan, maka beliau telah melihat kepada Ali bin al-Husain bin Ali bin Abu Talib a.s, lalu menghinanya dengan berkata: Siapakah lelaki ini? Al-Farazdaq berkata:

Inilah anak lelaki sebaik-baik hamba Allah

Inilah yang takwa, bersih, suci ilmunya

Sehingga beliau menyempurnakan qasidahnya, beliau berkata: Abd al-Malik memberi kepadanya seribu dinar setiap tahun, tetapi beliau tidak memberinya pada tahun itu, lalu al-Farazdaq mengadu kepada Ali bin al-Husain a.s dan memintanya supaya menghubunginya, maka beliau a.s berkata: Aku akan memberi kepada anda harta aku sebagaimana Abd al-Malik telah memberinya kepada anda, beliau berkata: Wahai anak lelaki Rasulullah s.a.w, aku tidak mahu membebankan anda sedikit pun, aku mahu pahala daripada Allah pada masa akan datang daripada pahala dunia yang cepat, lantaran itu, beliau telah menghubungi Mu‘awiyah bin Abdullah bin Ja‘far al-Tayyar salah seorang pemuka Bani Hasyim, beliau berkata : Wahai Abu Firas, berapa tahun lagi anda menganggar umur anda? Beliau berkata: Dua puluh tahun, beliau berkata: Ini dua puluh ribu dinar aku memberi kepada anda daripada harta aku, dan maafkan wahai Abu Muhammad, semoga Allah memuliakan anda di dalam urusan anda tanpa sebarang masalah, beliau berkata: Aku telah berjumpa dengan Abu Muhammad. Beliau telah membelanjakan hartanya kepada aku, aku telah memberitahu kepadanya bahawa aku telah mengakhirkan pahalanya di dunia kepada pahala akhirat[6].

Abdullah Bin Abu Ya‘fur

Beberapa orang syeikh kami, daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Ibn Abu Najran daripada Muhammad bin Abu Yahya daripada Hammad bin ‘Uthman berkata: Aku mahu keluar ke Makkah, maka aku telah mendatangi Ibn Abu Ya‘fur, mengucap selamat tinggal kepadanya, aku berkata: Adakah anda mempunyai hajat kepada sesuatu? Beliau berkata: Ya, anda sampaikan salam aku kepada Abu Abdullah a.s.

Beliau berkata: Apabila aku telah sampai ke Madinah, maka aku telah masuk berjumpa dengan Abu Abdullah a.s. Beliau bertanya kepada aku, kemudian berkata: Apakah Ibn Ya‘fur buat sekarang? Aku berkata: Beliau berada di dalam keadaan baik, aku telah datang mengucap selamat tinggal kepadanya, lalu beliau telah meminta aku menyampaikan salamnya kepada anda. Beliau berkata: wa ‘alai-hi s-Salam, dan sampaikan salam aku kembali dan katakan kepadanya: Peganglah apa yang aku telah janjikan kepada anda[7].

Ja‘far bin al-Husain, daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ibrahim bin Hasyim daripada Ibn Abu ‘Umair berkata: Salman al-Farra’ telah memberitahuku daripada Abdullah bin Abu Ya‘fur berkata: Para sahabat kami telah membayar zakat kepadanya,maka beliau membahagi-bahagikannya di kalangan para sahabatnya di dalam keadaan menangis, Salman berkata: Apakah yang membuatkan anda menangis? Beliau berkata: Aku khuatir mereka melihat pembayaran zakat dari pihak aku[8].

Isa Bin Abdullah al-Qummi

Ahmad bin Muhammad bin Yahya telah memberitahuku daripada Abdullah bin Ja‘far al-Humairi daripada Muhammad bin al-walid al-Khazzaz daripada Yunus bin Ya‘qub berkata: Isa bin Abdullah al-Qummi telah datang berjumpa dengan Abu Abdullah a.s.Apabila beliau ingin pulang, Abu Abdullah a.s berkata kepada khadamnya: Panggil beliau supaya datang, lalu beliau datang kembali, lantas beliau berwasiat kepadanya beberapa perkara, kemudian beliau berkata: Wahai Isa bin Abdullah, sesungguhnya Allah berfirman di dalam Surah Taha (20):132 “ Dan perintahlah kepada keluarga mendirikan solat ”, dan sesungguhnya anda adalah di kalangan kami Ahlu l-Bait. Apabila matahari dari sini jaraknya dan dari sini pada waktu asar, maka kerjalah solat enam rakaat.

Beliau berkata: Kemudian beliau mengucap selamat tinggal kepada Abu Abdullah a.s, lalu beliau a.s mengucup di antara dua mata Isa dan pulang, Yunus bin Ya‘qub berkata: Aku tidak pernah meninggalkan solat enam rakaat semenjak aku mendengar Abu Abdullah a.s memberitahu kepada Isa bin Abdullah.

Dan para sahabat Abu Abdullah dan Abu Ja‘far a.s yang masih tidak dapat dikesan adalah Muhammad bin Maskan, Yusuf al-Tatari ‘Umar al-Kardi-diriwayatkan oleh al-Mufadhdhal-Hisyam bin al-Muthanna al-Razi[9].

Hamraan bin A‘yan

Daripada Ibn Abu ‘Umair daripada Hisyam bin al-Hakam daripada Hajr bin Zaidah daripada Hamraan bin A‘yan berkata: Aku berkata kepada Abu Ja‘far a.s: Aku telah berjanji dengan Allah bahawa aku tidak akan keluar dari Madinah sehingga anda memberitahu aku apa yang aku akan bertanya kepada anda tentangnya, beliau berkata: Abu Abdullah a.s berkata kepada aku: Tanyalah. Beliau berkata: Aku berkata: Adakah aku daripada syi‘ah anda? Beliau berkata: Ya, di dunia dan di akhirat[10].

Ahmad bin Muhammad telah memberitahu kami daripada Sa‘d bin Abdullah daripada Ya‘qub bin Yazid daripada Marwak bin Ubaid daripada Hisyam bin al-Hakam daripada Abu Abdullah a.s berkata: Aku telah mendengarnya berkata: Sebaik-baik orang yang memberi syafaat adalah aku, dan bapa aku untuk Hamraan bin A‘yan pada hari Kiamat, kami mengambil tangannya sehingga kami memasuki syurga, Muhammad bin Isa bin ‘Ubaid telah meriwayatkan daripada Ziad bin Marwan al-Qandi daripada Abu Abdullah a.s: Beliau a.s berkata tentang Hamraan: Sesungguhnya beliau adalah lelaki di kalangan ahli syurga[11].

Kelebihan Amir al-Mukminin A.S

Tamim bin Abdullah bin Tamim al-Qurasyi-radhia l-Lahu- telah memberitahu kami berkata: Bapaku telah memberitahuku daripada Ali bin Ahmad bin Ali al-Ansari berkata: Ali bin Mitham telah memberitahuku daripada bapanya berkata: Manakala dibelikan untuk Hamidah ibu Musa bin Ja‘far a.s akan ibu al-Ridha Najmah, Hamidah telah menyebut bahawa beliau telah bermimpi melihat Rasulullah s.a.w di dalam tidurnya bersabda kepadanya: Wahai Hamidah, berikan Najmah kepada anak lelaki anda Musa, kerana beliau akan melahirkan daripadanya sebaik-baik anak di bumi, lantaran itu, beliau telah memberinya kepada Musa a.s.

Najmah Ibu al-Ridha A.S

Manakala beliau melahirkan al-Ridha a.s, beliau dinamakan al-Tahirah, di samping itu beliau mempunyai beberapa nama, antaranya: Najmah, Arwa, Sakan, Samanah, dan Tukattum iaitu namanya yang terakhir, Mitham berkata: Aku telah mendengar bapa aku berkata: Najmah adalah seorang yang masih dara ketika Hamidah membelinya.

Bapaku telah memberitahu kepada kami, berkata: Sa‘d bin Abdullah telah memberitahu kami daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada al-Hasan bin al-Mahbub daripada Ya‘qub bin Ishaq daripada Abu Zakaria al-Wasiti daripada Hisyam bin Ahmar berkata: Abu al-Hasan yang pertama a.s berkata: Adakah anda telah mengetahui bahawa seorang ahli al-Maghrib telah datang? Aku berkata: Tidak, beliau berkata: Ya, datanglah bersama-sama kami, kami telah datang bersama-samanya sehingga kami berjumpa dengan seorang lelaki dari al-Maghrib bersama-samanya hamba-hamba, beliau berkata kepadanya: Bentangkan kepada kami, maka beliau pun membentangkan kepada kami sembilan hamba perempuan.

Abu al-Hasan a.s berkata: Kami tidak perlu kepada mereka semua, kemudian beliau berkata : Bentangkan lagi kepada kami. Beliau berkata: Tidak ada hamba perempuan lagi, beliau berkata: Bentangkan kepada kami. Beliau berkata: Demi Allah, kami tidak mempunyai hamba perempuan lagi selain daripada seorang hamba perempuan yang sedang sakit. Beliau berkata: Kenapa anda tidak mahu membentangkannya kepada kami? Lelaki itu enggan melakukannya, kemudian beliau a.s pulang, pada keesokannya, beliau telah mengutus aku kepadanya dan berkata: Katakan kepadanya: Berapakah harga terakhir anda mengenainya, dan apabila beliau berkata: Sekian dan sekian, maka katakan: Aku telah mengambilnya.

Akupun mendatanginya dan berkata: Aku tidak mahu mengurangkan harganya, aku berkata: Aku telah mengambilnya dan ia adalah untuk anda, beliau berkata: Ia adalah untuk anda, tetapi siapakah lelaki bersama-sama anda kelmarin? Aku berkata: Seorang lelaki Bani Hasyim, beliau berkata: Bani Hasyim yang mana satu? Aku berkata: Daripada ketua-ketua mereka, beliau berkata: Aku mahu lebih daripada itu, aku berkata: Aku tidak ada lebih daripada itu, beliau berkata: Aku akan memberitahu kepada anda tentang hamba perempuan ini, aku telah membelinya di pedalaman al-Maghrib.

Tiba-tiba seorang perempuan ahlu l-Kitab telah berjumpa dengan aku dan berkata: Apakah hamba perempuan ini berada bersama-sama anda? Aku berkata: Aku sendiri yang telah membelinya, beliau berkata: Tidak patut hamba perempuan ini berada di sisi anda, sepatutnya ia berada di sisi sebaik-baik orang di bumi, kemudian Najmah telah melahirkan seorang hamba di mana timur dan barat terhutang budi kepadanya, beliau berkata: Aku telah mendatangi Abu al-Hasan Musa a.s dengan Najmah, tidak lama kemudian beliau telah melahirkan Ali al-Ridha a.s.

Empat Perkara Tabi‘i

Abu Ahmad Hani‘ bin Muhammad bin Mahmud al-‘Abdi telah memberitahu kami-radhia l-lahu-berkata: Bapa aku telah memberitahu aku dengan sanad-sanadnya secara marfu‘ bahawa Musa bin Ja‘far a.s telah berjumpa dengan al-Rasyid, dan al-Rasyid berkata kepadanya: Wahai anak lelaki Rasulullah s.a.w: Beritahu kepada aku tentang empat perkara tabi‘i, Musa a.s berkata: Adapun angin, maka malaikat yang memusingkannya. Adapun darah, maka ia adalah hamba; kadangkala menyerang tuannya, adapun kahak, maka ia tidak dapat dirawatnya dengan mudah. Jika ia disekat ia akan meledak. Adapun hempedu, maka ia sepertilah bumi jika ia bergegar, maka akan bergegarlah organ-organ di atasnya, Harun berkata: Wahai anak lelaki Rasulullah s.a.w, anda telah membelanjakan barang simpanan Allah dan Rasul-Nya kepada orang ramai[12].

Perkara Di Antara Dua Perkara

Seorang lelaki berkata: Disebut di sisi al-Ridha a.s tentang al-Jabr dan al-Tafwidh, maka beliau berkata: Aku akan memberi kepada kamu asas perkara ini, kamu tidak akan bertengkar mengenainya melainkan kamu memusnahkannya, kami bertanya: Apakah pendapat anda mengenainya? Beliau berkata: Sesungguhnya Allah tidak ditaati dengan paksaan, dan tidak ditentang dengan kekuatan, Dia tidak mengabaikan hamba-hamba-Nya di dalam kerajaan-Nya, Dialah Pemilik manakala Dia memberi mereka hak milik.

Dan Dialah Penguasa manakala Dia memberi kepada mereka kuasa ke atas sesuatu. Apabila hamba-hamba-Nya mahu melakukan ketaatan, maka Allah tidak menjadi penghalang kepadanya (ketaatan), dan penentangnya. Jika mereka mahu melakukan maksiat,dan jika Allah mahu menghalang mereka, maka Dia boleh melakukannya, dan jika Dia tidak mahu (syaa), dan mereka melakukannya, maka Dia bukanlah yang membuatkan mereka melakukannya, kemudian beliau berkata: Barangsiapa yang memahami garis sempadan percakapan ini, maka beliau telah menentang mereka yang menyalahinya[13].

Manaqib Amir al-Mukminin A.S

Daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Muhammad bin Sinan, daripada mereka yang telah memberitahunya, daripada Abd al-Rahim bin al-Qasir berkata: Abu Ja‘far a.s telah memulakan percakapannya dengan aku, dan berkata: Adapun Dhu l-Qurnain telah diberi pilihan dua awan (al-sahabatain). Maka beliau telah memilih awan yang bernama Dhdhalul, dan menyimpan kepada sahabat kamu awan yang bernama al-Sa‘ab, aku bertanya kepadanya apakah itu al-Sa‘ab? Beliau berkata: Awan yang mengandungi guruh, dan petir, maka sahabat kamu menaikinya. Beliau akan menaiki awan, dan melepasi rintangan-rintangan kepada tujuh langit dan tujuh bumi; lima yang membangun dan dua yang rosak[14].

Daripadanya, daripada al-Husain bin Sa‘id daripada Uthman bin ‘Uthman, daripada Sima‘ah bin Mihran daripada Abu Basir daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Sesungguhnya Ali a.s telah memiliki apa yang ada di atas bumi dan di bawahnya, kemudian dibentangkan kepadanya dua awan; al-Sa‘bah dan al-Dhdhalul. Adapun al-Sa‘bah adalah pemilikan apa yang terdapat di bawah bumi dan al-Dhdhalul adalah pemilikan di atas bumi,lalu beliau telah memilih al Sa‘bah di atas al-Dhadhalul, maka ia telah berpusing dengan Ali a.s sebanyak tujuh bumi, beliau mendapati tiga bumi telah rosak dan empat masih membangun.

Daripadanya, daripada Muhammad bin Sinan daripada Abu Khalid al-Qamat, dan Abu Salam al-Hanat daripada Surat bin Kulaib daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Adapun Dhu l-Qurnain telah diberi pilih dua awan, maka beliau telah memilih al-Dhdhalul, dan telah menyimpan al-Sa‘ab kepada sahabat kamu, aku berkata: Apakah itu al-Sa‘ab? Beliau berkata: Awan yang mengandungi guruh, dan petir, maka sahabat kamu menaikinya. Beliau akan menaiki awan, dan melepasi rintangan-rintangan kepada tujuh langit dan tujuh bumi; lima yang membangun dan dua yang rosak[15].

Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada al-Husain bin Sa‘id daripada Safwan bin Yahya daripada Mu‘awiyah Ibn ‘Ammar daripada Abu al-Zubair daripada Jabir bin Abdullah berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Di dalam peperangan Taif beliau telah menyeru Ali a.s, maka Ali a.s bermunajat dengannya, Abu Bakr dan ‘Umar serta orang ramai berkata: Beliau telah bermunajat dengan Ali a.s, tidak dengan kami, Nabi s.a.w berdiri di hadapan orang ramai memberi khutbah, memuji Allah kemudian bersabda: Wahai manusia, kamu berkata: Aku telah bermunajat dengan Ali a.s, sesungguhnya aku, demi Allah, aku tidak bermunajat dengannya, tetapi Allah telah bermunajat dengannya. Mu‘awiyah berkata: Aku telah membentangkannya kepada Abu Abdullah a.s, maka beliau berkata: Itulah apa yang dikatakannya.

Ali bin Muhammad bin Sa‘d, daripada Hamdan bin Sulaiman al-Nisaburi berkata: Abdullah bin Muhammad al-Yamani telah memberitahu aku daripada Mani‘ daripada Yunus daripada Ali bin A‘yan daripada bapanya daripada datuknya daripada Abu Rafi‘ berkata: Manakala Rasulullah s.a.w mengutus Surah al-Bara’ah kepada Abu Bakr, maka Allah telah menurunkan ke atasnya supaya mengambil Surah al-Bara’ah daripada Abu Bakr, lalu Abu Bakr memberinya kepada Ali a.s.,Ali a.s berkata kepada Rasulullah s.a.w: Berilah wasiat kepada aku, maka Rasulullah s.a.w bersabda kepadanya: Sesungguhnya Allah akan memberi wasiat kepada anda dan bermunajat dengan anda. Justeru itu, Dia telah bermunajat dengan Ali a.s di hari al-Bara’ah sebelum solat pertama sehingga solat Asar.

Dan diriwayatkan dengan sanad-sanad ini daripada Abu Rafi‘ sesungguhnya Allah telah bermunajat dengan Ali a.s pada hari Rasulullah s.a.w dikapankan.

Muhammad bin Isa bin ‘Ubaid daripada al-Qasim bin ‘Urwah daripada ‘Asim bin Hamid daripada Mu‘awiyah bin ‘Ammar daripada Abu al-Zubair daripada Jabir bin Abdullah, berkata: Pada hari Taif Rasulullah s.a.w telah bermunajat dengan Ali a.s. Abu Bakr dan ‘Umar berkata: Anda telah bermunajat dengannya, tanpa kami, beliau bersabda: Aku bukan bermunajat dengannya, malah Allah telah bermunajat dengannya.

Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab daripada Ja‘far bin al-Basyir, dan al-Hasan Ibn Ali bin Fadhdhal daripada al-Muthanna Ibn al-Walid al-Hannat daripada al-Mansur bin Hazim daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Rasulullah s.a.w telah bermunajat dengan Ali a.s pada hari Taif, maka para sahabatnya berkata: Wahai Rasulullah, anda telah bermunajat dengan Ali a.s sedangkan beliau yang termuda di kalangan kami, beliau bersabda:Aku bukan bermunajat dengannya, malah Allah bermunajat dengannya.

Daripadanya, dengan sanad-sanad ini, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Rasulullah s.a.w bersabda kepada ahli Taif: Wahai ahli Taif! Aku akan mengutus kepada kamu seorang lelaki seperti diri aku sendiri (rajulan ka-nafsi) Allah akan membuka dengannya kebaikan pedangnya dan cemetinya, lantaran itu orang ramai akan menghormatinya. Apabila tiba waktu pagi, beliau telah menyeru Ali a.s, dan bersabda: Pergilah anda ke Taif, kemudian Allah telah memerintahkan Nabi-Nya s.a.w supaya datang kepadanya selepas kedatangan Ali a.s. Apabila beliau s.a.w tiba, Ali a.s telah sampai di kemuncak bukit, maka Rasulullah s.a.w bersabda: Cekalkan pendirian anda, maka Ali menjadi cekal, kami telah mendengar suara seperti suara guruh[16]. Maka beliau bertanya: Apakah ini wahai Rasulullah s.a.w? Beliau bersabda: Sesungguhnya Allah a.w sedang bermunajat dengan Ali a.s[17].

Tentang Muhammad Bin Muslim

Beliau berasal daripada Taif, al-Thaqafi, menetap di Kufah berbangsa Arab, mati pada tahun seratus lima puluh hijrah.

Ja‘far bin al-Husain telah memberitahu kami daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin a-Hasan al-Saffar daripada Muhammad bin Isa bin ‘Ubaid, daripada Yasin al-Dharir al-Basri, daripada Huraiz daripada Muhammad bin Muslim berkata: Tidak bertelagah di hatiku oleh sesuatu pun melainkan aku telah bertanya Abu Ja‘far a.s sehingga aku telah bertanya kepadanya tiga puluh ribu hadis, dan aku telah bertanya kepada Abu Abdullah a.s enam belas ribu hadis[18].

Ja‘far bin al-Husain daripada Muhammad bin al-Hasan, daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar, daripada Ali bin Hassan daripada Ali bin ‘Atiyyah al-Zayyat yang digelar dengan al-Bawwab, daripada Muhammad bin Muslim berkata: Aku telah berkata kepada Abu Ja‘far a.s: Aku telah menjadikan diri aku tebusan anda, beritahu aku tentang pembekuan matahari dari fungsinya (rukud)? Beliau berkata: Aduhai anda wahai Muhammad, alangkah kecilnya bangkai anda dan sukarnya masalah anda! Kemudian beliau telah diam selama tiga hari tanpa bercakap dengan aku. Apabila masuk hari keempat, beliau berkata kepada aku: Anda layak untuk menjawabnya.

Muhammad bin al-Hasan telah memberitahu aku daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar, dan Sa‘d bin Abdullah, daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Abdullah bin Muhammad al-Hijjal, daripada al-‘Ala’ bin Razin daripada Abdullah bin Abu Ya‘fur berkata: Aku telah bertanya Abu Abdullah a.s: Sesungguhnya aku bukan setiap masa dapat bertemu anda, aku tidak dapat datang dan seorang lelaki di kalangan sahabat kami datang, lalu bertanya aku,tetapi beliau tidak ada di sisiku setiap kali beliau bertanya aku tentangnya, berkata: Apakah yang menghalang anda daripada Muhammad bin Muslim al-Thaqafi kerana beliau telah mendengar daripada bapa aku, dan beliau di sisinya diredai dan dihormati[19].

Ahmad bin Muhammad bin Yahya telah memberitahu kami daripada Abdullah bin Ja‘far al-Humairi daripada Ahmad bin Hilal al- ‘Abdi daripada al-Hasan bin Ali bin Fadhdhal daripada Abdullah bin Bakir daripada Zararah berkata: Abu Karibah al-Azadi,dan Muhammad bin Muslim telah menjadi saksi di sisi Syarik dengan satu penyaksian di mana beliau sebagai kadi, maka beliau telah melihat pada muka mereka berdua sejenak, kemudian berkata: Dua orang ja‘fari dan fatimi, lantas mereka berdua menangis.

Beliau berkata kepada mereka berdua: Apakah yang membuatkan kamu berdua menangis? Mereka berkata: Anda telah mengaitkan kami dengan kaum yang tidak meredai orang seperti kami untuk menjadi saudara-saudara mereka manakala mereka melihat kewarakan kami yang sedikit, dan anda telah mengaitkan kami kepada seorang lelaki yang tidak meredai orang seperti kami menjadi syi‘ahnya, jika beliau menerima kami, kami menerima, maka baginya sebagai kurniaan ke atas kami, Syarik tersenyum, kemudian beliau berkata: Jika mahu menjadi lelaki, maka jadilah lelaki seperti kamu berdua, wahai Walid, lepaskan mereka berdua pada kali ini, dan jangan mereka berdua mengulanginya pada kali kedua, beliau berkata: Kami telah mengerjakan haji, maka kami telah memberitahu Abu Abdullah a.s tentang kisah tersebut, beliau berkata: Allah akan memakaikan Syarik pada hari Kiamat dua kasut dari api neraka[20].

Ahmad bin Harun dan Ja‘far bin al-Husain telah memberitahu kami daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar, dan Sa‘d bin Abdullah daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada al-Hasan bin Fadhdhal daripada Ali bin ‘Aqabah daripada Abu Kahmasy berkata: Aku telah bertemu dengan Abu Abdullah a.s, maka beliau berkata kepada aku:Muhammad bin Muslim telah memberi penyaksian di sisi Ibn Abu Laila, tetapi beliau telah menolak penyaksiannya? Aku berkata: Ya, beliau berkata: Apabila anda pulang ke Kufah nanti, maka berjumpalah dengan Ibn Abu Laila, dan katakan kepadanya: Aku akan bertanya kepada anda tiga soalan, dan janganlah anda memberi fatwa kepada aku dengan menggunakan kias.

Dan janganlah anda berkata: Sahabat kami berkata, pertama: Tanyakan kepadanya tentang lelaki yang mengesyaki pada dua rakaat pertama daripada solat fardu. Kedua: Tentang lelaki yang terkena air kencing pada tubuhnya atau kainnya bagaimana beliau membasuhnya. Ketiga: Tentang lelaki yang melontar dengan tujuh batu kecil, dan satu daripadanya terjatuh bagaimana beliau akan melakukannya? Apabila tidak ada di sisinya jawapan, maka katakan kepadanya: Ja‘far bin Muhammad berkata kepada anda: Apakah yang telah membawa anda menolak penyaksian seorang lelaki yang lebih arif tentang hukum Allah daripada anda, dan lebih alim tentang Sunnah Rasulullah s.a.w daripada anda?

Abu Kahmasy berkata: Manakala aku sampai di Kufah, aku mendatangi Ibn Abu Laila sebelum aku sampai ke rumahku, aku berkata kepadanya:Aku akan bertanya kepada anda tiga soalan, dan janganlah anda memberi fatwa kepada aku mengenainya dengan menggunakan kias, dan janganlah anda berkata: Sahabat kami berkata, maka beliau berkata: Bertanyalah, aku berkata: Apakah pendapat anda tentang lelaki yang mengesyaki dua rakaat pertama di dalam solat fardu? Beliau diam seketika, kemudian mengangkat kepalanya kepada ku, dan berkata: Sahabat kami berkata, maka aku berkata kepadanya: Ini adalah syaratku kepada anda, janganlah anda berkata: Sahabat kami berkata, maka beliau berkata: Aku tidak ada jawapan di sisiku mengenainya, aku berkata kepadanya: Apakah pendapat anda tentang lelaki yang terkena air kencing pada tubuhnya atau kainnya bagaimana beliau membasuhnya?

Beliau diam seketika, kemudian mengangkat kepalanya dan berkata: Sahabat kami berkata, maka aku berkata:Ini adalah syarat aku ke atas anda. Beliau berkata: Aku tidak ada jawapan di sisiku mengenainya. Aku berkata: Lelaki yang melontar dengan tujuh batu kecil, maka satu batu terjatuh daripadanya bagaimana beliau melakukannya? Beliau telah menggerakkan kepalanya kemudian mengangkatnya, dan berkata: Sahabat kami berkata, aku berkata:Ini adalah syarat ku ke atas anda, beliau berkata: Aku tidak ada jawapan di sisiku mengenainya, aku berkata: Ja‘far bin Muhammad berkata kepada anda: Apakah yang membuatkan anda menolak penyaksian seorang lelaki yang lebih arif tentang hukum Allah dan sunnah Rasulullah s.a.w daripada anda? Beliau berkata: Siapakah dia? Aku berkata: Muhammad bin Muslim, maka beliau berkata: Ja‘far bin Muhammad telah berkata kepada anda sedemikian? Aku berkata: Allah, Ja‘far bin Muhammad telah berkata kepada aku sedemikian. Beliau berkata: Beliau telah mengutus kepada Muhammad bin Muslim, dan menyerunya, lalu beliau memberi penyaksian di sisinya, maka beliau telah menerima penyaksiannya[21].

Ahmad bin Muhammad bin Yahya daripada Sa‘d bin Abdullah daripada Ya‘qub bin Yazid daripada Ibn Abu ‘Umair daripada Hisyam bin Salim berkata: Muhammad bin Muslim telah tinggal di Madinah selama empat tahun. Beliau telah berjumpa dengan Abu Ja‘far a.s bertanya tentang agama, kemudian beliau telah berjumpa dengan Abu Abdullah a.s selepasnya bertanya kepadanya tentang agama. Ibn Abu ‘Umair berkata: Aku telah mendengar Abd al-Rahman bin al-Hajjaj dan Hammad bin ‘Uthman berkata: Tiada seorang syi‘ah yang lebih alim daripada Muhammad bin Muslim[22].

Daripadanya daripada Sa‘d bin Abdullah daripada Ahmad bin Muhammad daripada Ibn Fadhdhal daripada Abdullah bin Bakir daripada Muhammad bin Muslim, berkata: Sesungguhnya aku pada suatu malam sedang tidur di tingkat atas,tiba-tiba seorang telah mengetuk pintu. Aku berkata: Siapakah itu? Beliau berkata: Lihatlah dulu -rahima-ka l-Lahu-, maka aku telah melihat seorang perempuan, beliau berkata: Aku mempunyai seorang anak perempuan yang baru kahwin, mengalami kesakitan melahirkan anak. Beliau sentiasa di dalam kesakitannya sehingga beliau mati sedangkan anaknya sedang bergerak di dalam perutnya, maka apakah yang aku perlu melakukannya? Aku berkata kepadanya: Wahai hamba Allah, Muhammad bin Ali bin al-Husain bin Muhammad al-Baqir a.s telah ditanya tentang perkara yang sama, maka beliau a.s berkata: Perut si mati hendaklah dipecahkan, dan anaknya dikeluarkan.

Wahai hamba Allah, lakukanlah perkara tersebut. Wahai hamba Allah, aku adalah seorang lelaki di dalam persembunyian, siapakah yang telah mengarahkan anda datang kepada aku? Beliau berkata kepadaku: Rahima-ka l-Lahu, aku telah datang kepada Abu Hanifah, maka beliau berkata kepada aku: Aku tidak ada jawapan di sisiku, tetapi anda hendaklah datang kepada Muhammad bin Muslim al-Thaqafi, kerana beliau akan memberitahu anda mengenainya, dan apa yang telah difatwakannya kepada anda, maka anda kembali kepada aku memberitahu aku mengenainya, maka aku berkata kepadanya:Pergilah dengan selamat, pada keesokannya, aku telah keluar ke masjid, tiba-tiba Abu Hanifah sedang bertanya para sahabatnya tentang perempuan tersebut, lantas perempuan itu mengeluarkan suara perlinya, maka Abu Hanifah berkata: Wahai Tuhanku, sembunyilah aku, tinggalkan kami, kerana kami mahu hidup[23].

Abu Ja‘far al-Ahwal Muhammad Bin al-Nu‘man Mu’min al-Taq

Muhammad bin al-Nu‘man bin Abu Tariqah Abu Ja‘far al-Ahwal adalah hamba kepada Bajilah, beliau pernah bekerja sebagai pengurup wang, orang ramai telah memanggilnya syaitan al-Taq, kerana mereka telah mengesyaki pada dirham, lalu mereka membentangkannya kepadanya, beliau berkata kepada mereka: Dirham palsu bersalut perak, mereka berkata: Beliau adalah syaitan al-Taq,tetapi para sahabat kami memanggilnya mukmin al-Taq, beliau adalah di kalangan para mutakallimin syi‘ah, Abu Abdullah a.s telah memujinya tentang perkara tersebut[24].

Jabir Bin Yazid al-Ja‘fi Pengarang Tafsir

Ja‘far bin al-Husain telah memberitahu kami daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Muhammad bin Ismail daripada Ali bin al-Hakam daripada Ziad bin Abu al-Halal berkata: Para sahabat kami telah berselisih faham tentang hadis-hadis Jabir al-Ja‘fi, maka aku berkata: Aku akan bertanya Abu Abdullah a.s. Manakala aku memasuki rumahnya, beliau telah mula berkata kepadaku: Rahima l-Lahu Jabir al-Ja‘fi, kerana beliau telah membenarkan kami. Allah melaknati al-Mughirah bin Sa‘id, kerana beliau telah membohongi kami[25].

Ja‘far bin al-Husan telah memberitahu kami daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Muhammad Ibn Isa daripada Yunus daripada Jamil daripada Abu Abdullah a.s berkata: Manusia telah menjadi murtad (irtadda al-Nasu) selepas al-Husain melainkan tiga orang: Abu Khalid al-Kabili, Yahya bin Ummu al-Tawil, dan Jubair bin Mut‘im, kemudian orang ramai telah memasuki Islam kembali[26].

Daripadanya daripada Ahmad bin Syazan daripada al-Fadhl bin Syazan daripada Ibn Abu Umair daripada Hisyam bin Salim daripada Abu Abdullah a.s bahawa Jubair bin Sa‘id telah menjadi pengikut kepada Ali bin al-Husain a.s. Ali bin al-Husain telah memujinya dan inilah sebab beliau dibunuh oleh al-Hajjaj, beliau adalah seorang yang cekal hati. Diriwayatkan bahawa apabila beliau dibawa di hadapan al-Hajjaj bin Yusuf, maka beliau berkata kepadanya: Anda adalah Syaqiyyun bin Kusair? Beliau berkata: Ibu aku adalah lebih arif dengan nama aku. Beliau telah menamakan aku dengan Sa‘id bin Jubair.

Beliau berkata: Apakah pendapat anda tentang Abu Bakr dan ‘Umar adakah mereka berdua di syurga atau di neraka? Beliau berkata: Jika aku telah memasuki neraka dan aku telah melihat kepada penghuninya, nescaya aku telah mengetahui mereka di dalamnya.Jika aku telah memasuki syurga, dan aku telah melihat kepada penghuninya, nescaya aku telah mengetahui mereka di dalamnya, beliau berkata: Apakah pendapat anda tentang khalifah-khalifah? Beliau berkata: Aku tidak menjadi wakil mereka, beliau berkata: Siapakah di kalangan mereka yang anda paling mencintainya? Beliau berkata: Orang paling diredai oleh Pencipta aku, siapakah di kalangan mereka yang paling diredai oleh Pencipta? Beliau berkata: Orang yang mengetahui rahsia mereka. Beliau berkata: Anda telah enggan membenarkan aku? Beliau berkata: Ya, aku tidak suka membohongi anda[27].

Hammad Bin Isa al-Jahani al-Basri

Beliau adalah berasal dari Kufah, telah tinggal di Basrah, hidup selama sembilan puluh tahun lebih, berkecimpung dengan Abu Abdullah a.s, dan mati di Wadi Qanat di Madinah iaitu wadi yang mengalir dari Syajarah ke Madinah. Beliau telah mati pada tahun dua ratus sembilan hijrah. Ja‘far bin al-Husain al-Mu’mi-rahima-hul-Lahu-telah memberitahu kami daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Muhammad bin Isa bin ‘Ubaid daripada Hammad bin Isa berkata: Kami telah memasuki rumah Abu al-Hasan yang pertama a.s, maka aku berkata kepadanya: Aku telah menjadikan diri aku tebusan anda, doakan untuk aku supaya Allah memberi rezeki kepada aku sebuah rumah, isteri, anak, khadam, dan haji setiap tahun, maka beliau berkata: Wahai Tuhanku, selawat ke atas Muhammad dan keluarga Muhammad, kurniakan kepadanya sebuah rumah, seorang isteri, anak, khadam, dan haji selama lima puluh tahun.

Hammad berkata: Apabila beliau telah mensyaratkan lima puluh tahun, maka aku telah mengetahui bahawa aku tidak boleh mengerjakan haji lebih dari lima puluh tahun, Hammad berkata: Aku telah mengerjakan haji sebanyak empat puluh lapan kali, ini adalah rumahku. Ini ialah isteri aku di balik dinding sedang mendengar percakapanku. Ini adalah anak lelakiku. Ini adalah khadam aku. Maka beliau telah mengerjakan haji selepas percakapan ini dua kali haji, genap lima puluh kali haji, kemudian beliau telah keluar selepas lima puluh kali haji bertemankan Abu al-Abbas al-Naufali al-Qasir. Apabila beliau telah sampai di tempat ihram, beliau telah masuk mandi di wadi, lalu ditenggelami air-rahmatu l-Lahi ‘alai-hi – beliau telah mendatanginya selepas beliau mengerjakan haji lebih daripada lima puluh kali. Beliau telah hidup sehingga di zaman al-Ridha a.s, dan telah mati pada tahun dua ratus sembilan hijrah, beliau adalah dari Juhainah di bahagian Kufah[28].

Huraiz Bin Abdullah Dan Ibn Maskan

Daripadanya daripada Haidar bin Muhammad bin Nu‘aim, Ja‘far bin Muhammad bin Quluwaih telah memberitahu kami daripada Ja‘far bin Muhammad bin Mas‘ud, daripada Muhammad bin Mas‘ud al-‘Ayasyi, berkata: Ja‘far bin Ahmad bin Ayyub telah memberitahu aku daripada al-‘Umarki berkata: Ahmad bin Syaibah telah memberitahu aku daripada Yahya bin al-Muthanna daripada Ali bin al-Hasan bin Ribat daripada Huraiz berkata: Aku telah masuk berjumpa dengan Abu Hanifah di sisinya buku-buku yang hampir menghalang di antaranya dan aku, beliau berkata kepada aku: Buku-buku ini semuanya tentang talak dan sumpah (al-Yamin). Beliau mulai membalikkannya dengan dua tangannya, aku berkata: Kami membuat kesimpulan di dalam satu perkataan. Beliau berkata: Apakah dia? Aku berkata: Firman-Nya Surah al-Talaq (65):1 “Hai nabi, apabila kamu menceraikan isteri-isterimu, maka hendaklah kamu ceraikan mereka pada waktu mereka dapat iddahnya,dan hitunglah waktu iddah itu “

Beliau berkata kepada aku: Anda tidak mengamalkan suatu perkara melainkan dengan riwayat? Aku berkata: Ya, beliau berkata kepada aku: Apa pendapat anda tentang hamba mukatib dengan harga seribu dirham, tetapi beliau telah membayar hanya sembilan ratus sembilan puluh sembilan dirham, kemudian beliau telah melakukan perkara yang besar iaitu zina bagaimana anda melakukan had ke atasnya? Aku berkata: Di sisiku mengenainya hadis yang telah diberitahu kepada aku oleh Muhammad bin Muslim daripada Abu Ja‘far a.s bahawa Ali a.s telah memukul dengan tongkat, satu pertiganya, separuhnya, dan setengahnya menurut kadar selayaknya, beliau berkata kepada aku: Sesungguhnya aku akan bertanya anda tentang unta betina yang telah dikeluarkan dari laut? Aku berkata: Jika ia mahu, ia boleh jadi unta betina, dan jika ia mahu, ia boleh menjadi lembu betina, dan jika ia mempunyai sisik, kami memakannya, dan jika tidak, kami tidak memakannya[29].

Abu al-Nadhar Muhammad bin Mas‘ud telah menyebut bahawa Ibn Maskan tidak memasuki rumah Abu Abdullah a.s, kerana khuatir beliau tidak dapat memberi penghormatan sepenuhnya kepada Abu Abdullah a.s. Beliau hanya mendengar daripada para sahabatnya, dan enggan berjumpa dengannya, kerana menghormatinya, Yunus bin Abd al-Rahman telah menyebut bahawa Ibn Maskan seorang lelaki mukmin. Beliau telah menyambut para sahabatnya apabila mereka datang kepadanya, dan mengambil apa (ilmu) yang ada di sisi mereka[30].

Huraiz bin Abdullah telah berpindah ke Sajistan dan dibunuh di sana. Dan sebab pembunuhannya, kerana beliau mempunyai sahabat yang sependapat dengannya, kebanyakan penduduk di Sajistan adalah Khawarij. Para sahabat Huraiz telah mendengar daripada mereka cacian terhadap Amir al-Mukminin a.s, lalu mereka memberitahu Huraiz dan mereka meminta beliau membunuh mereka yang mencaci Amir al-Mukminin a.s, maka beliau telah memberi kebenaran kepada mereka untuk melakukannya.

Justeru itu, Khawarij mendapati pembunuhan selepas pembunuhan berlaku terhadap mereka. Walaupun begitu mereka tidak mengesyaki syi‘ah melakukannya disebabkan sedikit bilangan mereka. Mereka mencari kaum Murjiah dan memerangi mereka. Keadaan sedemikian berterusan sehingga mereka dapat mengesan Huraiz, lalu mereka menentang syi‘ah. Lantaran itu, para sahabat Huraiz telah berkumpul kepada Huraiz di masjid, dan mereka telah menipu khawarij di masjid, dan menukarkan buminya-rahima-humu l-Lahu-[31].

Pimpinan Imam Dua Belas A.S

Abu Ja‘far Muhammad bin Ahmad al-‘Alawi berkata: Ahmad bin Ali bin Ibrahim bin Hasyim telah memberitahu aku daripada bapanya daripada datuknya Ibrahim bin Hasyim daripada Hammad bin Isa daripada bapanya daripada al-Sadiq a.s berkata: Salman al-Farisi-rahmatu l-Lahi ‘alai-hi-berkata: Aku telah melihat al-Husain bin Ali a.s di bilik Nabi s.a.w di dalam keadaan beliau s.a.w sedang mengucup dua matanya, dan dua bibir mulutnya sambil bersabda: Anda adalah sayyid bin sayyid bapa kepada sayyid-sayyid, anda adalah Hujjah bin hujjah bapa kepada hujjah-hujjah, anda adalah imam bin imam, dan bapa kepada sembilan imam daripada keturunan anda, dan yang kesembilan mereka adalah qaim mereka (anta sayyid bin sayyid abu sadah, anta hujjah ibn hujjah abu hujajin, anta al-Imam ibn al-Imam abu al-Aimmah al-Tis‘ah min salbi-ka, tasi ‘u-hum qaimu-hum )[32]

Beliau berkata: Abu al-Hasan Muhammad bin Ma‘qal al-Qarmisini telah memberitahu kami, berkata: Muhammad bin Abdullah al-Misri telah memberitahu kami, berkata: Ibrahim bin Mahzam telah memberitahu kami daripada bapanya daripada Abu Abdullah a.s daripada bapa-bapanya a.s berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Dua belas orang daripada keluarga aku adalah mereka yang telah dikurniakan Allah kefahamanku, dan ilmuku, mereka telah diciptakan daripada tanahku (tinat-i). Maka neraka wail bagi mereka yang mengingkari hak mereka selepasku, mereka yang memutuskan pada mereka perhubungan aku (silat-i), Allah tidak akan memberi mereka syafaat aku[33].

Abu al-Hasan Muhammad bin Ma‘qal telah memberitahu kami berkata: Muhammad bin ‘Asim telah memberitahu kami, berkata: Ali bin al-Husain telah memberitahu kami daripada Muhammad bin Marzuq daripada ‘Amir al-Sarraj daripada Sufyan al-Thauri daripada Qais bin Muslim daripada Tariq bin Syihab berkata: Aku telah mendengar Huzaifah berkata: Aku telah mendengar Rasulullah s.a.w bersabda: Ketika keluarnya al-Qaim seorang penyeru dari langit menyeru: Wahai manusia, diputuskan daripada kamu masa penguasa-penguasa zalim, dan urusan pemerintahan akan dipimpin oleh sebaik-baik umat Muhammad s.a.w. Justeru itu, sertailah beliau di Makkah, kemudian al-Nujaba’ (orang-orang cerdik) dari Mesir, dan al-Abdal (perkasa) dari Syam,dan al- ‘Asaib (cekal) dari Iraq.

Di waktu malam seperti rahib, dan di waktu siang seperti singa jantan. Hati mereka seperti besi. Maka mereka akan memberi baiah kepadanya di antara Rukn dan Maqam, Umar bin al-Hasin berkata: Wahai Rasulullah s.a.w, beritahukan kami tentang lelaki ini? Beliau s.a.w bersabda: Beliau adalah seorang lelaki daripada anak al-Husain seolah-olah beliau di kalangan lelaki Syanwah di Yaman, memakai dua kain daripada kapas, namanya sepertilah nama aku, dan pada masa itu, burung-burung akan menetas di sangkar-sangkarnya, dan ikan-ikan paus di laut-lautnya, sungai-sungai akan mengalirkan air yang banyak, mengeluarkan mata air, bumi akan menjadi subur, pendapatan yang berganda, kemudian Jibrail akan berjalan di hadapannya, dan di belakangnya Israfil. Bumi akan dipenuhi keadilan dan saksama sebagaimana ia dipenuhi penindasan dan kezaliman[34].

Beliau berkata: Muhammad bin Quluwaih telah memberitahu kami berkata: Sa‘d bin Abdullah telah memberitahu kami daripada Muhammad bin Khalid al-Tayalasi daripada al-Mundhir bin Muhammad daripada al-Nasr bin al-Sanadi daripada Abu Daud Sulaiman bin Sufyan al-Mustariq daripada Tha‘labah bin Maimun daripada Malik bin al-Jahani daripada al-Harith bin al-Mughirah daripada al-Asbagh bin Nabatah. Sa‘d bin Abdullah berkata: Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab al-Kufi telah memberitahu kami, berkata: Al-Hasan bin Ali bin Fadhdhal telah memberitahu kami daripada Tha‘labah bin Maimun daripada Malik al-Jahani daripada al-Harith bin al-Mughirah daripada al-Asbagh bin Nabatah berkata: Aku telah datang kepada Amir al-Mukminin a.s, maka aku telah mendapati beliau sedang mengetukkan tanah dengan kayu (yankutu).

Aku berkata : Wahai Amir al-Mukminin, aku melihat anda sedang berfikir mengetukkan tanah, adakah kehendak anda sendiri melakukannya? Beliau berkata: Tidak, demi Tuhan, aku tidak menghendakinya, mahu pun dunia ini walaupun satu hari, tetapi aku telah memikir tentang maulud (anak kelahiran) daripada zuriat kesebelas daripada anak lelaki aku iaitu al-Mahdi yang akan memenuhi bumi dengan keadilan dan saksama sebagaimana ia dipenuhi penindasan dan kezaliman, akan dipenuhi kehairanan dan ghaib, akan sesat sebahagian kaum dan akan mendapat hidayat sebahagian yang lain, aku berkata: Adakah ini akan terjadi? Beliau berkata: Ya, sebagaimana ia dijadikan. Maka di manakah kedudukan anda di dalam perkara ini wahai Asbagh? Mereka itu adalah pilihan umat ini bersama-sama pilihan terbaik keluarga ini, aku berkata: Apakah akan berlaku selepas itu? Beliau berkata: Allah akan melakukan apa yang Dia kehendaki, kerana bagi Allah iradat, permulaan dan matlamat yang banyak[35].

BAHAGIAN KETUJUH

Mashaf al-Zahra’, mukjizat Amir al-Mukminin a.s, hikayat menakjubkan tentang Infak, kejadian roh-roh syi‘ah, kemampuan para Imam a.s, himpunan kebaikan dunia dan akhirat dan lain-lain.

Mashaf al-Zahra’ A.S

Muhammad bin Ma‘qal telah memberitahu kami berkata: Bapa aku telah memberitahu kepada aku daripada Abdullah bin Ja‘far al-Humairi di sisi kubur al-Husain a.s di al-Ha’ir pada tahun dua ratus sembilan puluh lapan hijrah berkata: al-Hasan bin Zarif bin Nasih telah memberitahu kami daripada Bakr bin Salih daripada Abd al-Rahman bin Salim daripada Abu Basir daripada Abu Abdullah a.s berkata: Bapa aku Muhammad telah berkata kepada Jabir bin Abdullah al-Ansari: Sesungguhnya aku ada hajat dengan anda, apabila anda ada masa aku akan bersama-sama anda dan aku akan bertanya kepada anda mengenainya? Jabir berkata kepadanya: Pada bila-bila masa anda kehendaki wahai sayyidi, bapa aku telah berada beberapa hari bersama-samanya. Beliau berkata kepada Jabir: Beritahu kepada aku tentang Lauh yang anda telah melihatnya pada tangan ibu aku Fatimah a.s, dan apa yang telah diberitahu kepada anda oleh ibu aku, dan apa yang tertulis di Lauh ini? Jabir berkata: Aku naik saksi dengan Allah bahawa aku telah memasuki rumah Fatimah a.s pada masa hidup Rasulullah s.a.w, aku telah memberi tahniah kepadanya di atas kelahiran al-Husain a.s, aku telah melihat di tangannya Lauh berwarna hijau. Aku telah menyangkanya zamrud. Aku telah melihat padanya surat berwarna putih seperti cahaya matahari, maka aku telah berkata kepadanya: Dengan nama bapa aku, anda, dan ibu aku apakah Lauh ini? Beliau berkata: Ini adalah Lauh di mana Allah telah menghadiahkannya kepada Rasulullah s.a.w.

Di dalamnya terdapat nama bapa aku, nama aku, nama Ali, nama dua anak lelaki aku, dan nama-nama para wasi daripada anak-anak aku. Maka bapa aku telah memberikannya kepada aku untuk menggembirakan aku dengannya, Jabir berkata: Ibu anda telah memberikannya kepada aku, maka aku telah membacanya, dan membuat salinannya, bapa aku a.s berkata: Adakah anda, wahai Jabir, akan membentangkannya kepada aku? Beliau berkata: Ya. Lalu bapa aku berjalan bersama-samanya menuju ke rumah Jabir, kemudian bapa aku mengeluarkan dari genggamnya mashaf dari kulit nipis sambil berkata: Wahai Jabir, lihatlah pada surat (kitab) anda supaya aku membacanya kepada anda, lantas beliau melihat kepada suratnya,lalu bapa aku membaca kepadanya, ia tidak menyalahi walaupun satu huruf, Jabir berkata: Aku naik saksi dengan Allah sesungguhnya aku telah melihatnya seperti di Lauh tertulis:

Bismillahi r-Rahmani r-Rahim

Surat (kitab) ini adalah daripada Allah Yang Maha Perkasa dan Maha Mengetahui untuk Muhammad Nabi-Nya, Duta-Nya, Hijab-Nya,Penunjuk-Nya. Diturunkan oleh al-Ruh al-Amin dari sisi Tuhan semesta alam, hormatilah, wahai Muhammad, akan nama-nama-Ku, bersyukurlah kepada nikmat-nikmat-Ku, dan janganlah Engkau mengingkarinya, sesungguhnya Aku adalah Allah, tiada tuhan melainkan Aku, pemusnah para penguasa, pembantu mereka yang dizalimi.

Pemilik hari Kiamat, sesungguhnya Aku adalah Allah,tiada tuhan melainkan Aku, barangsiapa yang telah berharap selain dari kelebihan-Ku, atau beliau takut selain dari keadilan-Ku, nescaya Aku akan menyeksanya dengan penyeksaan yang belum pernah Aku melakukannya kepada sesiapapun di seluruh semesta. Maka kepada-Kulah engkau sembah, dan kepada Akulah engkau bertawakal. Aku tidak mengutus seorang nabi melainkan aku menyempurnakan hari-harinya, dan tamat masanya melainkan Aku menjadikan untuknya seorang wasi. Sesungguhnya Aku telah melebihkan engkau ke atas para nabi, dan Aku telah melebihkan wasi engkau ke atas para wasi. Aku menghormati engkau dengan dua orang anak lelaki anda selepasnya; al-Hasan dan al-Husain, Aku telah menjadikan al-Hasan galian ilmu-Ku selepas tamat masa bapanya. Aku telah menjadikan al-Husain penyimpan wahyu-Ku, Aku memuliakannya dengan kesyahidan. Dan Aku menamatkannya dengan kebahagiaan. Justeru itu, beliau adalah sebaik-baik mereka yang telah mati syahid, dan yang paling tinggi darjat di kalangan para syahid di sisi-Ku. Aku telah menjadikan kalimat-Ku yang sempurna bersama-nya, dan hujah aku yang kukuh di sisinya.

Dengan ‘itrahnya, Aku memberi pahala dan menyeksa, awal mereka adalah Ali sayyid al-‘Abidin, dan perhiasan kepada para wali-Ku yang lalu, dan anak lelakinya seperti datuknya yang terpuji Muhammad al-Baqir kerana ilmu-Ku, dan galian hikmah-Ku, dan akan binasa mereka yang tidak mempunyai pendirian tentang Ja‘far; penentang kepadanya adalah seperti penentang kepada-Ku. Kata-kata yang tepat bagi-Ku bahawa Aku akan menghormati kedudukan Ja‘far. Aku akan menggembirakannya di kalangan penyokong-penyokong dan pembantu-pembantunya dan para walinya.

Dan selepasnya adalah Musa. Fitnah yang buta dan halus akan berlaku, kerana rancangan jahat tidak terputus, dan hujah-Ku tidak juga tersembunyi. Sesungguhnya para wali-Ku akan meminum gelas yang sempurna. Barangsiapa yang telah menentang seorang daripada mereka, maka sesungguhnya beliau telah mengingkari nikmat-Ku, dan telah mengubah ayat daripada kitab-Ku, dan telah berbohong ke atas-Ku, neraka wail bagi pembohong-pembohong yang menentang selepas Musa, hamba-Ku, kekasih-Ku, dan pilihan-Ku, kerana pembohong kepada salah seorang daripada mereka adalah pembohong kepada semua para wali-Ku. Ali adalah wali-Ku, dan pembantu-Ku.

Siapa yang Aku meletakkan ke atasnya tanggungan kenabian atau Aku mengujinya dengan kekuatan tersebut, akan dibunuh oleh jin yang sombong, di kapankan di bandar yang telah dibina oleh hamba yang soleh (Dhu l-Qurnain) di sisi sejahat-jahat makhluk-Ku. Aku akan menggembirakannya dengan Muhammad anak lelakinya, khalifahnya selepasnya, dan pewaris ilmu-nya. Lantaran itu, beliau adalah galian ilmu-Ku, dan tempat simpan ilmu-Ku, dan hujah-Ku di atas makhluk-Ku. Aku telah menjadikan syurga tempat tinggalnya.

Aku telah memberi syafaat kepadanya bagi membolehkannya menyelamatkan tujuh puluh ribu keluarganya yang layak untuk ke neraka. Aku telah menamatkan kebahagiaan anak lelakinya Ali, wali-Ku dan penolong-Ku, dan saksi kepada makhluk-Ku, pemegang amanah wahyu-Ku. Aku akan mengeluarkan daripadanya seorang pendakwah kepada jalan-Ku dan penyimpan kepada ilmu-Ku al-Hasan, kemudian Aku menyempurnakannya selepasnya anak lelakinya (al-Mahdi) sebagai rahmat kepada alam semesta.

Di atasnya kesempurnaan Musa, kehebatan Isa dan kesabaran Ayyub. Para wali-Ku akan dihina pada zamannya, kepala-kepala mereka menunduk sebagaimana dilakukan oleh orang- orang Turki dan Dailam, mereka akan dibunuh, dibakar, mereka menjadi takut, bumi dimerahi dengan darah-darah mereka, penderitaan dan tangisan berlaku kepada perempuan-perempuan mereka, mereka itu adalah para wali-Ku yang sebenar, dengan mereka Aku menolak segala bala, dan fitnah yang buta, dengan mereka Aku menahan gegeran, dan dengan mereka Aku menolak bencana, ke atas mereka itu adalah selawat dan rahmat daripada Tuhan mereka, dan mereka adalah orang-orang yang mendapat hidayat.

Abd al-Rahman bin Salim berkata: Abu Basir berkata: Sekiranya anda tidak mendengar hadis selain daripada hadis ini, nescaya ia memadai bagi anda, lantaran itu, jagalah hadis ini melainkan kepada ahlinya[36].

Mukjizat Amir al-Mukminin A.S

Muhammad bin Ali telah memberitahu kami daripada bapanya daripada Ali bin Ibrahim bin Hasyim daripada bapanya daripada Ibn Abu Umair daripada Abban Ahmar berkata: Al-Sadiq a.s berkata: Wahai Abban, bagaimana orang ramai mengingkari kata-kata Amir al-Mukminin a.s manakala beliau berkata: Jika aku mahu, nescaya aku mengangkat kaki aku ini bagi memukul dada Mu‘awiyah bin Abu Sufyan di Syam, justeru itu aku membalikkannya dari katilnya” tetapi mereka tidak mengingkari pengambilan Asif ; wasi Sulaiman, akan singgahsana Balqis dan membawanya kepada Sulaiman sebelum berkelip matanya, tidakkah Nabi kita sebaik-baik para nabi dan wasi kita sebaik-baik wasi? Kenapakah mereka tidak menjadikannya (Ali a.s) seperti wasi Sulaiman? Allah telah menghukum di antara kita dan mereka yang mengingkari hak kami, dan mengingkari kelebihan kami[37].

Ahmad bin Abdullah daripada Abdullah bin Muhammad al-‘Abasi berkata:Ahmad bin Salmah telah memberitahu aku daripada al-A‘masy daripada Ziad bin Wahab daripada Abdullah bin Mas‘ud berkata: Aku telah mendatangi Fatimah a.s, maka aku berkata kepadanya: Di manakah suami anda? Beliau berkata: Jibrail a.s telah naik ke langit bersama-samanya. Aku berkata: Kenapa? Beliau berkata: Beberapa malaikat telah berselisih faham tentang sesuatu, maka mereka telah bertanya hukum daripada manusia, maka Allah telah mewahyukan kepada mereka supaya membuat pilihan. Lantas mereka memilih Ali bin Abu Talib a.s[38].

Muhammad bin Ali berkata: Bapa aku telah memberitahu aku daripada Sa‘d bin Abdullah daripada al-Hasan bin Musa daripada Ismail bin Mihran daripada Ali bin Uthman daripada Abu al-Hasan Musa bin Ja‘far a.s berkata: Sesungguhnya para nabi, anak-anak para nabi, dan pengikut-pengikut para nabi dikhususkan dengan tiga sifat: Kesakitan di badan, takut kepada pemerintah, dan kefakiran.

Sujud Matahari Kepada Allah

Muhammad bin Ahmad al-‘Alawi berkata: Ahmad bin Ziad telah memberitahu kami daripada Ali bin Ibrahim daripada Muhammad ibn Isa bin Ubaid daripada Yunus bin Abd al-Rahman daripada Abu al-Sabah al-Kinani berkata: Aku telah bertanya Abu Abdullah tentang firman-Nya Surah al-Hajj (22):18 “Apakah kamu tiada mengetahui, bahawa kepada Allah sujud apa yang ada di langit, di bumi, matahari, bulan, bintang, gunung, pohon-pohonan, binatang-binatang yang melata dan sebahagian besar daripada manusia?

Beliau a.s berkata: Sesungguhnya bagi matahari tiga sujud setiap hari dan malam, beliau berkata: Sujud pertama apabila falak keluar dari bumi apabila anda melihat warna putih bersinar memanjang sebelum naik fajar, aku berkata: Ya, aku telah menjadikan diri aku tebusan anda, beliau berkata: Itulah fajar al-Kadhib, kerana matahari keluar di dalam keadaan sujud berada berdekatan bumi, dan apabila ia naik dari sujudnya, fajar naik dan masuklah waktu solat. Adapun sujud kedua apabila ia berada berdekatan Arasy, ia menjadi tidak berfungsi (rakadat), kerana melakukan sujud. Apabila ia naik dari sujudnya, maka masuklah waktu gelincir. Adapun sujud ketiga apabila ia ghaib dari ufuknya di dalam keadaan sujud. Apabila ia naik dari sujudnya, maka datanglah malam[39].

Hikayat Menakjubkan Tentang Infak

Muhammad bin Ali daripada bapanya daripada Muhammad bin Abual-Qasim daripada Muhammad bin Ali al-Kufi daripada Muhammad bin Sinan daripada Ali bin Jamil al-Ghanawi daripada Abu Hamzah al-Thumali berkata: Seorang lelaki daripada anak-anak para nabi yang mempunyai harta telah membelanjakan hartanya kepada orang-orang yang lemah, miskin dan berhajat. Kemudian tidak lama selepas itu, beliau mati, isterinya telah mengambil alih di dalam pengurusan hartanya sebagaimana dilakukan olehnya. Kemudian harta telah kehabisan. Seorang anak lelakinya semakin membesar. Beliau selalu berdoa untuk kebaikan bapanya. Pada suatu hari, beliau datang kepada ibunya dan berkata: Apakah keadaan bapa aku? Sesungguhnya aku tidak melalui seorang melainkan aku memintanya supaya beliau berdoa kepada bapa aku, ibunya berkata: Sesungguhnya bapa anda adalah seorang lelaki yang soleh.

Beliau telah mempunyai harta yang banyak, beliau telah membelanjakan hartanya kepada orang-orang yang lemah, miskin dan yang berhajat, apabila beliau mati, aku telah mengambil-alih pengurusan hartanya dan akhirnya hartanya telah kehabisan. Anak lelakinya berkata: Bapa aku akan diberi pahala apa yang beliau belanjakan sedangkan anda adalah seorang yang berdosa, ibunya berkata: Kenapakah begitu wahai anak lelakiku? Beliau berkata: Bapa aku telah membelanjakan hartanya sementara anda membelanjakan harta orang lain. Beliau berkata: Anda memang benar wahai anak lelakiku, dan aku tidak terfikir anda menyusahkan aku. Beliau berkata: Anda di dalam lapangan yang luas. Adakah anda mempunyai sesuatu di mana kita boleh mendapatkan pahala di sisi-Nya? Lantas ibunya memberikan kepadanya seratus dirham, lalu beliau mengambilnya, kemudian beliau keluar bagi mendapatkan pahala di sisi Allah.

Beliau telah melalui seorang mayat lelaki di tengah jalan di dalam keadaan baik dan berkata: Aku tidak mahu perniagaan selepas ini, aku mengambilnya, memandikannya, mengapannya dan mengerjakan solat ke atasnya, serta meletaknya di dalam kubur, maka beliau telah melakukannya dan membelanjakan sebanyak lapan puluh dirham, dan masih berada di sisinya sebanyak dua puluh dirham. Maka beliau keluar untuk mendapat pahala dengan wang tersebut tiba-tiba seorang lelaki berhadapan dengannya dan berkata: Ke manakah tujuan anda wahai Abdullah? Beliau berkata: Aku mahu mencari pahala, beliau berkata:Apakah perkara yang anda miliki bagi mencari pahala?

Beliau berkata: Bersama aku ada dua puluh dirham, beliau berkata: Apa yang anda dapat lakukan dengan dua puluh dirham itu? Beliau berkata: Apabila Allah mahu memberi keberkatan di dalam sesuatu perkara, maka Dia memberkatinya, beliau berkata: Anda memanglah benar, beliau berkata: Aku akan menunjukkan caranya dan adakah anda akan bersepakat dengan aku? Beliau berkata: Ya, beliau berkata: Penghuni rumah ini menghendaki anda menjadi tetamunya selam tiga hari, maka terimalah kehendaknya.

Dan setiap kali khadamnya datang kepada anda, beliau akan membawa bersama-samanya seekor kucing jantan berwarna hitam, maka anda katakan kepadanya: Anda juallah kucing ini dengan bersungguh-sungguh, maka anda seolah-olah memaksanya dan beliau akan berkata: Aku menjualnya kepada anda dengan dua puluh dirham, dan apabila beliau menjualnya kepada anda, maka berilah kepadanya dua puluh dirham, anda ambillah, dan sembelihlah, kemudian ambil kepalanya, dan bakarnya, kemudian ambillah otaknya (dimagh), dan pergilah ke bandar berjumpa dengan seorang raja, kerana raja mereka adalah seorang yang buta, anda beritahu mereka bahawa anda akan mengubatinya (tu‘aliju-hu), dan janganlah anda terasa takut apabila anda melihat mereka yang telah dibunuh dan ditahan olehnya kerana kegagalan mereka mengubatinya.

Sebaliknya beritahu kepadanya bahawa anda akan mengubatinya dan mengenakan syarat rawatannya. Jangan merawatnya lebih daripada satu kali, kerana beliau akan berkata kepada anda: Tambahkan lagi untuk aku. Justeru itu, janganlah anda melakukannya. Kemudian ubatilah beliau pada keesokannya, anda akan melihat apa yang anda suka, maka beliau akan berkata kepada anda: Tambahkan lagi untuk aku, maka anda jangan melakukannya. Apabila datang hari ke tiga, maka anda akan melihat perkara yang anda sukai, beliau akan berkata lagi kepada anda: Tambahkan lagi untuk aku, maka janganlah anda melakukannya. Apabila beliau telah melakukan apa yang disuruhnya, maka raja itu sembuh, dapat melihat, dan berkata: Anda telah mengembalikan penglihatan aku dan aku akan mengahwini anda dengan anak perempuan aku.

Beliau berkata: Aku masih mempunyai ibu, beliau berkata: Tinggallah bersama aku, dan apabila anda mahu keluar, maka keluarlah. Beliau telah tinggal di dalam pemerintahannya selama setahun melaksanakan pentadbirannya dengan baik. Apabila genap setahun, beliau berkata kepadanya: Aku mahu pulang ke kampungku, lalu disediakan kepadanya baju besi, unta betina, kambing, dan bermacam-macam peralatan. Kemudian beliau keluar sehingga sampai di tempat lelaki yang telah dijumpainya dahulu. Tiba-tiba lelaki tersebut masih di dalam keadaan seperti dahulu lagi, lalu beliau berkata: Adakah anda telah menyempurnakannya?

Lelaki itu berkata: Jadilah aku di dalam penyelesaian dahulu (tanpa penyelesaian). Beliau berkata: Kemudian beliau telah mengumpulkan beberapa perkara, dan membahagikannya kepada dua bahagian. Kemudian beliau berkata: Pilihlah, maka beliau telah diberi pilihan satu bahagian daripadanya, kemudian beliau berkata: Adakah anda telah menyempurnakannya? Beliau berkata: Tidak. Beliau berkata: Kenapa? Perempuan yang aku telah mendapatinya. Beliau berkata: Anda memang benar.

Ambillah apa yang ada di tangan aku untuk anda sebagai mengganti tempat perempuan itu, beliau berkata: Tidak, aku tidak akan mengambil apa yang tidak menjadi hak aku, dan aku tidak mahu menjadi kaya dengannya, beliau berkata: Beliau telah meletakkan gergaji di atas kepala perempuan itu, kemudian beliau berkata: potonglah, maka beliau berkata: Anda telah menyempurnakannya, Dan setiap apa yang ada bersama anda adalah untuk anda. Sesungguhnya aku diutus oleh Allah bagi memberi ganjaran kepada anda tentang mayat di atas jalan yang anda telah menyempurnakannya tempoh hari dan inilah sebagai ganjaran perbuatan anda ke atasnya[40].

Hadis al-Mufadhdhal Dan Kejadian Roh-Roh Syi‘ah

Muhammad bin Ali berkata: Muhammad bin Musa bin al-Mutawakkil telah memberitahu kepada aku berkata: Ali bin Ibrahim telah memberitahu kami daripada Muhammad bin Isa bin Ubaid daripada Abu Ahmad al-Azadi daripada Abdullah bin al-Fadhl al-Hasyimi berkata: Aku telah berada di sisi Ja‘far al-Sadiq a.s, tiba-tiba al-Mufadhdhal bin ‘Umar datang, apabila beliau melihat kepadanya,beliau ketawa kepadanya, lalu berkata: Datang kepada aku wahai Mufadhdhal.

Demi Tuhanku, sesungguhnya aku benar-benar mencintai anda dan aku mencintai mereka yang mencintai anda, wahai Mufadhdhal, jika semua para sahabat aku mengetahui apa yang anda mengetahui, nescaya dua orang tidak akan berselisih faham, al-Mufadhdhal berkata kepadanya: Wahai anak lelaki Rasulullah, sesungguhnya aku kira ramai yang telah mendapat kedudukan yang lebih daripada kedudukanku.

Beliau berkata: Malah, Allah telah mengurniakan kedudukan (al-Manzila) kepada anda, beliau berkata: Apakah kedudukan Jabir bin Yazid daripada kamu? Beliau berkata: Kedudukan Salman daripada Rasulullah s.a.w, apakah kedudukan Daud bin Kathir daripada kamu? Beliau berkata: Kedudukan al-Miqdad daripada Rasulullah s.a.w.

Beliau berkata: Kemudian beliau datang kepada aku sambil berkata: Wahai Abdullah bin al-Fadhl, sesungguhnya Allah a.w telah menciptakan kami daripada cahaya kebesaran-Nya, menjadikan kami dengan rahmat-Nya, dan Dia telah menjadikan roh-roh kamu daripada kami, lantaran itu, kami terasa kasih kepada kamu, dan kamu terasa kasih kepada kami, demi Tuhan, sekiranya penghuni timur dan barat bekerja keras untuk menambah pada syi‘ah kami seorang lelaki atau mengurangkan seorang lelaki daripada mereka, nescaya mereka tidak mampu melakukannya, kerana mereka tertulis di sisi kami dengan nama-nama mereka, nama-nama bapa mereka, kabilah mereka dan keturunan mereka, wahai Abdullah bin al-Fadhl, jika anda mahu, nescaya aku memperlihatkan anda nama anda pada mashaf kami.

Beliau berkata: Kemudian beliau telah menyeru supaya dibawa mashaf kepadanya, lalu dibukakannya, maka aku telah mendapatinya putih, tanpa kesan tulisan, aku berkata: Wahai anak lelaki Rasulullah s.a.w, aku tidak melihat kesan tulisan, beliau berkata: Beliau a.s telah menyapu tangannya ke atasnya, maka aku telah mendapatinya tertulis di bawahnya nama aku, lantas aku terus sujud kepada Allah kesyukuran[41].

Kemampuan Para Imam A.S

Ali bin Ismail bin Isa daripada Musa bin Talhah daripada Hamzah ibn Abdullah al-Ja‘fi berkata: Aku telah memasuki rumah Abu al-Hasan al-Ridha a.s bersama mashaf atau surat daripada Abu Abdullah a.s: Sesungguhnya dunia pada seorang imam bagaikan pecahan buah pala (inna al-Dunya tamathathala li-sahib hadha al-Amri fi mithli filqati al-Jauz) .Beliau berkata: Wahai Hamzah, ini demi Tuhan, adalah benar, pindahlah ia ke dalam bekas kulit[42].

Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab daripada Musa bin Sa‘dan daripada Abdullah bin al-Qasim al-Hadhrami daripada Sama‘ah bin Mihran berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya dunia bagi seorang imam bagaikan pecahan buah pala, tiada yang pelik baginya, beliau boleh mengambilnya dari berbagai-bagai sudut sebagaimana seorang daripada kamu boleh mengambil di atas hidangannya apa yang ia mahu.

Daripadanya, daripada Abdullah bin Muhammad, daripada mereka yang telah memberitahunya, daripada Muhammad bin Khalid al-Barqi daripada Hamzah bin Abdullah al-Ja‘fari berkata: Aku telah menulis di belakang kertas bahawa dunia bagi seorang imam bagaikan sebiji buah pala yang dipecahkan. Maka aku telah mengutusnya kepada Abu al-Hasan al-Ridha a.s, aku berkata kepadanya: Sesungguhnya para sahabat kita telah meriwayatkan sebuah hadis di mana aku tidak mengingkarinya, tetapi aku suka mendengarnya daripada anda. Beliau berkata: Beliau a.s telah melihat kepada kertasnya, kemudian melipatkannya sehingga aku menyangka ia telah terkoyak, kemudian beliau berkata: Ia adalah benar, lalu beliau memindahkannya ke dalam bekas kulit, segala puji bagi Allah, Tuhan semesta alam.

Himpunan Kebaikan Dunia Dan Akhirat

Amir al-Mukminin a.s berkata: Himpunan kebaikan dunia dan akhirat adalah di dalam penyembunyian rahsia, dan persahabatan dengan orang-orang yang terpilih.

Himpunan kejahatan adalah di dalam pendedahan rahsia, dan persahabatan dengan orang-orang yang jahat[43].

Dua Jenis Kesabaran

Beliau a.s berkata: Kesabaran ada dua: Kesabaran ketika musibah adalah kesabaran yang baik, dan yang lebih besar daripada itu adalah mengingati Allah ketika berdepan dengan apa yang telah diharamkan Allah, maka ia akan menjadi pendinding[44].

Celaan Tidur Keterlaluan

Rasulullah s.a.w bersabda: Jauhilah kamu dari tidur yang keterlaluan, kerana keterlaluan tidur akan menjadikan seorang itu fakir pada hari Kiamat[45].

Hadis Tentang Waktu-Waktu Makruh Jimak

Muhammad bin Ali daripada bapanya daripada Sa‘d bin Abdullah daripada Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab daripada Muhammad bin Aslam al-Jili daripada Abd al-Rahman bin Salim al-Asyall daripada bapanya daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Aku berkata kepadanya: Adakah waktu tertentu yang menjadikan jimak makruh sekalipun ia adalah halal? Beliau berkata: Ya, di antara naik fajar sehingga naik matahari, daripada lenyapnya matahari kepada lenyapnya syafak, pada hari gerhana matahari, pada malam gerhana bulan, di siang dan malam ketika wujudnya angin hitam atau angin merah atau angin kuning.

Di hari dan malam yang berlakunya gegaran bumi, Rasulullah s.a.w telah bermalam bersama salah seorang isterinya di malam berlakunya gerhana bulan tanpa melakukan jimak sehingga pagi, isterinya berkata: Wahai Rasulullah, kemarahan berlaku pada anda pada malam ini? Beliau bersabda: Tidak, tetapi gerhana bulan telah terserlah pada malam ini, maka aku tidak suka persetubuhan pada malam ini, sesungguhnya Allah telah menghina beberapa kaum terdahulu, Dia berfirman di dalam Surah al-Tur(52):44 “ Jika mereka melihat sebahagian dari langit gugur, mereka akan mengatakan:Itu adalah awan yang bertindih-tindih. Maka biarlah mereka sehingga mereka menemui hari mereka yang pada hari itu mereka dibinasakan”

Kemudian Abu Ja‘far a.s berkata: Demi Tuhan, seorang tidak akan menjimak isterinya pada waktu-waktu tersebut sehingga beliau dikurniakan anak yang dicintainya[46].

Doa Dapat Menolak Apa Yang Ditetapkan

Daripada Abd al-Rahman bin Abu Najran daripada Hisyam bin Salim daripada ‘Umar bin Yazid berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Doa dapat menolak apa yang telah ditetapkan, dan apa yang belum ditetapkan(al-Du‘a yaruddu ma quddira wa ma lam yuqaddar). Beliau berkata: Adapun apa yang telah ditetapkan anda telah mengetahuinya, bagaimana dengan apa yang belum ditetapkan? Beliau berkata: Sehingga ia tidak akan terjadi[47].

Mulailah Sedekah Dengan Mereka Dibawah Tanggungan Anda

Daripadanya, daripada Hisyam bin Salim daripada Hasan bin Ali al-Jalal berkata: Datuk aku telah memberitahu kepada aku berkata: Aku telah mendengar al-Husain bin Ali a.s berkata: Aku telah mendengar Rasulullah s.a.w bersabda: Mulailah sedekah dengan mereka di bawah tanggungan anda (ibda’ bi-man ta‘ul); ibu mu, bapa mu, saudara perempuannya, dan saudara lelaki mu, kemudian mereka yang lebih rendah dan seterusnya, dan beliau s.a.w bersabda lagi: Tidak ada sedekah selama kerabat terdekat masih berhajat (La sadaqata wa dhu rahimi muhtajun)

Mukjizat Amir al-Mukminin A.S

Safwan, daripada Abu al-Sabah al-Kinani telah menyangka bahawa beliau seorang penjalin rambut telah memberitahunya bahawa beliau telah berjalan bersama-sama Amir al-Mukminin Ali bin Abu Talib a.s menuju Karbala’ dan telah mengalami dahaga yang amat sangat. Sesungguhnya Ali a.s telah berhenti di suatu tempat, lalu menggali tanah dengan tangannya sehingga terserlah batu berwarna putih, lantas beliau membawanya, dan meletakkannya di suatu sudut, tiba-tiba di bawahnya terpancar mata air berwarna putih, maka beliau meminumnya, dan kami pun ikut meminumnya, kemudian kami memberi minum binatang-binatang ternakan kami, kemudian beliau meratakan tanahnya. Beliau telah meneruskan perjalanannya beberapa ketika kemudian beliau berdiri sambil berkata: Aku berazam ke atas kamu apabila kamu pulang nanti, kamu mencarinya (batu putih).Orang ramai telah mencarinya sehingga mereka menjadi jemu, tetapi mereka tidak mampu mendapatinya, lantas mereka kembali kepada Amir al-Mukminin a.s, dan berkata: Kami tidak mampu mendapatinya[48].

Sekutu Syaitan

Abu Ja‘far daripada bapanya daripada al-Husain bin Muhammad bin ‘Amir daripada bapa saudaranya Abdullah bin ‘Amir daripada Muhammad bin Ziad daripada Saif bin ‘Umairah berkata: Ja‘far bin Muhammad a.s berkata: Barangsiapa yang tidak peduli apa yang beliau katakan dan apa ang dikatakan kepadanya, maka beliau adalah sekutu syaitan, dan barangsiapa cintakan perkara haram, dan syahwat zina, maka beliau adalah sekutu syaitan[49].

Alamat-Alamat Anak Zina

Kemudian beliau a.s berkata: Alamat-alamat anak zina. Pertama: Membenci kami Ahlu l-Bait. Kedua: Cinta kepada perkara yang haram di mana beliau dijadikan daripadanya. Ketiga: Meringan-ringankan agama. Keempat: Buruk pada pandangan orang ramai, tetapi tidak buruk pada saudara-saudaranya melainkan mereka yang dilahirkan bukan daripada hamparan bapanya atau mereka yang telah dikandungkan oleh ibunya di dalam haidnya[50].

Empat Puluh Perisai Ke Atas Hamba Mukmin

Dengan sanad-sanad ini beliau berkata: al-Sadiq a.s berkata: Sesungguhnya bagi Allah s.w.t ke atas hamba-Nya yang mukmin empat puluh perisai, apabila beliau melakukan dosa besar, maka diangkatkan daripadanya satu perisai, apabila beliau mengumpat terhadap saudaranya mukmin dengan suatu perkara yang beliau mengetahuinya daripadanya, maka terbukalah perisai-perisai tersebut daripadanya, dan terdedah penghormatannya di langit di lidah para malaikat, dan di bumi di lidah manusia, apabila beliau melakukan dosa, mereka menyebutnya, dan para malaikat akan berkata: Wahai Tuhanku, hamba Engkau masih melanggar batas sedangkan Engkau telah memerintahkan kami menjaganya, Allah akan berfirman:Wahai malaikat-Ku, jika aku mahu hamba ini kebaikan, nescaya Aku tidak mendedahkan keburukannya. Justeru itu, angkatlah sayap-sayap kamu daripadanya, maka dengan kemuliaan-Ku, dia tidak akan melakukan selepasnya kebaikan selama-lamanya.

Ketakjuban Diri Dan Akibatnya

Abu Ja‘far berkata: Muhammad bin Musa bin al-Mutawakkil telah memberitahu aku, berkata: Ali bin Ibrahim bin Hasyim telah memberitahu kami daripada bapanya daripada Ahmad bin Muhammad bin Abu Nasr al-Bazantiy daripada Abd al-Karim bin Umru daripada Abu al-Rabi‘ al-Syamiy berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Barangsiapa yang takjub dengan dirinya, akan binasa (man a‘jaba bi-nafsi-hi halaka), dan barangsiapa yang takjub dengan pendapatnya, akan binasa (man a‘jaba bi-ra’yihi halaka).

Sesungguhnya Isa bin Maryam berkata: Aku telah mengubati pesakit, maka aku telah menyembuhkan mereka dengan izin Allah, aku telah menyembuhkan orang buta, dan orang yang berpenyakit sopak, dan aku menghidupkan orang mati dengan izin Allah. Aku telah mengubati orang yang mati, maka aku telah menghidupkan mereka dengan izin Allah, dan aku telah mengubati al-Ahmaq (si bodoh), tetapi aku tidak mampu memperbaikinya, ada orang bertanya: Wahai Roh Allah, apakah al-Ahmaq? Beliau berkata: Orang takjub dengan dirinya dan pendapatnya yang melihat kelebihan semuanya untuknya, dan bukan ke atasnya, mewajibkan kebenaran untuk dirinya, dan tidak mewajibkan kebenaran ke atas dirinya, maka itu adalah al-Ahmaq yang tidak ada cara untuk mengubatinya.

Muhammad bin Ali berkata: Muhammad bin Musa bin al-Mutawakkil telah memberitahuku, berkata: Abdullah bin Ja‘far telah memberitahuku, berkata: Ahmad bin Muhammad telah memberitahuku daripada bapanya berkata: Abu Ahmad al-Azadi telah memberitahuku daripada Abban bin Taghlab berkata: Sa‘d al-Khaffaf telah memberitahuku daripada al-Asbagh bin Nabatah berkata: Aku telah bertanya Amir al-Mukminin Ali bin Abu Talib a.s tentang Salman al-Farisi-rahmatullah-Aku berkata: Apa pendapat anda tentangnya? Aku tidak memberi pendapat tentang seorang lelaki yang telah diciptakan dari tanah kami (tinati-na), rohnya disertai dengan roh kami.

Allah telah mengkhususkan ilmu kepadanya pada awalnya dan akhirnya, zahirnya dan batinnya, rahsianya dan terangnya, aku telah hadir di hadapan Rasulullah s.a.w sedangkan Salman di hadapannya. Tiba-tiba seorang lelaki Badwi telah masuk dan mengusirnya dari tempatnya, lalu duduk di tempatnya, lantas Rasulullah s.a.w telah menjadi marah sehingga peluhnya mengalir dari dua matanya, kemudian kedua-dua matanya menjadi merah, beliau bersabda: Wahai Badwi, adakah anda mengusir seorang lelaki yang dicintai Allah di langit, dan dicintai oleh Rasul-Nya di bumi? Wahai Badwi, adakah anda mengusir seorang lelaki di mana Jibrail tidak datang kepada aku melainkan beliau memerintahkan aku daripada Tuhanku menyampaikan salam kepadanya. Wahai Badwi, sesungguhnya Salman adalah daripada aku. Barangsiapa yang tidak melayaninya, maka beliau tidak melayani aku. Barangsiapa yang telah menyakitinya, maka beliau telah menyakiti aku. Barangsiapa yang telah menjauhkannya, maka beliau telah menjauhkan aku. Barangsiapa yang telah mendekatinya, maka beliau telah mendekati aku. Wahai Badwi, janganlah anda mengasari Salman, kerana Allah telah memerintah aku supaya aku memperlihatkannya ilmu masa depan, ilmu tentang bala, keturunan, dan percakapan.

Beliau berkata: Badwi berkata: Wahai Rasulullah s.a.w, aku tidak menyangka perbuatan Salman sampai kepada peringkat yang anda sebutkan, tidakkah beliau seorang majusi kemudian memasuki Islam? Rasulullah s.a.w bersabda: Wahai Badwi, aku sedang bercakap kepada anda sekarang daripada Tuhanku, dan anda bercakap kepadaku. Sesungguhnya Salman bukanlah seorang majusi, tetapi beliau adalah seorang yang melahirkan syirik, tetapi merahsiakan imannya. Wahai Badwi, tidakkah anda mendengar Allah berfirman di dalam Surah al-Nisa’ (4 ) :65 “maka demi Tuhanmu, mereka tidak beriman hingga mereka menjadikan kamu hakim dalam perkara yang mereka perselisihkan. Kemudian mereka tidak merasa keberatan dalam hati mereka terhadap putusan yang kamu berikan, dan mereka menerima dengan sepenuhnya”.

Tidakkah anda mendengar firman-Nya Surah al-Hasyr (59 ) :7 “Apa yang diberikan Rasul kepada kamu, maka terimalah dia.Dan apa yang dilarangnya bagimu, maka tinggallah”

Wahai Badwi, ambillah apa yang aku telah berikan kepada anda, nescaya anda di kalangan mereka yang bersyukur, janganlah anda mengingkari, nescaya anda di kalangan mereka yang akan diseksa, terimalah Rasulullah s.a.w dan sabdanya, nescaya anda di kalangan mereka yang aman sejahtera.

Tentang Salman, Abu Dhar, al-Miqdad Dan Ammar

Daripadanya berkata: Muhammad bin Ali telah memberitahu kami daripada bapa saudaranya Muhammad bin Abu al-Qasim berkata: Ahmad bin Muhammad bin Khalid telah memberitahu aku, berkata: Ibn Abu Najran telah memberitahu aku daripada al-‘Ala’ daripada Muhammad bin Muslim daripada Abu Ja‘far Muhammad bin Ali al-Baqir a.s berkata: Aku telah mendengar Jabir bin Abdullah al-Ansari berkata: Aku telah bertanya Rasulullah s.a.w tentang Salman al-Farisi, beliau bersabda: Salman adalah lautan ilmu yang tidak mampu diharungi, Salman dikhususkan dengan ilmu awal dan akhir. Allah memarahi mereka yang memarahi Salman, mencintai mereka yang mencintainya.

Aku berkata: Apakah pendapat anda tentang Abu Dhar? Beliau bersabda:Itu adalah daripada kami. Allah memarahi mereka yang memarahinya, Allah mencintai mereka yang mencintainya, aku berkata: Apakah pendapat anda tentang al-Miqdad? Beliau berkata: Itu adalah daripada kami. Allah memarahi mereka yang memarahinya, Allah mencintai mereka yang mencintainya, aku berkata: Apakah pendapat anda tentang ‘Ammar? Beliau bersabda: Itu adalah daripada kami, Allah memarahi mereka yang memarahinya, Allah mencintai mereka yang mencintainya, Jabir berkata: Aku keluar bagi memberitahu berita gembira kepada mereka. Apabila aku berpaling, beliau s.a.w bersabda: Datang kepada aku wahai Jabir, anda adalah daripada kami. Allah memarahi mereka yang memarahi anda, Allah mencintai mereka yang mencintai anda.

Beliau berkata: Aku berkata: Apakah pendapat anda tentang Ali bin Abu Talib a.s? Beliau bersabda: Beliau adalah diri aku, aku berkata: Apakah pendapat anda tentang al-Hasan dan al-Husain a.s. Beliau bersabda: Mereka berdua adalah roh aku, dan Fatimah adalah ibu mereka berdua adalah anak perempuan aku, ia akan menyakiti aku apa yang telah menyakitinya, menggembirakan aku apa yang menggembirakannya, aku naik saksi, sesungguhnya aku berperang dengan orang-orang yang memerangi mereka, berdamai dengan orang-orang yang berdamai dengan mereka. Wahai Jabir, apabila anda ingin berdoa kepada Allah, dan doa anda dimakbulkan, maka serulah dengan nama-nama mereka, kerana nama-nama mereka adalah paling dicintai oleh Allah a.w[51].

Hadis Tentang Doa Dan Waktu-Waktunya

Daripada Muhammad bin Muslim daripada Abu Abdullah a.s berkata:Datuk aku s.a.w bersabda: Sila berdoa kerana seorang hamba apabila berdoa, kemudian turun bala, lalu dikatakan kepadanya: Suara yang lembut. Apabila beliau tidak berdoa, kemudian turun bala, lalu dikatakan kepadanya: Di manakah anda sebelum hari ini (dengan suara nyaring)?[52]

Al-Sadiq a.s berkata: Barangsiapa yang tidak memohon kepada Allah daripada kelebihan-Nya, beliau akan menjadi fakir.

Dan beliau a.s berkata: Doa dimakbulkan pada empat tempat: Di dalam solat witir, selepas naik matahari, selepas zuhur dan selepas maghrib[53].

Hadis Tentang Para Imam A.S

Daripadanya, berkata: Muhammad bin Musa bin al-Mutawakkil telah memberitahu kami daripada Muhammad bin Abu Abdullah al-Kufi daripada Musa bin Imran daripada bapa saudaranya (‘amm-hu) al-Husain bin Yazid daripada Ali bin Salim daripada bapanya daripada Sa‘d bin Tarif daripada al-Asbagh bin Nabatah berkata: Aku telah mendengar Ibn Abbas berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Menyebut Allah s.w.t adalah ibadat, menyebut aku adalah ibadat, menyebut ke atasku adalah ibadat, menyebut para imam daripada anak-anaknya adalah ibadat.

Demi Yang telah mengutus aku dengan kenabian, dan telah menjadikan aku sebaik-baik manusia sesungguhnya wasi aku adalah sebaik-baik wasi, sesungguhnya beliau adalah hujah Allah ke atas hamba-Nya, khalifah-Nya ke atas makhluk-Nya, dan daripada anak-anaknya para imam yang memberi petunjuk selepas aku, dengan merekalah Allah menahan azab daripada penduduk bumi, dengan merekalah Allah memegang langit dari jatuh ke atas bumi dengan izin-Nya, dengan merekalah Dia memegang bukit dari condong, dengan merekalah Dia menurunkan hujan ke atas makhluk-Nya, dengan merekalah Dia mengeluarkan tumbuh-tumbuhan.

Merekalah para wali Allah yang sebenar,dan khalifah-khalifah aku yang sebenar. Bilangan mereka adalah seperti bilangan bulan-bulan iaitu dua belas bulan. Bilangan mereka adalah seperti bilangan para naqib Musa bin Imran, kemudian beliau s.a.w membaca Surah al-Buruj (85):1 “Demi langit yang mempunyai gugusan bintang” Kemudian beliau bersabda: Adakah anda wahai Ibn Abbas menetapkan bahawa Allah telah bersumpah dengan langit yang mempunyai gugusan bintang? Aku berkata: Wahai Rasulullah s.a.w apakah itu? Beliau s.a.w bersabda:Adapun al-Sama’ (langit) adalah aku. Adapun al-Buruj (gugusan bintang) adalah para imam selepas aku, yang awal mereka adalah Ali dan yang akhir mereka adalah al-Mahdi a.s[54] .

Hadis Tentang Ziarah Mukmin Kerana Allah

Daripada ‘Umru bin Syamar daripada Jabir daripada Abu Abdullah al-Sadiq a.s berkata: Malaikat telah memohon izin Tuhannya untuk turun ke bumi di dalam bentuk seorang manusia, lalu Dia telah mengizinkannya. Kemudian beliau melalui seorang lelaki di pintu rumahnya bertanyakan tentang seorang lelaki daripada penghuni rumah, malaikat berkata: Wahai hamba Allah, apakah yang anda mahu daripada lelaki yang anda sedang mencarinya? Beliau berkata: Beliau adalah saudara aku di dalam Islam, aku telah mencintainya kerana Allah, aku datang kerana ingin mengucapkan salam kepadanya, beliau berkata: Tiada pertalian darah di antara anda dan beliau, dan bukan pula kerana sesuatu hajat? Beliau berkata: Tidak, melainkan cinta kerana Allah, aku datang kerana ingin mengucapkan salam kepadanya, beliau berkata: Sesungguhnya aku adalah utusan Allah kepada anda dan Dia berfirman: Aku telah mengampuni kamu kerana cinta kamu kepadanya kerana-Ku.”

Daripadanya beliau berkata: Muhammad bin al-Hasan telah memberitahu kami, berkata: Sa‘d bin Abdullah telah memberitahu kami daripada Ahmad bin Muhammad daripada al-Hasan bin al-Mahbub daripada Salih bin Sahal al-Hamdani berkata: Al-Sadiq a.s berkata: Seseorang muslim yang telah ditanya tentang muslim, lalu beliau membenarkannya, dan akibatnya muslim itu mendapat kemudaratan, maka beliau ditulis di sisi Allah di kalangan pendusta, dan siapa yang telah bertanya tentang muslim, lalu beliau berbohong mengenainya, akibatnya muslim itu mendapat manfaat, maka beliau ditulis di sisi Allah di kalangan mereka yang benar.

Kebaikan

Dan al-Sadiq a.s berkata: Bapa aku telah memberitahuku daripada bapanya a.s berkata: Seorang lelaki dari Kufah telah menulis surat kepada Abu al-Husain bin Ali a.s wahai sayyidi, beritahuku kebaikan dunia dan akhirat, maka beliau a.s menulis: Bismillahi r-Rahmani r-Rahim.Amma ba‘du, adapun kemudian daripada itu barangsiapa yang menuntut keredaan Allah dengan kemarahan manusia, Allah akan memadainya dengan urusan manusia. Barangsiapa yang menuntut keredaan manusia dengan kemarahan Allah, maka Allah mewakilkannya kepada manusia, wassalam.

Amir al-Mukminin a.s berkata tentang firman-Nya di dalam Surah al-Rahman (55) : 60 “Tidak ada balasan kebaikan melainkan kebaikan” Beliau berkata: Kami telah mendengar Nabi s.a.w bersabda: Sesungguhnya Allah s.w.t bermaksud: Tidak ada balasan bagi mereka yang Aku telah mencucuri nikmat tauhid ke atasnya melainkan syurga.

Kelebihan Akhlak Yang Baik

Rasulullah s.a.w bersabda: Jika kamu tidak dapat berkhidmat kepada orang ramai dengan harta kamu, maka berkhidmatlah kepada mereka dengan akhlak kamu.

Rasulullah s.a.w bersabda: Akhlak adalah pemberian daripada Allah a.w. Apabila Dia mencintai seorang hamba, maka Dia mengurniakannya akhlak yang baik, dan apabila Dia memarahi seorang hamba, maka Dia akan mengurniakannya akhlak yang buruk.

Celaan Kepada umpat-umpatan Dan Pendedahan Aurat Muslimin

Beliau berkata: Amir al-Mukminin a.s telah melihat kepada seorang lelaki yang sedang mencela seorang lelaki di sisi al-Hasan a.s, lalu beliau a.s berkata: Wahai anak lelaki aku, bersihkan pendengaran anda daripada perkara seumpama ini, kerana beliau telah melihat kepada seburuk-buruk perkara di dalam bekasnya, lantaran itu kosongkan ia daripada bekas anda[55].

Beliau berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Wahai orang yang memasuki Islam dengan lidahnya, tetapi imannya tidak sampai ke hatinya, janganlah kamu mencela mukminin dan mendedahkan aurat mereka, kerana orang yang mendedahkan aurat mukminin, Allah akan mendedahkan auratnya pula.

Celaan Kepada Pembohongan, Mungkir Janji Dan Khianat

Daripada Abu Hamzah al-Thumali, daripada Abu Ja‘far al-Baqir a.s berkata: Barangsiapa yang telah mengetahui seorang hamba daripada hamba Allah berbohong apabila beliau bercakap, mungkir janji apabila beliau berjanji, khianat apabila beliau diamanahkannya. Kemudian beliau menyampaikan amanah kepadanya pula, maka adalah berhak ke atas Allah mengujinya dengan bala mengenainya, kemudian Dia tidak meninggalkannya di atas perbuatannya, dan tidak memberi pahala kepadanya.

Empat perkara Di Dalam Taurat

Daripada Rifa‘ah daripada Abu Abdullah a.s berkata: Beliau berkata: Empat perkara besar, dan empat perkara kecil ditulis di dalam Taurat. Pertama: Barangsiapa menyambut waktu pagi di dalam keadaan dukacita (hazinan), bererti beliau menyambut Allah di dalam keadaan marah (sakhitan). Kedua: Barangsiapa mengadu musibat yang telah menimpanya, maka sesungguhnya beliau mengadu kepada Tuhannya. Ketiga: Barangsiapa mendatangi seorang kaya, lalu beliau memperkecilkan sesuatu perkara bagi mendapatkan ganjaran daripadanya, nescaya hilang dua pertiga agamanya. Keempat: Barangsiapa memasuki neraka daripada umat ini yang membaca al-Qur’an, maka beliau adalah daripada mereka yang mengambil ayat-ayat Allah secara olok-olok. Empat perkara yang kecil: Anda akan dilakukan sebagaimana anda melakukannya.

Barangsiapa memiliki sesuatu, maka beliau tidak akan terasa cukup. Barangsiapa tidak pernah bermesyuarat, akan menyesal. Kefakiran adalah kematian yang paling besar[56]. Daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin Sinan daripada sebahagian para sahabatnya daripada Abu Jarud secara marfu’ berkata: Amir al-Mukminin a.s berkata: Barangsiapa yang meletakkan dirinya di tempat tohmah, maka beliau tidak boleh mencela mereka yang menyangka jahat terhadapnya. Barangsiapa menyembunyikan rahsianya, maka kebaikan berada di tangannya, dan setiap percakapan melebihi dua orang akan tersebar. Letakkanlah urusan saudara anda di tempat yang paling baik sehingga datang kepada anda perkara yang dapat memenangkan anda.

Janganlah anda menyangka apa yang keluar daripada saudara anda itu jahat semata-mata sedangkan anda akan mendapati kebaikan di dalamnya. Bersahabatlah dengan mereka yang benar,maka berusahalah untuk mendapatkan mereka. Bersedia ketika senang, dan menjadi cekal ketika susah. Bermesyuaratlah dengan mereka yang takutkan Allah. Cintailah saudara-saudara mengikut kadar ketakwaannya. Hati-hati dengan perempuan-perempuan jahat, walaupun yang terbaik di kalangan mereka. Jika mereka menyuruh kamu melakukan kebaikan, maka hadapi mereka sehingga mereka tidak tamak di dalam kemungkaran[57].

Umpatan Adalah Lebih Berat Daripada Zina

Rasulullah s.a.w bersabda:al-Ghaibah (mengumpat) adalah lebih berat daripada zina, ada orang bertanya: Kenapakah begitu wahai Rasulullah s.a.w? Beliau bersabda: Orang yang berzina bertaubat, maka Allah akan mengampuninya. Adapun orang yang mengumpat bertaubat, Allah tidak menerima taubatnya sehingga orang yang diumpat itu memaafinya.

Al-Sadiq atau al-Baqir a.s berkata: Seorang hamba itu lebih hampir kepada kekafiran apabila beliau mempersaudarakan seorang lelaki di atas dasar keagamaan, kemudian beliau menghitung kesilapan, dan kesalahannya bagi tujuan mendedahkannya pada suatu hari kelak[58].

Nasihat Abu Abdullah A.S Kepada Hamraan

Daripada Hisyam bin Salim berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata kepada Hamraan bin A‘yan: Wahai Hamraan, lihatlah kepada mereka yang rendah daripada anda dari segi kemampuan, dan janganlah anda melihat kepada mereka yang lebih tinggi daripada anda dari segi kemampuan, kerana itu adalah lebih memanfaatkan anda dari kurniaan Allah kepada anda, dan lebih layak untuk anda mendapat kurniaan tambahan daripada Tuhan anda, dan ketahuilah bahawa amalan sedikit yang berterusan di atas keyakinan itu adalah lebih baik di sisi Allah dari amalan yang banyak tanpa keyakinan.

Ketahuilah bahawa tiada kewarakan yang lebih baik dari menjauhi apa yang diharamkan Allah a.w, dan menahan diri dari menyakiti mukminin, dan berbicara keburukan mereka. Tiada kehidupan yang lebih senang dari akhlak yang baik. Tiada harta yang lebih baik dari memadai apa yang dimiliki. Dan tiada kejahilan yang lebih parah dari ketakjuban diri.

Daripada al-Baqir a.s berkata: Kami telah mendapati di dalam kitab Ali bahawa Rasulullah s.a.w berkata kepada Ali a.s di atas mimbar: Demi Allah, tiada tuhan melainkan Dia bahawa mukmin tidak pernah dikurniakan kebaikan dunia dan akhirat melainkan mengikut sangkaan baiknya terhadap Allah a.w, dan menahan diri dari memburukkan mukmin. Demi Allah, tiada tuhan melainkan Dia bahawa Allah tidak akan menyeksa mukmin dengan seksaan selepas taubat dan istighfar kepada-Nya melainkan dengan sangkaan jahatnya terhadap Allah a.w, dan umpatannya kepada mukminin[59].

Al-Sadiq a.s berkata: Barangsiapa yang telah berkata tentang mukmin apa yang dilihat dua matanya, dan apa yang didengari dua telinganya, maka beliau adalah di kalangan mereka yang difirmankan Allah di dalam Surah al-Nur (24) :19 “Sesungguhnya orang-orang yang ingin agar perbuatan yang keji itu tersiar di kalangan orang-orang yang beriman, bagi mereka azab yang pedih di dunia dan di akhirat ”

Rasulullah s.a.w bersabda: Barangsiapa yang memakan harta saudaranya mukmin atau meminumnya, atau memakainya (secara haram), maka Allah akan memberi makanan kepadanya makanan dari neraka Jahanam, minuman dari neraka Hamim, dan memakaikannya pakaian dari pakaian neraka.

Barangsiapa yang telah meletakkan saudaranya mukmin di tempat yang hina, maka Allah akan meletakkannya di makam angkuh dan riak. Barangsiapa yang telah memperbaharui persaudaraan di dalam Islam, maka Allah akan membina baginya mahligai di syurga dari permata[60].

Rasulullah s.a.w bersabda: Sejahat-jahat manusia pada hari Kiamat adalah al-Muthallath. Ada orang bertanya kepadanya: Apakah itu al-Muthallath, wahai Rasulullah s.a.w? Beliau bersabda: Lelaki berjalan dengan saudaranya kepada imamnya, lalu membunuhnya, lantaran itu beliau membinasakan dirinya, saudaranya, dan imamnya[61].

Beliau s.a.w bersabda: Al-Ghaibah (mengumpat) adalah lebih cepat kepada jasad mukmin daripada pemakan dagingnya[62].

Beliau berkata: Rasulullah s.a.w apabila memberi khutbah, beliau bersabda pada akhirnya: Beruntunglah mereka yang baik akhlaknya, dan bersih tabiatnya, baik dalamannya, dan baik luarannya, berbelanja lebihan hartanya, menahan diri berlebihan di dalam percakapannya, dan memberi kesedaran kepada orang ramai melalui amalan dirinya.

Sebaik-Baik Ibadat Menjaga Kehormatan Perut Dan Kemaluan

Daripada Hamzah al-Thumali daripada Abu Ja‘far al-Baqir, daripada Ali bin al-Husain a.s berkata: Sebaik-baik ibadat adalah menjaga kehormatan perut dan kemaluan, dan tidak ada perkara yang lebih dicintai oleh Allah selain daripada doa, kerana doa dapat menolak penetapan yang telah ditetapkan (abrama). Kebaikan yang paling cepat adalah membuat baik, kejahatan yang paling cepat adalah balasan orang yang zalim. Cukuplah seorang itu menjadi malu (‘aib) apabila beliau melihat keaiban orang lain tanpa melihat keaiban dirinya atau beliau menyakiti sahabatnya dengan perkara yang tiada kaitan dengannya atau beliau melarang manusia apa yang beliau sendiri tidak mampu meninggalkannya[63].

Rasulullah s.a.w bersabda: Umat aku yang paling ramai memasuki neraka adalah kerana perut dan kemaluan (al-Farj). Umat aku yang paling ramai memasuki syurga adalah kerana ketakwaan kepada Allah dan akhlak yang mulia.

Al-Sadiq a.s berkata: Empat alamat nifak: Keras hati, keras mata, berterusan melakukan dosa, tamak kepada dunia.

Rasulullah s.a.w bersabda: Janganlah kamu melihat kepada banyaknya solat mereka, puasa mereka, banyaknya haji dan zakat mereka, banyak melakukan perkara yang baik, berjaga malam, tetapi lihatlah kepada percakapan yang benar, dan pelaksanaan amanah.

Wasiat Amir al-Mukminin A.S Kepada Muhammad Bin al-Hanafiyyah

Daripada Abu Abdullah a.s berkata: Amir al-Mukminin a.s berkata di dalam wasiatnya kepada Muhammad bin al-Hanafiyyah: Ketahuilah bahawa lidah adalah anjing yang liar, jika anda membiarkannya, ia akan menggonggong, kadangkala satu kalimat yang diucapkan dapat menghilangkan nikmat, simpanlah lidah anda sebagaimana anda menyimpan emas dan wang anda. Barangsiapa yang tidak mempunyai sifat malu akan membawanya kepada perkara yang tidak diingini. Rasulullah s.a.w bersabda: Allah mencucuri rahmat ke atas seorang hamba yang benar-benar malu kepada-Nya, beliau menjaga kepalanya dan sekelilingnya, perut dan apa yang disimpannya, menyebut kubur dan bala, serta menyebut baginya Ma‘ad di akhirat

Al-Sadiq a.s berkata: Barangsiapa yang meriwayatkan kepada saudaranya satu riwayat bagi tujuan menghinanya, dan merosakkan maruahnya, maka Allah akan meletakkannya di tanah Khubal (neraka) sehingga beliau meninggalkan apa yang dikatakannya.

Rasulullah s.a.w bersabda: Barangsiapa yang telah menyebarkan fahisyatan (kejahatan) adalah seperti pelakunya. Barangsiapa yang telah menghina seorang mukmin dengan sesuatu, maka beliau tidak akan mati sehingga beliau melakukannya[64].

al-Sadiq a.s berkata: Apabila berlaku di antara anda dan saudara anda ketegangan, maka janganlah anda menghinanya dengan dosa.

Al-Baqir a.s berkata: Barangsiapa yang menahan dirinya dari kehormatan orang lain, maka Allah akan menjaga kehormatan dirinya pada hari Kiamat. Barangsiapa menahan kemarahannya daripada orang ramai, maka Allah akan menahan dirinya daripada azab pada hari Kiamat.

Daripada Abu Hamzah al-Thumali, daripada Ali bin al-Husain a.s berkata: Sesungguhnya lidah manusia mengawasi anggota-anggotanya setiap hari dan berkata: Bagaimana kamu menyambut waktu pagi? Mereka akan berkata: Dengan baik jika anda meninggalkan kami. Dan mereka akan berkata kepada kami: Allah, Allah, pada kami, dan mereka berkata lagi: Kami diberi pahala dengan anda dan kami diseksa dengan anda.

Mu‘awiyah bin Wahab berkata: Al-Sadiq a.s berkata: Bertindaklah kerana kebenaran, janganlah anda bentangkan apa yang tidak perlu, dan jauhilah apa yang tiada kaitan dengan anda. Jauhilah musuh anda, hati-hatilah tentang sahabat anda di kalangan mereka melainkan beliau seorang yang boleh dipercayai yang bertakwa kepada Allah. Janganlah anda bersahabat dengan orang yang jahat (fajir), dan janganlah anda membiarkannya melihat rahsia anda.

Al-Sadiq a.s berkata: Jauhilah anda bermusuhan dengan seseorang, kerana ia akan mewarisi malu, dan pendedahan aurat.

Al-Sadiq a.s berkata: Banyak bergurau akan menghilangkan air muka, dan banyak ketawa akan menyapu keimanan[65].

Enam Kalimat Bagi Salman

Daripada Abu Abdullah a.s berkata: Salman al-Farisi berkata: Aku menjadi hairan dengan enam perkara. Tiga perkara yang mentertawakan aku, dan tiga perkara yang membuatkan aku menangis. Adapun perkara yang membuatkan aku menangis adalah perpisahan dengan kekasih Muhammad s.a.w, penderitaan pada hari Kiamat, dan berdiri di hadapan Allah s.w.t. Adapun tiga perkara yang mentertawakan aku: Orang yang mengejar dunia sedangkan mati sedang mengejarnya. Orang lalai (ghafil), tetapi ia tidak dilupai, dan orang yang ketawa besar tidak mengetahui adakah Allah telah meredainya atau memarahinya.

Al-Sadiq a.s berkata kepada Ishaq bin Ammar: Wahai Ishaq, layanilah munafik dengan lidah anda, lakukanlah keikhlasan anda kepada mukmin. Jika seorang Yahudi duduk di sisi anda, maka duduklah anda dengan baik bersama-samanya[66].

Amir al-Mukminin a.s telah berkata kepada anak lelakinya Muhammad bin al-Hanafiyyah: Janganlah anda berkata apa yang anda tidak tahu, dan janganlah anda berkata semua yang anda tahu.

Al-Sadiq a.s berkata: Janganlah anda tertipu oleh orang ramai tentang diri anda, kerana ia akan sampai kepada anda bukan mereka. Janganlah anda menghabiskan siang hari anda dengan itu dan ini, kerana bersama anda ada orang yang menjaga anda. Janganlah anda memperkecilkan kebaikan yang sedikit, kerana anda melihatnya besok boleh menggembirakan anda,janganlah anda memperkecilkan kejahatan yang sedikit, kerana anda akan melihatnya besok boleh mendukacitakan anda. Berbuat baiklah, kerana aku tidak melihat sesuatu yang lebih dituntut, dan lebih cepat didapati dari kebaikan bagi dosa yang lalu. Sesungguhnya Allah berfirman di dalam Surah Hud (11):114 “ Sesungguhnya perbuatan-perbuatan yang baik itu dapat menghapuskan perbuatan-perbuatan yang jahat. Itulah peringatan bagi orang-orang yang ingat ”

al-Sadiq a.s berkata: Dengarlah kamu semua percakapan daripada aku yang lebih baik daripada dirham-dirham yang mahal. Janganlah anda bercakap melainkan apa yang ada kaitan dengan anda. Tinggalkan percakapan yang banyak tentang anda sehingga anda mendapati tempat yang sewajarnya. Kadangkala seorang itu bercakap benar tetapi tidak pada tempatnya (fa-rubba mutakallimin bi haqqin fi ghairi maudhi‘i-hi). Janganlah anda berhujah dengan orang yang bodoh, dan orang yang lemah lembut, kerana yang lemah lembut akan mengalahkan anda. Sementara yang bodoh akan memburukkan anda. Sebutlah saudara anda apabila beliau tidak berada di hadapan anda dengan sebaik-baik perkataan yang anda paling sukai disebut tentang anda sendiri apabila anda tidak berada di hadapannya. Ketahuilah inilah amalannya, dan beramallah amalan orang yang mengetahui bahawa beliau akan dibalas dengan kebaikan dan akan diambil tindakan dengan jenayah (mujza bi l-Ihsan ma’khudhun bi l-Ajram).

Mukmin Tidak Akan Menjadi Pembohong

Al-Hasan bin Mahbub berkata: Aku telah berkata kepada Abu Abdullah: Adakah mukmin menjadi seorang yang bakhil? Beliau berkata: Ya, beliau berkata: Aku berkata: Adakah beliau menjadi seorang pengecut (jabbanan)? Beliau berkata: Ya, aku berkata: Adakah beliau menjadi seorang pembohong (kadhiban)? Beliau berkata: Tidak, dan tidak pula bersifat dingin, kemudian beliau berkata: Seorang mukmin dari segi tabiatnya (seperti orang lain) boleh melakukan semua perkara selain dari pengkhianatan dan pembohongan[67].

Kelebihan Berdiam Diri

Daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Amir al-Mukminin a.s berkata: Kebaikan terkumpul pada tiga sifat: Perbincangan(al-Nazar), diam (al-Sukut), dan percakapan (al-Kalam). Semua perbincangan yang tidak mengandungi iktibar adalah suatu kelalaian (sahwun). Semua diam yang tidak mengandungi pemikiran adalah suatu kelupaan (ghaflatin). Dan semua percakapan yang tidak mengandungi peringatan adalah percakapan yang bodoh (laghwun). Maka beruntunglah orang yang perbincangannya menjadi iktibar, diamnya menjadi pemikiran, percakapannya menjadi peringatan. Beliau menangis di atas kesalahannya, dan orang ramai terselamat daripada kejahatannya.

Rasulullah s.a.w bersabda: Pembohong tidak berbohong melainkan menghina dirinya sendiri, dan asal ejekan (sukhriyyah) adalah memberi ketenangan kepada pembohong. Daripada Ja‘far bin Muhammad daripada bapanya a.s berkata: Beruntunglah orang yang diamnya menjadi pemikiran, perbincangannya menjadi iktibar, daya usahanya menjadi rumahnya, menangis di atas kesalahannya,dan orang ramai terselamat daripada tangan dan lidahnya.

Al-Ridha a.s berkata: Alangkah baiknya diam (al-Samt) yang bukan kerana kurang keupayaan atau kelemahan diri. Daud al-Raqiy berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Diam adalah harta yang berharga, perhiasan bagi orang yang lemah lembut, dan penutup kejahilan.

Al-Ridha a.s berkata: Diam adalah satu pintu daripada pintu-pintu hikmat. Sesungguhnya diam akan mendapat kasih sayang, dan petanda kebaikan.

Beliau a.s berkata: Alamat kefahaman itu adalah lemah lembut, keilmuan, dan diam.

Furat bin Ahnaf berkata: Amir al-Mukminn a.s berkata: Berkorbanlah, tetapi janganlah untuk mendapat publisiti. Sembunyikan diri anda supaya tidak disebut. Belajarlah, dan sembunyikanlah. Diamlah, nescaya anda terselamat.

Beliau berkata: Amir al-Mukminin a.s telah memberi isyarat dengan tangannya kepada dadanya sambil berkata: Orang-orang yang baik bergembira dan orang-orang yang jahat meradang.

Al-Sadiq a.s berkata: Seorang mukmin ditulis baik selama beliau berdiam (sakitan). Apabila beliau bercakap, beliau ditulis baik atau jahat.

Beliau berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Seorang lelaki yang baik akan membawa khabar yang baik, dan seorang lelaki yang jahat akan membawa khabar yang jahat.

Daripada Daud al-Raqiy, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Beliau berkata: Wahai Daud, anda memasukkan tangan anda di mulut ikan paus sehingga ke pangkal lengan adalah lebih baik bagi anda dari memohon hajat anda kepada orang yang tidak menghargainya.

Daripada Ja‘far bin Muhammad daripada bapanya daripada Amir al-Mukminin a.s berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Beruntunglah orang yang telah meninggalkan syahwat semasa kepada masa yang beliau tidak melihatnya[68].

Daripada Abu Hamzah berkata: Aku telah mendengar Fatimah binti al-Husain a.s berkata: Rasulullah s.a.w bersabda:Tiga sifat orang yang sempurna imannya: Apabila beliau reda, maka redanya tidak akan memasukkannya dalam kebatilan. Apabila beliau marah, maka kemarahannya tidak akan mengeluarkannya daripada kebenaran, dan apabila beliau berkuasa, maka beliau tidak akan memberi perkara yang bukan miliknya[69].

BAHAGIAN KELAPAN

Para Imam selepas Nabi s.a.w, diazab enam dengan enam, khutbah Amir al-Mukminin a.s, dosa-dosa dan kesan-kesannya dan lain-lain.

Para Imam Selepas Nabi Kita Dua Belas Orang Cerdik

Daripada Abd al-Azia al-Qaratisi berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Para Imam selepas Nabi kita s.a.w adalah dua belas orang cerdik yang dikurniakan pengetahuan (nujaba’ mufhamun). Barangsiapa yang mengurang atau menambah seorang daripada mereka, nescaya beliau terkeluar daripada agama Allah (kharaja min dini-l-Lahi), dan beliau bukanlah daripada wilayah kami.

Daripada al-Naufaliy daripada al-Sukuniy daripada Ja‘far daripada bapanya daripada bapa-bapanya a.s berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Barangsiapa yang telah meratakan wuduknya, memperelok solatnya, menunaikan zakat hartanya, menahan marahnya, memenjarakan lidahnya, memohon ampun akan dosanya, menunaikan nasihat Ahlu l-Bait Nabi-nya, maka beliau telah menyempurnakan hakikat keimanan, dan pintu-pintu syurga terbuka untuknya.

Rasulullah s.a.w bersabda: Tuntutlah kebaikan di sisi mereka yang mempunyai muka yang baik[70].

Daripada al-Harith daripada Ali bin Abu Talib a.s berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Bagi seorang muslim ke atas seorang muslim enam perkara: Memberi salam apabila berjumpa, menggembirakannya apabila beliau bersin, menziarahinya apabila beliau sakit, menjawabnya apabila beliau memanggilnya, menyaksikannya apabila beliau mati, mencintainya sebagaimana beliau mencintai dirinya, dan menasihatinya tentang perkara yang ghaib.

Diazab Enam Dengan Enam

Daripada Abu Abdullah daripada bapa-bapanya daripada Amir al-Mukminin a.s berkata: Sesungguhnya Allah mengazab enam dengan enam: Arab dengan ‘asabiah, pembesar-pembesar dengan keangkuhan, para pemerintah dengan kezaliman, ahli fiqh dengan hasad, peniaga-peniaga dengan khianat, dan ahli Rasatiq dengan kejahilan.

Al-Sadiq a.s berkata: Orang yang bakhil disebabkan kebakhilannya dikira jahat sangka dengan Tuhannya, dan barangsiapa yang yakin dengan masa depannya (aiqana bi l-Khalaf ), akan bermurah hati dengan pemberian (jada bi l- ‘Atiyyah).

Abu Hamzah al-Thumali daripada Ali bin al-Husain daripada bapanya al-Husain bin Ali daripada Amir al-Mukminin a.s berkata: Demi Allah, tidak ada manusia yang lebih baik daripada Muhammad, daripada aku, dan Ahlu l-Baitku, dan sesungguhnya para malaikat meletakkan sayap-sayapnya bagi penuntut-penuntut ilmu di kalangan syi‘ah kami.

Beliau berkata: Ditanya Amir al-Mukminin a.s: Manakah dosa yang menyegerakan balasan kepada pelakunya? Beliau berkata: Barangsiapa yang telah menzalimi orang yang tidak ada penolong selain daripada Allah, mengabaikan nikmat yang dikurniakan kepadanya, dan melanjutkan kezaliman ke atas orang yang fakir.

Al-Sadiq a.s berkata: Apabila jatuhnya matahari, Allah mewakilkan malaikat yang menyeru: Wahai manusia, datanglah kepada Tuhan kamu, kerana apa yang sedikit dan memadai itu adalah lebih baik daripada yang banyak, dan melalaikan. Dan malaikat yang diwakilkan ketika naiknya matahari menyeru: Wahai anak Adam, lahirlah untuk mati, binalah untuk kemusnahan, dan berkumpullah untuk kebinasaan[71].

Rasulullah s.a.w bersabda: Orang yang berpuasa adalah di dalam ibadat walaupun beliau tidur di atas hamparannya selama beliau tidak mengumpat muslim[72].

Daripada al-Sadiq daripada bapanya daripada bapa-bapanya a.s berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Barangsiapa yang telah menzalimi seseorang, kemudian tidak sempat memohon maaf daripadanya, maka hendaklah beliau memohon istighfar kepada Allah sebagai kafarah untuknya.

Al-Sadiq a.s berkata: Allah telah menurunkan wahyu kepada Musa bin Imran a.s: Katakan kepada sebahagian daripada Bani Israel: Jauhilah kamu dari membunuh diri yang diharamkan tanpa kebenaran, kerana orang yang telah membunuh seorang di dunia, Aku akan membunuhnya di neraka seribu kali pembunuhan seperti pembunuhan sahabatnya[73].

Khutbah Amir al-Mukminin A.S

Ali bin Muhammad al-Sya‘rani daripada al-Hasan bin Ali bin Syu‘aib daripada Isa bin Muhammad al-‘Alawi daripada Muhammad bin al-‘Abbas bin Bassam daripada Muhammad bin Abual-Sarriy daripada Ahmad bin Abu Abdullah daripada Yunus daripada Sa‘d al-Kinani daripada al-Asbagh bin Nabatah berkata:Manakala Amir al-Mukminin a.s menduduki jawatan khalifah, dan orang ramai memberi baiah kepadanya, maka beliau keluar kepada Masjid memakai serban, burdah dan kasut Rasulullah s.a.w, menghunus pedang Rasulullah s.a.w, kemudian menaiki mimbar, dan mendudukinya dengan keadaan bertongkat, kemudian beliau memasukkan anak-anak jari tangannya, lalu diletakkan di bawah perutnya.

Kemudian beliau berkata: Wahai manusia, bertanyalah kepada aku sebelum ketiadaan aku, inilah bakul ilmu (saft al-‘ilm), inilah air liur (lu‘ab) Rasulullah s.a.w. Ini adalah apa yang telah dikurniakan kepada aku oleh Rasulullah s.a.w. Bertanyalah kepada aku, kerana di sisi aku ilmu orang-orang yang terdahulu, dan ilmu orang-orang yang terakhir, demi Allah, jika aku diberi kuasa pemerintahan, nescaya aku memberi fatwa ke atas ahli Taurat dengan Taurat mereka sehingga Taurat akan bercakap: Ali memang benar, beliau tidak bohong. Sesungguhnya beliau telah memberi fatwa kepada kamu menurut apa yang diturunkan Allah pada aku.

Dan aku akan memberi fatwa ke atas ahli Injil dengan Injil mereka sehingga Injil akan bercakap: Ali memang benar, beliau tidak bohong. Sesungguhnya beliau telah memberi fatwa kepada kamu menurut apa yang diturunkan Allah pada aku, dan aku akan memberi fatwa ke atas ahli al-Qur’an dengan Qur’an mereka sehingga al-Qur’an bercakap: Ali memang benar, beliau tidak bohong. Sesungguhnya beliau telah memberi fatwa kepada kamu menurut apa yang diturunkan Allah pada aku, kamu membaca al-Qur’an siang dan malam adakah pada kamu seorang yang mengetahui apa yang telah diturunkan tentangnya? Jika tidak ada satu ayat di dalam kitab Allah a.w, nescaya aku memberitahu kamu apa yang telah berlaku, apa yang akan berlaku, dan apa yang akan terjadi sehingga hari Kiamat iaitu ayat di dalam Surah al-Ra‘d (13) : 39 “Allah menghapuskan apa yang Dia kehendaki dan menetapkan (apa yang Dia kehendaki). Dan di sisi-Nyalah terdapat Ummu al-Kitab”.

Kemudian beliau a.s berkata: Kamu bertanyalah kepada aku sebelum ketiadaan aku. Demi Yang telah membelah biji-bijian, dan menghidupkan jiwa, jika kamu bertanya kepada aku tentang ayat mana pada waktu siang diturun atau pada waktu malam diturunkan, Makkahnya atau Madinahnya, di pantainya atau di daratannya, nasikhnya atau mansuhnya, mahkamahnya atau mutasyabihnya, takwilnya atau tanzilnya, nescaya aku akan memberitahu kamu tentangnya.

Lantas seorang lelaki berdiri, ia dikenali dengan Dha‘lab seorang yang fasih bercakap, dan berani hatinya sambil berkata: Sesungguhnya anak lelaki Abu Talib telah mendapat kedudukannya dengan susah, maka aku akan memalukannya hari ini di hadapan kamu tentang masalah aku kepadanya sambil berkata: Wahai Amir al-Mukminin, adakah anda telah melihat Tuhan anda? Beliau berkata: Celaka anda wahai Dha‘lab, aku tidak pernah menyembah Tuhan yang aku tidak melihatnya, beliau berkata: Bagaimana anda telah melihatnya, ceritalah kepada kami? Beliau a.s berkata: Celaka anda, mata tidak melihatnya dengan penyaksian penglihatan, tetapi hati melihatnya dengan hakikat keimanan (lam tara-hu al-‘Uyuun bi-musyahadati al-Absar wa-lakin ra’at-hu al-Qulub bi-haqaiq al-Iman).

Celaka anda wahai Dha‘lab, sesungguhnya Tuhanku tidak boleh disifatkan dengan berjauhan, tidak dengan pergerakan, tidak dengan pendirian, dan tidak dengan kedatangan? Dan tidak dengan pemergian, halus dengan sehalus-halusnya, tetapi tidak boleh disifatkan dengan halus, besar (‘azim), tetapi tidak boleh disifatkan dengan kebesaran jasad. Ketua keangkuhan, tetapi tidak boleh disifatkan dengan keangkuhan (al-Kibr), ketua kemuliaan, tetapi tidak boleh disifatkan dengan kekasaran, lembut rahmat, tetapi tidak boleh disifatkan dengan lembut (riqqah), mukmin tetapi bukan dengan ibadat, mencapai sesuatu, tetapi bukan dengan rasa (majassah), berfirman, tetapi bukan dengan lafaz.

Dia di dalam perkara-perkara (al-Asyya’), tetapi bukan dengan percampuran, keluar daripadanya bukan dengan perbezaan, di atas setiap sesuatu, tetapi tidak boleh dikatakan: Sesuatu di atas-Nya, di hadapan setiap sesuatu, tetapi tidak boleh dikatakan: Bagi-Nya hadapan (amam), di dalam semua perkara (sesuatu), tetapi Dia bukanlah memasuki seperti sesuatu di dalam sesuatu, keluar daripada sesuatu bukanlah sesuatu keluar daripada sesuatu, maka Dha‘lab telah menunduk kepadanya dan berkata: Dengan nama Allah, aku tidak pernah mendengar jawapan seperti ini, demi Allah, aku tidak akan mengulanginya seperti ini selama-lamanya.

Kemudian beliau berkata: Kamu bertanyalah aku sebelum ketiadaan aku, lalu al-Asy‘ath bin Qais berdiri, dan berkata: Wahai Amir al-Mukminin, bagaimana diambil jizyah daripada majusi sedangkan kitab tidak diturunkan ke atas mereka, dan nabi tidak diutus kepada mereka? Beliau berkata: Ya, wahai Asy‘ath, sesungguhnya Allah telah menurunkan kitab ke atas mereka, dan telah mengutus seorang nabi kepada mereka. Mereka mempunyai seorang raja yang telah mabuk pada suatu malam, lalu beliau menyeru anak perempuannya kepada hamparannya dan terus melakukan persetubuhan (irtakaba-ha). Pada keesokannya, rakyatnya mendapat tahu berita tersebut, lalu mereka berkumpul di pintu istana dan berkata: Wahai raja, anda telah mencemarkan di atas kami agama kami, maka anda telah memusnahkannya. Justeru itu, keluarlah supaya kami membersihkan anda, kami akan melaksanakan hukuman had ke atas anda.

Maka beliau berkata kepada mereka: Kamu berkumpullah, dan dengarlah percakapan aku sekiranya ada jalan keluar daripada apa yang telah aku lakukan, jika tidak, maka ini adalah hal kamu. Lantas mereka berkumpul, lalu beliau berkata kepada mereka: Adakah kamu telah mengetahui bahawa Allah tidak mencipta makhluk yang lebih mulia daripada bapa kita Adam dan ibu kita Hawa’? Mereka berkata: Anda memang benar wahai raja.

Beliau berkata: Tidakkah beliau telah mengahwinkan anak-anak lelakinya akan anak-anak perempuannya, dan anak-anak perempuannya daripada anak -anak lelakinya? Mereka berkata: Anda memang benar, maka ini adalah agama, kemudian mereka telah mengadakan perjanjian di atas perkara tersebut. Lalu Allah menyapu ilmu di dada mereka,dan diangkat kitab daripada mereka, maka mereka adalah kafir, akan memasuki neraka tanpa hisab, tetapi munafikin adalah lebih parah keadaan mereka daripada majusi, maka al-Asy‘ath berkata: Demi Allah, aku tidak mendengar jawapan seperti ini, dan aku tidak akan mengulanginya seperti ini selama-lamanya.

Kemudian beliau berkata: Kamu bertanyalah aku sebelum ketiadaan aku, lalu seorang lelaki datang kepadanya dari penjuru Masjid berjalan menggunakan tongkatnya dicelah-celah orang ramai sehingga beliau menghampirinya dan berkata: Wahai Amir al-Mukminin, tunjuklah kepada aku amalan jika aku melakukannya, nescaya Allah akan melepaskan aku dari api neraka, maka beliau berkata kepadanya: Dengarlah, dan fahamilah, kemudian yakinilah bahawa dunia telah berdiri di atas tiga perkara: Seorang alim yang bercakap,dan beramal dengan ilmunya, seorang kaya yang tidak bakhil dengan hartanya terhadap ahli agamanya, dan seorang fakir yang bersabar. Apabila seorang yang alim menyembunyikan ilmunya, orang kaya menjadi bakhil, dan orang fakir tidak lagi bersabar, maka dunia akan menjadi huru-hara, dan di sisinya diketahui mereka yang arif dengan Allah, dan dunia telah kembali kepada permulaannya-iaitu kepada kekafiran selepas keimanan.

Wahai orang yang bertanya, janganlah anda terpedaya dengan banyaknya masjid, dan perkumpulan yang ramai. Jasad mereka berkumpul sedangkan hati mereka bermacam-macam. Sesungguhnya manusia tiga jenis: Zahid, pencinta dunia (raghib), dan penyabar (sabir). Adapun orang zahid, maka beliau tidak bergembira walaupun sedikit dengan dunia yang datang kepadanya, dan tidak berdukacita di atas perkara yang terlepas daripadanya. Adapun penyabar,beliau berangan-angan tentang dunia di dalam hatinya. Jika beliau mendapatinya, beliau dapat mengendalikan dirinya dari akibatnya yang buruk. Adapun pencinta dunia (raghib ), maka beliau tidak peduli apa yang didapatinya sama ada halal atau haram.

Beliau berkata: Wahai Amir al-Mukminin, apakah alamat-alamat mukmin pada zaman itu? Beliau berkata: Mukmin melihat kepada kebenaran yang diwajibkan Allah ke atasnya, lalu beliau mentaatinya, beliau melihat kepada apa yang menyalahinya, lalu beliau membebaskan diri daripadanya sekalipun ia seorang kekasih yang rapat, beliau berkata: Anda memang benar wahai Amir al-Mukminin. Kemudian lelaki itu telah menghilangkan diri, kami tidak dapat melihatnya lagi. Lalu orang ramai mencarinya,tetapi mereka tidak mendapatinya, kemudian beliau a.s tersenyum di atas mimbar dan berkata: Apakah gerangan kamu, ini adalah saudara aku Khidir a.s.

Kemudian beliau berkata: Kamu bertanyalah kepada aku sebelum ketiadaan aku, maka tiada seorang pun berdiri kepadanya,lalu beliau mengucap kesyukuran kepada Allah, dan memuji-Nya serta berselawat ke atas Nabinya s.a.w, kemudian beliau berkata kepada al-Hasan a.s: Wahai Hasan, berdirilah, naiklah mimbar, dan bercakaplah dengan percakapan di mana Quraisy tidak akan melupai anda selepasku, mereka berkata: Al-Hasan tidak dapat memberi ucapan yang baik, beliau berkata: Wahai abah, bagaimana aku menaiki mimbar, dan aku bercakap sedangkan anda mendengar, dan melihat aku di kalangan orang ramai? Beliau berkata: Dengan nama bapa aku, anda, dan ibu aku, aku akan menyembunyikan diri aku daripada anda, aku akan mendengar, dan melihat, tetapi anda tidak melihat aku.

Al-Hasan a.s menaiki mimbar, lantas memuji Allah dengan pujian-pujian yang mendalam, dan berselawat kepada Nabi s.a.w dengan selawat yang ringkas, kemudian beliau berkata:Wahai manusia, aku telah mendengar datuk aku Rasulullah s.a.w bersabda: Aku adalah bandar ilmu dan Ali adalah pintunya (ana madinatu l-Ilmi wa ‘Ali babu-ha). Seorang tidak dapat memasuki bandar melainkan dari pintunya, kemudian beliau turun, lantas Ali a.s melompat ke atasnya, dan menolaknya ke dadanya, kemudian beliau berkata kepada al-Husain a.s : Wahai anak lelakiku, berdirilah dan naiklah mimbar, bercakaplah dengan percakapan di mana Quraisy tidak akan melupai anda selepas aku, mereka berkata: Al-Husain tidak mempunyai pandangan yang jauh, percakapan anda hendaklah sejajar dengan percakapan saudara lelaki anda.

Al-Husain menaiki mimbar, memuji Allah, dan berselawat ke atas Nabinya s.a.w dengan ringkas, kemudian beliau berkata: Wahai manusia, aku telah mendengar Rasulullah s.a.w bersabda: Sesungguhnya Ali adalah bandar petunjuk (madinatu huda), barangsiapa yang memasukinya berjaya, dan barangsiapa yang tidak memasukinya binasa, lantas Ali melompat ke arahnya, dan mendakapnya ke dadanya, lalu mengucupnya, kemudian beliau berkata: Mereka berdua adalah anak-anak Rasulullah s.a.w, dan simpanannya yang beliau telah meminta aku menyimpannya. Lantaran itu, aku meminta kamu supaya menyimpannya, wahai manusia, Rasulullah s.a.w meminta kamu supaya melaksanakannya[74].

Dosa-Dosa Dan Kesannya

Daripada Abdullah bin Sinan daripada Abu Abdullah a.s berkata: Dosa yang mengubah nikmat adalah perlanggaran hak. Adapun dosa yang mewarisi penyesalan adalah pembunuhan, dosa yang menurunkan dendam adalah kezaliman. Dosa yang mencemarkan kehormatan adalah minum arak. Dosa yang menahan rezeki adalah zina. Dosa yang menyegerakan kebinasaan adalah memutuskan pertalian keluarga. Dan dosa yang menghalang doa adalah menderhaka ibu bapa (‘uquq al-Walidain)[75].

Al-Sadiq a.s berkata: Barangsiapa yang telah menakut-nakutkan seorang mukmin dengan kuasa bagi mendapatkan daripadanya perkara yang dibenci agama (makruhan), tetapi tidak mendapatinya, maka beliau akan ke neraka. Barangsiapa menakut-nakutkan seorang mukmin dengan kuasa bagi mendapatkan perkara yang dibenci agama, kemudian beliau mendapatinya, maka beliau adalah bersama-sama Fir‘aun dan keluarga Fir‘aun di neraka[76].

Amir al-Mukminin a.s berkata: Barangsiapa yang keterlaluan di dalam perbalahan, maka beliau telah melakukan kezaliman. Barangsiapa yang telah mengabaikannya, maka beliau telah melakukan kezaliman, dan tidak mampu menentang orang yang menyalahi Allah[77].

Lima Orang Yang Tidak Boleh Bersahabat

Daripada Muhammad bin muslim daripada al-Sadiq daripada bapanya a.s berkata: Bapa aku Ali bin al-Husain a.s berkata: Wahai anakku, lihatlah kepada lima orang ,dan janganlah anda bersahabat dan membuat cakap dengan mereka,jangan anda mengiringi mereka di jalan, beliau berkata: Wahai abah, siapakah mereka? Perkenalkan mereka kepada aku, beliau berkata: Jauhilah anda bersahabat dengan pembohong, kerana ia sepertilah kedudukan kilauan(al-sarab), beliau akan mendekatkan anda yang jauh, dan akan menjauhkan bagi anda yang dekat. Jauhilah anda bersahabat dengan orang yang fasiq, kerana ia akan menjual anda dengan satu kali makan atau lebih sedikit daripada itu.

Jauhilah anda bersahabat dengan orang bakhil, kerana beliau akan menghina anda pada hartanya apabila anda lebih berhajat kepadanya. Jauhilah anda bersahabat dengan ahmaq (si bodoh), kerana beliau mahu memberi manfaat kepada anda, tetapi ia memudaratkan anda. Jauhilah bersahabat dengan orang yang memutuskan pertalian keluarganya, kerana aku telah mendapatinya dilaknat di dalam kitab Allah a.w pada tiga tempat. Allah berfirman di dalam Surah Muhammad (47) : 22-23 “Maka apakah kiranya jika kamu berkuasa kamu akan membuat kerosakan di muka bumi dan memutuskan hubungan kekeluargaan? Mereka itulah orang-orang yang dilaknati Allah dan ditulikan-Nya telinga mereka dan dibutakan-Nya penglihatan mereka”

Dan firman-Nya di dalam Surah al-Ra‘d (13):25 “Orang-orang yang merosak janji Allah setelah diikrarkan dengan teguh dan memutuskan apa-apa yang Allah perintahkan supaya dihubungkan dan mengadakan kerosakan di bumi, orang-orang itulah dilaknati Allah, dan bagi mereka tempat kediaman yang buruk ”

Dan firman-Nya di dalam Surah al-Baqarah (2) :27 “Orang-orang yang melanggar perjanjian Allah sesudah perjanjian itu teguh dan memutuskan apa yang diperintahkan Allah untuk menghubungkannya dan membuat kerosakan di muka bumi, mereka itulah orang-orang yang rugi”

Ammar bin Musa berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Cinta orang-orang yang baik (al-Abrar)kepada orang-orang yang baik, adalah pahala kepada orang-orang yang baik. Cinta orang-orang yang jahat (al-Fujjar) kepada orang-orang yang baik adalah kelebihan bagi orang-orang yang baik, kemarahan orang-orang jahat kepada orang-orang baik adalah perhiasan bagi orang-orang yang baik, dan kemarahan orang-orang yang baik kepada orang-orang yang jahat adalah penghinaan (khizyun) kepada orang-orang yang jahat[78].

Al-Sadiq a.s berkata: Saudara-saudara aku yang paling aku cintai adalah mereka yang menunjukkan keaiban aku kepada aku.

Pengertian Jihad Akbar Dan Asghar

Beliau a.s berkata: Sesungguhnya Rasulullah s.a.w telah mengutus satu pasukan kecil, apabila mereka kembali, maka beliau bersabda: Selamat datang dengan kaum yang telah melaksanakan jihad yang kecil (jihad asghar), dan masih tinggal bersama mereka jihad yang lebih besar (jihad akbar). Ada orang bertanya kepada Rasulullah s.a.w: Apakah jihad yang lebih besar itu ? Beliau bersabda: Jihad di dalam diri sendiri (jihad al-Nafs).

Pohon Hajat Kepada Hati Yang Pemurah

Daripada al-Sadiq Ja‘far bin Muhammad a.s berkata: Sesungguhnya Allah telah menjadikan rahmat pada hati makhluk-Nya yang pemurah (qulubu-ruhama’ ). Justeru itu, pohonlah hajat daripada mereka, dan janganlah memohon hajat daripada mereka yang keras hati (al-Qasiyatu qulubu-hum), kerana Allah telah memasukkan kemarahan-Nya pada mereka (ahalla ghadhaba-hu bi-him ).

Beliau a.s berkata: Barangsiapa yang telah mengaibkan saudaranya dengan satu keaiban, maka beliau adalah daripada ahli neraka.

Mengenai Kebaikan

Daripadanya a.s berkata: Lakukanlah kebaikan (al-Ma‘ruf) kepada ahlinya, dan kepada yang bukan ahlinya, kerana jika ia bukan ahlinya, maka anda adalah ahlinya.

Rasulullah s.a w bersabda: Setiap kebaikan (ma‘ruf )itu adalah sedekah, penunjuk kepada kebaikan itu adalah seperti pelakunya. Dan Allah suka menolong mereka di dalam kesusahan.

Al-Baqir a.s berkata: Membuat baik menolak kejadian buruk.

Al-Sadiq a.s berkata: Ahli kebaikan di dunia adalah ahli kebaikan di akhirat. Ada orang berkata kepada mereka: Dosa-dosa telah diampuni, maka berilah kebaikan kamu kepada siapa yang kamu kehendaki,dan kebaikan adalah wajib di atas setiap orang dengan hatinya, lidahnya, dan tangannya. Lantaran itu, siapa yang tidak mampu membuat kebaikan dengan tangannya, maka dengan hati dan lidahnya, dan jika beliau tidak mampu dengan ladahnya , maka dengan hatinya.

Al-Sadiq a.s berkata: Allah melaknati orang yang memutus jalan kebaikan, iaitu seorang lelaki yang dilakukan kebaikan kepadanya, lalu beliau menutupinya, kemudian menegah sahabatnya melakukan kebaikan kepada orang lain[79].

Abu Talib Seperti Penghuni-Penghuni Gua

Al-Sadiq a.s berkata: Umpama Abu Talib seperti penghuni-penghuni gua (ashab al-Kahfi), mereka telah menyembunyikan keimanan, dan melahirkan syirik, maka Allah memberi pahala kepada mereka dua kali[80].

Mimpi Yang Benar

Beliau a.s berkata: Apabila seorang di dalam kemaksiatan kepada Allah s.w.t dan Allah menghendaki kebaikan baginya, maka Allah memperlihatkan di dalam mimpinya perkara yang menakutkannya, lalu beliau meninggalkan maksiat itu, dan sesungguhnya mimpi yang benar itu adalah sebahagian daripada tujuh puluh bahagian daripada kenabian[81].

Pelaksanaan Amanah

Al-Sadiq a.s berkata: Laksanakan amanah kepada yang baik dan yang jahat, jika pembunuh Ali a.s memberi amanah kepada aku, nescaya aku menunaikannya, dan beliau berkata: Laksanakan amanah sekalipun kepada pembunuh al-Husain bin Ali a.s[82].

Ketaatan Kepada Ahlu l-Bait A.S

Al-Sadiq a.s berkata: Sesungguhnya Allah telah mewajibkan ke atas kamu kecintaan, dan kepatuhan(muwalati-na) kepada kami, dan memfardukan ke atas kamu ketaatan kepada kami. Barangsiapa yang daripada kami, maka hendaklah ia mengikuti kami. Sesungguhnya keadaan kami adalah warak, ijtihad, menunaikan amanah kepada yang baik dan jahat, silaturahim, menghormati tetamu, memaafi orang yang jahat kepadanya. Barangsiapa yang tidak mengikuti kami, maka beliau bukanlah daripada kami,dan beliau berkata: Janganlah kamu bertindak bodoh, kerana para imam kamu bukanlah orang-orang yang bodoh[83].

Hamba Allah Tercinta

Al-Husain bin Abu al-‘Ala’ berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Hamba yang paling dicintai Allah adalah hamba yang benar di dalam percakapannya, menjaga solatnya, dan menunaikan amanah Allah ke atasnya, kemudian beliau berkata: Barangsiapa yang telah diamanahkan kepadanya, kemudian beliau menunaikannya, maka beliau telah menyelesaikan seribu simpulan dari tengkuknya daripada simpulan-simpulan api neraka. Justeru itu, bersegeralah kamu menunaikan amanah, kerana setiap orang yang menyimpan amanah, iblis akan mewakilkan seratus syaitan di kalangan pembantu-pembantunya bagi menyesatkannya, dan membuatkannya menjadi waswas sehingga mereka membinasakannya melainkan mereka yang dipelihara Allah[84].

Ketakjuban Diri

Al-Sadiq a.s berkata: Sesungguhnya Allah telah mengetahui bahawa dosa itu adalah lebih baik bagi mukmin daripada ketakjuban diri. Jika ianya tidak sedemikian, Allah tidak akan menguji mukmin dengan dosa selama-lamanya[85].

Pengabaian Hak

Ismail bin Jabir daripada Abu Abdullah a.s berkata: Aku telah mendengarnya berkata: Tiada seorang mukmin yang telah mengabaikan satu hak yang wajib ke atasnya, melainkan beliau akan diberikan kepadanya kebatilan dua kali ganda seumpamanya. Tiada seorang mukmin yang menegah dari menolong saudaranya muslim atau tidak berusaha untuk mendapatkan hajatnya yang terlaksana atau akan dilaksanakan, melainkan Allah mengujinya dengan menunaikan hajat orang yang menderhaka-Nya, dan tidak akan diberi pahala kepadanya, dan tiada seorang hamba yang bakhil membelanjakan hartanya pada keredaan Allah melainkan beliau diuji membelanjakannya berlipat ganda pada jalan kemurkaan Allah[86].

Muhammad bin Ali daripada bapanya daripada Sa‘d bin Abdullah daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Ali bin al-Hikam daripada Hisyam bin Salim berkata: Aku telah berkata kepada al-Sadiq a.s: Wahai anak lelaki Rasulullah, apakah gerangan mukmin apabila beliau berdoa kadangkala dimakbulkan doanya, dan kadangkala tidak dimakbulkan doanya sedangkan Allah berfirman di dalam Surah al-Mukmin (40): 60 “Dan Tuhan kamu berfirman” Berdoalah kepadaku, nescaya akan Kuperkenankan bagimu”

Sebab Kemustajaban Doa Dan Sebaliknya

Beliau a.s berkata: Sesungguhnya seorang hamba apabila beliau berdoa kepada Allah a.w dengan niat yang benar dan hati yang ikhlas, akan dimakbulkan baginya selepas kesetiaannya dengan janji Allah a.w, dan apabila beliau berdoa kepada Allah tanpa niat ikhlas, maka doanya tidak akan dimakbulkan untuknya, tidakkah Allah berfirman di dalam Surah al-Baqarah (2) :40 “ dan penuhilah janjimu kepadaKu, nescaya Aku penuhi janjiKu”. Lantaran itu siapa yang memenuhi janjinya, akan dipenuhi janjinya[87].

Al-Ridha a.s berkata: Barangsiapa yang mencampakkan baju kemaluan, maka tiada umpatan baginya[88].

Beliau a.s berkata: Barangsiapa yang mempertarungkan Allah dengan sumpah yang bohong, maka Allah terlepas daripadanya[89].

Al-Sadiq a.s berkata: Barangsiapa yang telah melaksanakan hak orang yang tidak melaksanakan hak-Nya seolah-olah beliau telah menyembahnya selain daripada Allah[90].

Beliau a.s bersabda: Berkhidmatlah untuk saudara anda, dan jika beliau meminta anda berkhidmat kepadanya, maka jangan, tiada karamah bagi anda. Ada orang bertanya: Adakah aku memperkenalkan diri aku kepada orang yang tidak mengenali aku? Beliau berkata: Tiada karamah[91].

Rasulullah s.a.w bersabda: Sebaik-baik manusia adalah orang ramai dapat mengambil faedah daripadanya. Sejahat-jahat manusia adalah orang ramai terseksa dengannya, dan yang lebih jahat daripada itu adalah orang yang dihormati oleh orang ramai kerana takutkan kejahatannya, dan yang paling jahat daripada itu adalah orang yang telah menjual agamanya dengan dunia orang lain[92].

Al-Sadiq a.s berkata: Barangsiapa yang telah bertambah keilmuannya tentang Allah, dan bertambah cinta kepada dunia, akan bertambah jauh daripada Allah, dan Allah pula menambahkan kemarahan ke atasnya.

Rasulullah s.a.w bersabda: Jika dunia ini di sisi Allah disamakan dengan sayap nyamuk, nescaya orang kafir tidak berpeluang meminum airnya.

Al-Sadiq a.s berkata: Bapa aku a.s berkata:Manakah suatu yang lebih buruk dari kemarahan (al-Ghadhab)! Sesungguhnya seorang lelaki apabila beliau marah, akan membunuh orang lain, dan menuduh muhsanah.

Abu al-Hasan Musa bin Ja‘far a.s berkata: Bukan daripada kami orang yang tidak menghisab dirinya pada setiap hari, jika beliau melakukan kebaikan, maka beliau memohon Allah menambahkan kebaikan kepadanya, dan memuji-Nya. Jika beliau melakukan kejahatan, maka beliau memohon ampun kepada Allah dan bertaubat.

Daripada Abu Ja‘far al-Baqir a.s: Tiada seorang hamba mukmin melainkan pada hatinya titik putih. Jika beliau melakukan dosa, maka warna hitam akan keluar dari titik itu. Jika beliau berterusan di dalam dosa, titik hitam akan meluas sehingga ia menutupi titik putih,dan pelakunya tidak akan kembali kepada kebaikan selama-lamanya iaitu firman Allah di dalam Surah al-Mutaffifin (83):14 “Sekali-kali tidak (sedemikian),sebenarnya apa yang selalu mereka usahakan itu menutup hati mereka”.

Amir al-Mukminin a.s berkata: Tiada kebaikan pada perkataan melainkan dengan amal, tiada kebaikan pada pemandangan melainkan dengan kemampuan menggambarkannya. Tiada kebaikan pada harta melainkan bersama dermawan. Tiada kebaikan pada kebenaran melainkan bersama kesetiaan. Tiada kebaikan pada fahaman (al-Fiqh ) melainkan bersama warak. Tiada kebaikan pada sedekah melainkan bersama niat. Tiada kebaikan pada kehidupan melainkan bersama kesihatan. Tiada kebaikan pada negara melainkan bersama keamanan, dan kemudahan.

Sifat Akal Dan Kejahilan

Al-Sadiq a.s berkata: Sesungguhnya Allah apabila Dia mencipta akal, Dia berfirman kepadanya: Datang ke sini, maka ia datang. Dia berfirman kepadanya: Undur ke belakang, maka ia berundur. Kemudian Dia berfirman: Demi kemuliaan-Ku dan kebesaran-Ku, Aku tidak mencipta makhluk yang lebih mulia daripada kamu, dan Aku menyokong orang yang Aku mencintainya dengan kamu”[93].

Beliau a.s berkata: Empat sifat yang membolehkan seorang itu menjadi ketua: Kehormatan diri (‘iffah), adab, dermawan, dan akal.

Beliau a.s berkata: Empat tabiat yang paling istimewa: Akal yang beribadat, percakapan yang paling dipercayai adalah ilmu, habuan yang paling mulia adalah hikmat, dan simpanan yang paling baik adalah kebaikan.

Beliau a.s berkata: Akal menyelam di dalam percakapan, kemudian ia mengeluarkannya dari rahsia dada sebagaimana seorang penyelam menyelami lautan yang dalam bagi mendapatkan mutiara[94].

Kesempurnaan Akal Pada Tiga Perkara

Beliau a.s berkata: Kesempurnaan akal pada tiga perkara: Tawaduk kepada Allah, keyakinan yang bertepatan, dan diam untuk kebaikan.

Kejahilan Pada Tiga Perkara

Beliau a.s berkata: Kejahilan pada tiga perkara: Takbur, kemegahan, dan kejahilan dengan Allah, maka mereka itu adalah orang-orang yang rugi[95].

Beliau a.s berkata: Allah telah mencipta akal dari empat perkara:Ilmu, kekuasaan, cahaya, dan kehendak dengan perintah. Maka Allah telah menjadikannya sentiasa berdiri dengan ilmu di alam malakut.

Beliau a.s berkata: Akal seorang lelaki akan bertambah selepas empat puluh tahun kepada lima puluh, dan enam puluh tahun. Kemudian akalnya akan berkurangan selepas itu.

Al-Sadiq a.s berkata: Sesungguhnya Allah telah mengutus kepada Adam a.s tiga perkara supaya beliau memilih satu daripadanya: Akal, malu (al-Haya’), dan kemurahan hati (al-Sakha’), lalu beliau memilih akal, maka Jibrail a.s berkata kepada malu, dan kemurahan hati: Naiklah kamu berdua, lalu mereka berdua berkata: Kami diperintahkan supaya tidak berpisah dengan akal.

Al-Sadiq a.s berkata: Apabila anda ingin menguji akal seseorang lelaki di dalam satu majlis, maka bercakaplah kepadanya di celah-celah percakapan anda dengan perkara yang tidak akan berlaku, jika beliau mengingkarinya, maka beliau adalah seorang yang berakal. Jika beliau membenarkannya, maka beliau adalah seorang yang bodoh (ahmaq )[96].

Beliau a.s berkata: Apabila Allah mahu menghilangkan daripada seorang hamba nikmat, maka perkara pertama yang Dia akan mengubahkannya adalah akalnya[97].

Al-Sadiq a.s berkata: Orang yang berakal tidak digigit dua kali pada satu tempat.

Amir al-Mukminin a.s berkata: Manusia adalah musuh kepada apa yang dia tidak tahu[98].

Al-Baqir a.s berkata: Roh adalah tiang agama (‘imad al-Din), ilmu adalah tiang roh dan keterangan (al-Bayan)adalah tiang ilmu.

Kelebihan Ilmu

Amir al-Mukminin a.s berkata: Seorang yang beribadat tanpa memahaminya adalah seperti keldai memusingkan kisaran angin. Dua rakaat daripada seorang yang alim adalah lebih baik daripada tujuh puluh rakaat daripada seorang yang jahil, kerana orang yang alim didatangi fitnah, lalu beliau keluar dari fitnah dengan ilmunya. Sementara fitnah mendatangi orang yang jahil, lalu membinasakannya. Sedikit amalan bersama ilmu yang banyak adalah lebih baik dari banyak amalan bersama ilmu yang sedikit, syak dan syubhah.

Al-Baqir a.s berkata: Perbincangan ilmu (tadhakur)satu jam itu adalah lebih baik dari Qiyam al-Lail[99].

Beliau a.s berkata: Jika anda duduk di sisi seorang yang alim, maka hendaklah anda mendengar dengan lebih berhati-hati dan berkata: Belajarlah pendengaran yang baik sebagaimana anda mempelajari percakapan yang baik, dan janganlah anda memotong percakapan seorang[100].

Al-Ridha a.s berkata: Janganlah anda menguji ulama, nescaya mereka akan menolak anda, janganlah anda menguji orang-orang yang jahil, kerana mereka tidak mengetahui anda.

Nabi s.a.w bersabda: Barangsiapa yang sabar ke atas apa yang mendatanginya, maka beliau adalah seorang yang lemah lembut, Luqman berkata: Musuh yang halim (lemah lembut) adalah lebih baik daripada sahabat yang bodoh.

Al-Sadiq a.s berkata: Tiada harta yang lebih berharga dari akal, tiada musibah yang lebih besar dari kejahilan, tiada demonstrasi yang lebih dipercayai dari mesyuarat, tiada warak yang lebih dari menahan diri, tiada ibadat seperti tafakur. Tiada pemimpin yang lebih baik dari taufik, tiada sahabat yang lebih baik dari akhlak yang mulia dan tiada warisan yang lebih baik dari adab[101].

Tiga Orang Tidak Dikenali

Luqman berkata: Tiga orang tidak dikenali melainkan pada tiga tempat: Seorang yang lemah lembut (al-Halim ) tidak dikenali melainkan ketika marah, tidak dikenali seorang yang berani melainkan di dalam peperangan, dan anda tidak mengenali saudara anda melainkan ketika anda memerlukannya[102].

Akulah Yang Telah Membatalkan Sihir

Abu Ja‘far al-Mansur telah berkata kepada pengawalnya: Utuskan kepada Abu Abdullah, lalu beliau mengutus kepadanya. Beliau berdiri sehingga Abu Abdullah a.s masuk. Apabila beliau a.s melihat Abu Ja‘far al-Mansur dan pengawal-pengawalnya telah bersedia untuknya, lantas beliau mengangkat tangannya ke langit, kemudian beliau telah bercakap dengan percakapan sebahagiannya nyaring dan sebahagiannya perlahan. Beliau berkata: Celaka kamu! Akulah yang telah membatalkan sihir bapa-bapa kamu pada masa Musa, dan akulah yang membatalkan sihir kamu, kemudian beliau menyeru dengan suaranya yang nyaring: Qiswarah! Lantas beberapa ekor singa telah melompat ke arah Abu Ja‘far al-Mansur dan mengepung tempatnya. Lantas beliau terjatuh dari singgahsananya sambil berkata: Maafkan aku, demi Allah, aku tidak akan mengulanginya lagi, beliau a.s berkata: Aku telah memaafkan anda.

Beliau berkata: Singa-singa itu telah kembali ke tempatnya. Beliau berkata: Jika tongkat Musa dikembalikan, maka singa-singa itu akan kembali lagi.

Riwayat Abd al-‘Azim Tentang Abu al-Hasan al-Ridha A.S

Diriwayatkan daripada Abd al-‘Azim daripada Abu al-Hasan al-Ridha a.s berkata: Wahai Abd al-‘Azim, sampaikan salam aku kepada para wali aku, dan katakan kepada mereka: Janganlah mereka menjadikan jalan bagi syaitan menguasai mereka. Perintahkan mereka dengan kebenaran di dalam percakapan, dan pelaksanaan amanah. Perintahkan mereka supaya diam, dan meninggalkan pertengkaran yang tidak ada kaitan dengan mereka.

Bekerjasama dan bantu-membantu di kalangan mereka adalah lebih dekat kepada aku. Jangan menyibukkan diri mereka untuk perpecahan. Aku bersumpah bahawa barangsiapa yang melakukannya, dan memarahi salah seorang wali aku, maka aku akan menyeru Allah supaya mengazabkannya di dunia, dan di akhirat termasuk orang-orang yang rugi. Beritahukan mereka bahawa Allah telah mengampuni orang yang baik di kalangan mereka, dan akan mengampuni yang jahat mereka melainkan orang yang syirik dengan-Nya atau menyakiti seorang daripada wakil-wakil aku atau menyembunyikan kejahatan terhadapnya. Sesungguhnya Allah tidak akan mengampuninya sehingga beliau bertaubat. Jika tidak, roh imannya akan dicabut dari hatinya, dan terkeluar dari wilayah aku, tiada baginya habuan di dalam wilayah kami. dan aku berlindung dengan Allah dari demikian itu[103].

Pendapat Falsafah

Sa‘d bin Abdullah daripada sebahagian sahabatnya berkata: Seorang falsafah telah mengikuti seorang falsafah yang lain sejauh tujuh ratus farsakh[104]. Manakala beliau bertemu dengannya, berkata: Tiada yang lebih tinggi dari langit? Tiada yang lebih luas dari bumi? Tiada yang lebih kaya dari laut? Tiada yang lebih keras dari batu? Tiada yang lebih panas dari api? Tiada yang lebih sejuk dari Zamharir? Tiada yang lebih berat dari bukit? Beliau berkata: Kebenaran adalah lebih tinggi dari langit. Keadilan adalah lebih luas dari bumi, kekayaan jiwa adalah lebih kaya dari kekayaan laut, hati orang kafir adalah lebih keras dari batu. Orang yang tamak adalah lebih panas dari api, putus asa daripada orang yang terdekat itu adalah lebih sejuk dari Zamharir. Pembohongan ke atas orang yang bersih adalah lebih berat dari bukit[105].

Kelebihan Malu, Amanah, Dan Rahmat

Daripada Anas bin Malik berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Perkara yang pertama yang dicabut daripada seorang hamba adalah perasaan malu. Lantaran itu beliau akan menjadi pemarah, kemudian Allah mencabut daripadanya amanah. Lantaran itu beliau menjadi seorang pengkhianat, kemudian Allah mencabutkan daripadanya rahmat, lantaran itu beliau menjadi seorang yang kasar, kemudian Dia mencabut agama Islam dari tengkuknya. Lantaran itu, beliau menjadi syaitan yang dilaknati

Kelebihan Amir al-Mukminin A.S

Ali bin Abbas daripada Salih bin Hamzah daripada Hasan bin Abdullah daripada al-Sadiq a.s berkata: Amir al-Mukminin a.s telah berkhutbah dan berkata: Wahai manusia, bertanyalah kepada aku sebelum kamu ketiadaan aku, wahai manusia, akulah hati Allah yang sedar (al-Wa‘i), lidah-Nya yang bercakap (lisanu-hu al-Natiq), penjaga amanah kepada rahsia-Nya, hujah-Nya ke atas makhluk-Nya, khalifah-Nya ke atas hamba-hamba-Nya, mata-Nya yang melihat kepada makhluk-Nya, tangan-Nya yang terbuka dengan kasihan belas,dan rahmat, agama-Nya di mana tidak akan membenarkan aku melainkan keimanan semata-mata, dan tidak membohongi aku melainkan kekafiran semata-mata[106].

Daripada al-Husain bin al-Hasan, daripada Bakr bin Salih daripada al-Husain bin Sa‘id, daripada al-Nadhar bin Suwaid, daripada Muhammad bin Sinan daripada Abu Basir daripada Abu Abdullah a.s berkata: Amir al-Mukminin a.s berkata: Aku adalah penunjuk dan pemberi petunjuk, bapa anak-anak yatim, suami kepada ibu-ibu tunggal, dan orang-orang miskin, aku adalah tempat berlindung setiap orang yang lemah, tempat keamanan bagi setiap yang takut, aku adalah pemimpin mukminin ke syurga.

Aku adalah tali Allah yang kukuh. Akulah ikatan Allah yang kukuh, aku adalah mata Allah, lidah-Nya yang benar, dan tangan-Nya, akulah junbu Allah di mana jiwa akan berkata: Alangkah dukacitanya aku di atas apa yang aku melakukannya pada junbu Allah, akulah tangan Allah yang terbuka ke atas hamba-Nya dengan rahmat dan keampunan

Akulah pintu taubat. Barangsiapa yang telah mengenali aku, dan mengetahui hak aku, maka sesungguhnya beliau telah mengenali Tuhannya, kerana aku adalah wasi nabi-Nya di bumi-Nya, dan hujah-Nya ke atas hamba-Nya. Tiada seorang pun yang boleh mengingkarinya selain daripada orang yang menolak Allah dan Rasul-Nya[107].

Rasulullah s.a.w bersabda: Bukan daripada kami orang yang menghina amanah-iaitu orang yang memakannya apabila beliau menyimpannya, dan bukanlah daripada kami orang yang telah mengkhianati seorang muslim pada keluarganya, dan hartanya[108].

Beliau s.a.w bersabda: Barangsiapa yang telah mentaati Allah, maka sesungguhnya beliau telah mengingati Allah sekalipun solatnya, puasanya, dan tilawah al-Qur’annya berkurangan. Barangsiapa yang telah menderhaka kepada Allah, maka sesungguhnya beliau telah melupai Allah sekalipun solatnya, puasanya, tilawah al-Qur’annya bertambah banyak.

Beliau s.a.w bersabda: Barangsiapa yang telah meninggalkan maksiat, kerana takutkan Allah, maka Allah meredainya pada hari Kiamat.

Beliau s.a.w bersabda: Sekiranya ramalan jahat pada sesuatu, maka ianya di lidah.

Beliau s.a.w bersabda: Barangsiapa yang telah berusaha mencari harta tidak halal, maka tempat kembalikannya di neraka.

Beliau s.a.w bersabda:Allah berfirman: Barangsiapa yang tidak pedulikan dari pintu manakah beliau mendapatkan dinar dan dirham, maka Aku tidak pedulikannya pada hari Kiamat nanti dari pintu manakah Aku akan memasukkannya ke neraka.

Pembentangan Wilayah Ahlu l-Bait Ke Atas Semua Perkara

Daripada Imran bin Yasar al-Yasykariy, daripada Abu Hafs al-Madlaji daripada Syarif bin Rabi‘ah, daripada Qanbar maula Amir al-Mukminin a.s berkata: Aku telah berada bersama-sama Amir al-Mukminin a.s, tiba-tiba seorang lelaki masuk dan berkata: Wahai Amir al-Mukminin, Aku suka buah tembikai. Qanbar berkata: Amir al-Mukminin a.s. memerintah aku supaya membeli sebiji buah tembikai. Maka aku membayar satu dirham, lalu mereka membawa kepada kami tiga biji buah tembikai. Aku memotong satu sebiji tembikai, maka aku mendapatinya pahit. Aku berkata: Pahit, wahai Amir al-Mukminin a.s. Beliau a.s berkata: Campakkannya kerana ia dari neraka kepada neraka.

Qanbar berkata: Aku memotong buah tembikai yang kedua, maka ia adalah masam. Aku berkata: Masam, wahai Amir al-Mukminin a.s, beliau berkata: Campakkannya kerana ia dari neraka kepada neraka. beliau berkata: Aku telah memotong buah tembikai yang ketiga. Maka aku mendapatinya berulat. Aku berkata: Berulat, wahai Amir al-Mukminin a.s. Beliau a.s. berkata: Campakkannya kerana ia dari neraka ke neraka. Kemudian aku membayarnya dengan satu dirham yang lain, lalu mereka datang kepada kami dengan tiga biji tembikai diletaknya di kaki aku. Lalu aku berkata: Maafkan aku, wahai Amir al-Mukminin a.s untuk memotongnya.

Amir al-Mukminin a.s berkata kepadaku: Silakan duduk wahai Qanbar, ini adalah perintah. Aku pun duduk dan memotong satu biji tembikai. Aku telah mendapatinya manis, aku berkata: Manis, wahai Amir al-Mukminin a.s. Beliau a.s berkata: Makanlah dan berilah makan kepada kami. Lalu aku telah makan sebahagian dan aku memberi makan kepadanya sebahagian. Kemudian aku memberi makan satu bahagian kepada lelaki yang duduk di sisi aku. Aku telah berpaling kepada Amir al-Mukminin a.s. Maka beliau a.s. berkata: Sesungguhnya Allah telah membentangkan wilayah kami ke atas penghuni langit dan penghuni bumi daripada Jin, manusia, buah-buahan dan lain-lain. Barangsiapa yang telah menerima wilayah kami, maka ia adalah baik, bersih, dan manis. Barangsiapa yang tidak menerimanya, maka ia adalah jahat, buruk dan busuk[109].

Daripada Abban bin Taghlab al-Kindi berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya roh iman adalah satu, keluar di sisi Yang Satu, kemudian berpisah pada tubuh yang berlainan, maka di atas-Nya ia bertaut, dan berkasih sayang, ia akan keluar dari bermacam-macam, dan kembali di dalam keadaan yang satu, di sisi Yang Satu.

Kelebihan Mengenali Wilayah Ahlu l-Bait A.S

Ibn Sinan daripada al-Mufadhdhal bin ‘Umar berkata: Abu Abdullah a.s berkata kepadaku: Sesungguhnya Allah s.w.t adalah Satu, lalu Dia memperkenalkan kepada hamba-Nya akan diri-Nya, kemudian Dia telah menyerahkan kepada mereka urusan-Nya, dan mengharuskan mereka syurga-Nya. Barangsiapa Allah mahu membersihkan hati-nya(an yutahhira qalba-hu)di kalangan Jin dan manusia, maka Dia memperkenalkan kepadanya wilayah kami (wilayati-na). Dan barangsiapa yang Dia mahu memadamkan hatinya, maka Dia menahannya dari mengenali kami.

Kemudian beliau berkata: Wahai Mufadhdhal, demi Allah, sesungguhnya Adam tidak berhak diciptakan Allah dengan tangan-Nya, (ma istaujaba Adam an yakhluqa-hu l-Lahu bi-yadi-hi) dan dihembuskan padanya roh-Nya melainkan dengan wilayah Ali a.s (illa bi-wilayati Ali). Allah tidak bercakap dengan Musa sebarang percakapan melainkan dengan wilayah Ali a.s. Dan Allah tidak memperkuatkan Isa ibn Maryam sebagai bukti (ayatan) bagi alam semesta melainkan dengan khudhu’ kepada Ali a.s, kemudian beliau berkata: Makhluk Allah tidak layak “melihat” Allah melainkan dengan mentaati kami[110].

Balasan Mereka Yang Menegah Mukmin Dari Hajatnya

Daripada Ali bin Ja‘far daripada saudaranya Musa bin Ja‘far a.s berkata: Aku telah mendengarnya berkata: Barangsiapa yang telah didatangi saudaranya muslim di dalam sesuatu hajat, maka sesungguhnya ia adalah suatu rahmat daripada Allah kepadanya. Jika beliau menerimanya, maka sesungguhnya beliau telah menyambungkannya dengan wilayah kami iaitu sambungan dengan wilayah Allah Jika beliau menolaknya dari menunaikan hajatnya sedangkan beliau mampu melaksanakannya, maka Allah akan menguasai ke atasnya dengan api neraka yang membakarnya di dalam kuburnya sehingga hari Kiamat sama ada beliau diampuni ataupun diseksa, kerana keuzurannya kepada yang berhajat adalah lebih buruk keadaannya[111].

Abu Abdullah a.s berkata: Seorang yang telah bercakap dengan satu percakapan petunjuk, lalu orang lain mengamalkannya, maka beliau akan mendapat pahala sebagaimana pelakunya. Begitu juga jika beliau bercakap dengan perkataan sesat, maka baginya dosa sebagaimana pelakunya[112].

Daripada al-‘Alim: Barangsiapa yang telah melakukan sunnah yang baik, maka baginya pahalanya, dan pahala orang yang melakukannya tanpa mengurangkan pahala mereka sedikit. Barangsiapa yang melakukan sunnah yang jahat, maka beliau akan menanggung dosanya, dan dosa pelakunya tanpa sedikit pun mengurangi dosa mereka.

Rasulullah s.a.w bersabda: Barangsiapa yang telah mempelajari suatu ilmu bagi berhujah dengan orang-orang yang bodoh atau menguji para ulama dan menarik orang ramai kepadanya sambil berkata: Akulah ketua kamu, maka beliau akan menduduki tempatnya di neraka. Kemudian beliau berkata: Sesungguhnya kepimpinan tidak layak melainkan kepada ahlinya. Barangsiapa yang telah menyeru orang ramai kepada dirinya sedangkan di kalangan mereka terdapat orang yang lebih alim daripadanya, maka Allah tidak akan melihat kepadanya di hari Kiamat[113].

Daripada al-Harith bin al-Mughirah berkata: Abu Abdullah a.s telah berjumpa dengan aku di bahagian jalan ke Madinah secara berhadapan, berkata kepada aku: Harith! Aku berkata: Ya, maka beliau berkata: Aku akan membawa dosa orang-orang bodoh di kalangan kamu ke atas orang-orang yang lemah lembut kamu (hulama’i-kum). Aku berkata: Aku jadikan diri aku tebusan anda, kenapa? Beliau berkata: Apakah yang menghalang kamu dari mendatangi lelaki yang telah menimbulkan keaiban kepada kami di sisi orang ramai, menasihatinya dengan kata-kata yang baik? Aku berkata: Jika beliau tidak menerima kami dan mematuhi kami? Beliau berkata: Jika begitu, maka kamu tinggalkan dia dan jauhilah daripadanya.

Persaudaraan Ada Dua Jenis

Daripada Yunus bin Abd al-Rahman daripada Abu Maryam daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Seorang lelaki telah berdiri kepada Amir al-Mukminin a.s di Basrah, dan berkata: Wahai Amir al-Mukminin a.s, beritahu kepada aku tentang saudara-saudara (al-Ikhwan). Beliau berkata: Saudara-saudara ada dua jenis: Saudara yang dipercayai (thiqah) dan saudara ketika ketawa (mukasyarah). Adapun saudara-saudara yang dipercayai, maka mereka sepertilah tapak tangan, sayap, ahli, dan harta. Jika anda mempercayai saudara anda, maka berbelanjalah harta anda, badan anda, bersahabat dengan orang yang bersahabat dengannya, bermusuhan dengan orang yang bermusuhan dengannya. Sembunyikan rahsianya, keaibannya, dan perlihatkan kebaikannya. Ketahuilah, wahai orang yang bertanya, bahawa mereka adalah lebih mulia daripada permata merah. Adapun saudara-saudara ketika ketawa, anda akan mendapat kelazatan daripada mereka, anda janganlah memutuskan perhubungan dengan mereka, dan janganlah anda meminta lebih daripada itu. Berbelanjalah kepadanya sebagaimana beliau membelanjakan kepada anda dengan muka yang baik dan lidah yang manis[114].

Tingkatan Persahabatan

Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya mereka yang anda menganggap sebagai sahabat tetapi apabila anda menguji mereka, maka anda akan mendapati mereka terbahagi kepada beberapa peringkat: Pertama: Mereka adalah seperti singa pada membesar-besarkan makan. Kedua: Mereka seperti serigala di dalam kemudaratan. Ketiga: Mereka seperti anjing di dalam mengerak-gerakan ekornya. Keempat: Mereka seperti musang di dalam tipu muslihat, dan pencurian. Bentuk mereka bermacam-macam, tetapi pekerjaan mereka adalah satu. Apakah anda akan lakukan jika anda ditinggalkan keseorangan, tanpa ahli, dan anak melainkan Tuhan semesta alam?[115]

Al-Sadiq a.s berkata: Sahabat musuh Ali a.s adalah musuh Ali a.s.[116]

Al-Ridha a.s berkata: Apabila anda di dalam kesusahan, maka kamu pohonlah pertolongan melalui kami kepada Allah iaitu firman-Nya Surah al-A‘raf (7): 180 “Hanya milik Allah asma’ al-Husna maka pohonlah kepada-Nya dengannya”[117]

Beliau berkata: Amir al-Mukminin a.s berkata: Janganlah anda menampakkan gigi anda sedangkan keburukan telah dilakukan, anda tidak dapat mengelakkan azab dari amalan yang jahat[118].

Simpanlah Hadis Kami Di Benteng-Benteng yang kukuh

Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Salmah bin al-Khattab daripada Ahmad bin Musa daripada Abu Sa‘id al-Zanjani daripada Muhammad bin Isa daripada Abu Sa‘id al-Mada’ini berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Sampaikan salam aku kepada mawali kita, dan beritahu kepada mereka supaya mereka menyimpan hadis kami di dalam benteng-benteng yang kukuh (husun hasinah ), di dada-dada fakih (sudur faqihah), dan di dalam mimpi-mimpi yang tenang, demi Yang telah membelah biji-bijian, dan Yang telah menghidupkan jiwa, bahawa bukanlah pencaci kami (al-Syatimu la-na ‘ardhan) yang menjadi halangan, dan bukanlah penentang kami (al-Nasibu la-na harban) yang mengisytiharkan peperangan terhadap kami yang lebih membahayakan kami daripada penyebar (al-mudhi‘) hadis kami kepada orang yang tidak boleh menerimanya (man la yahtimilu-hu)[119].

Kelebihan Kemurahan Hati

Diriwayatkan daripada seorang yang alim sesungguhnya beliau berkata: Kemurahan hati (al-Sakha’) adalah satu pohon di syurga, dan dahan-dahannya adalah di dunia. Barangsiapa yang telah bergantung di salah satu dahannya, maka ia akan membawanya ke syurga. Kebakhilan (al-Bakhl) adalah satu pohon di neraka, dan dahan-dahannya adalah di dunia. Barangsiapa yang telah bergantung di salah satu dahannya, maka ia akan membawanya ke neraka.

Rasulullah s.a.w bersabda kepada ‘Adi bin Hatim: Sesungguhnya Allah telah menolak azab yang kuat daripada bapa anda kerana kemurahan hatinya.

Diriwayatkan bahawa sekumpulan tawanan telah dibawa kepada Rasulullah s.a.w, lalu beliau telah memerintahkan Amir al-Mukminin a.s supaya memenggal leher mereka, kemudian beliau telah memerintahnya supaya mengasingkan seorang daripada mereka, dan tidak dibunuh, lelaki itu berkata: Kenapa anda telah mengasingkan aku daripada para sahabat aku sedangkan jenayah adalah satu, beliau s.a.w bersabda: Sesungguhnya Allah telah mewahyukan kepada aku bahawa anda adalah seorang yang pemurah di kalangan kaum anda, dan aku tidak akan membunuh anda, lantas lelaki itu berkata: Aku naik saksi tiada tuhan melainkan Allah dan sesungguhnya anda adalah pesuruh Allah. Beliau berkata: Kemurahan hatinya telah membawanya ke syurga.

Diriwayatkan bahawa seorang lelaki yang pemurah yang melakukan dosa itu adalah lebih dicintai Allah daripada seorang tua (syeikh) yang kuat beribadat, tetapi bakhil.

Diriwayatkan bahawa tiada suatu perkara yang hampir kepada Allah dan lebih dicintai-Nya dari memberi makan, dan pengaliran darah (sembelihan binatang atau syahadah).

Diriwayatkan: Kamu duduklah di hadapan hidangan di dalam waktu yang agak lama, kerana ia adalah waktu yang tidak dikira umur kamu.

Diriwayatkan bahawa jika seorang membelanjakan makanan dengan harga seratus ribu dirham, kemudian seorang mukmin sahaja memakannya, maka ia tidak dikira seorang pemboros(musrifan).

Diriwayatkan daripada seorang yang alim bahawa beliau berkata: Beri makanlah makanan, berilah salam, kerjalah solat ketika orang ramai sedang tidur, maka masuklah syurga dengan sejahtera.

Diriwayatkan: Hanya kepada kamulah pahala, wahai pemurah hati (al-Sakhiyyu), kerana Allah a.w menyambut dengan tangan-Nya.

Diriwayatkan bahawa Allah menyambut di ubun-ubun bayi apabila ia terantuk.

Beliau berkata: Allah berfirman di dalam hadis kudsi: Redailah apa yang Aku telah kurniakan kepada kamu, nescaya kamu menjadi orang yang paling kaya.

Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada al-Husain bin Sa‘id, daripada al-Qasim bin Muhammad al-Jauhari daripada Ali bin Abu Hamzah daripada Abu Basir berkata: Aku telah mendengar Abu Ja‘far berkata: Rahsia Allah di mana Dia telah menyimpan rahsia-Nya kepada Jibrail, dan Jibrail telah menyimpan rahsianya kepada Muhammad s.a.w, dan Muhammad telah menyimpan rahsianya kepada Ali a.s, dan Ali a.s telah menyimpannya kepada orang yang ia kehendaki seorang selepas seorang.

Hukum-Hukum Diat

Al-Hasan bin Mahbub daripada Hisyam bin Salim daripada Ziad bin Sauqah daripada al-Hakam bin Utaibah berkata: Aku telah berkata kepada Abu Ja‘far a.s: Aslaha-ka l-Lahu, sesungguhnya sebahagian orang mempunyai tiga puluh dua gigi di mulutnya, dan sebahagian orang mempunyai dua puluh lapan gigi, lantaran itu, berapakah dibahagikan diat gigi? Maka beliau berkata: Asal kejadian adalah dua puluh lapan gigi; dua belas di hadapan mulut, dan enam belas gigi di belakang, maka di atas asas inilah dibahagikan diat gigi. Fidyah setiap gigi hadapan apabila ia pecah dan hilang adalah lima ratus dirham. Bagi dua belas gigi, maka fidyahnya adalah enam ribu dirham. Fidyah setiap gigi gusi sehingga ia hilang adalah separuh fidyah gigi hadapan. Lantaran itu fidyah setiap gigi yang telah pecah sehingga ia hilang adalah dua ratus lima puluh dirham. Oleh itu enam belas gigi gusi, maka fidyahnya adalah empat ribu dirham. Semua diat gigi hadapan dan belakang adalah sepuluh ribu dirham, dan gigi yang melebihi dua puluh lapan tiada diat baginya, begitu juga gigi yang kurang, maka tiada diat baginya. Demikianlah kami telah mendapatinya di dalam kitab Ali.

Al-Hakam berkata: Maka aku berkata kepadanya: Sesungguhnya diat diambil sebelum hari ini dari unta dan kambing, beliau berkata: Itu telah berlaku di perkampungan sebelum Islam. Apabila datang Islam dan kertas (al-waraq ) telah menjadi banyak di kalangan orang ramai, maka Amir al-Mukminin a.s telah membahagikannya di atas wang kertas. Al-Hakam berkata: Aku telah berkata kepadanya: Apakah pendapat anda jika ia berlaku kepada penduduk kampung,adakah diambil daripadanya unta atau wang kertas? Beliau berkata: Unta pada hari ini sepertilah wang kertas, tetapi ia adalah lebih baik dari wang kertas di dalam diat. Diambil daripada mereka diat kesalahan (al-Khata’) adalah seratus ekor unta, setiap ekor unta dinilai sebayak seratus dirham, maka jumlah kesemuanya adalah sepuluh ribu dirham, aku berkata kepadanya: Berapakah umur seratus ekor unta? Beliau berkata: Apabila cukup setahun[120].

al-Hakam berkata: Aku telah bertanya kepadanya:Apakah pendapat anda tentang sengaja (al-‘Amd), dan secara tidak sengaja (al-Khata’ ) di dalam pembunuhan dan kecederaan? Beliau berkata: Al-Khata’ (secara tidak sengaja) tidak sama dengan sengaja (al-‘Amd). Sengaja di dalam pembunuhan dan kecederaan adalah dikenakan kisas, sementara pembunuhan dan kecederaan secara tersalah dikenakan diat, kemudian beliau berkata: Wahai Hakam, apabila kesalahan daripada pembunuh atau orang yang melakukan kecederaan itu seorang Badwi, maka fidyah yang dilakukan oleh Badwi secara tidak sengaja itu, adalah di atas wali-wali Badwinya. Dan jika pembunuh atau orang yang melakukan kecederaan itu terdiri daripada orang kampung, maka diat kesalahannya adalah di atas wali-wali kampungnya[121].

Daripadanya, daripada al-Hakam berkata: Aku telah bertanya Abu Ja‘far a.s tentang anak-anak jari tangan (asabi‘ al-Yadain), dan anak-anak jari kaki yang melebihi sepuluh jari atau yang berkurangan daripadanya, adakah dikenakan diat? Beliau berkata: Maka beliau berkata kepada ku: Wahai Hakam, asal kejadian adalah sepuluh anak-jari bagi dua tangan, dan sepuluh anak jari kaki bagi dua kaki dan apa yang terlebih dan berkurangan, maka tiada diat baginya, setiap anak jari tangan, maka diatnya adalah seribu dirham, dan diat bagi setiap anak jari kaki adalah seribu dirham, dan setiap anak jari yang lumpuh, maka diatnya adalah satu pertiga dari anak jari yang sihat[122].

Hisyam bin Salim daripada Ammar bin al-Sabiti daripada Abu Ubaidah berkata: Aku telah bertanya Abu Ja‘far a.s tentang seorang yang buta yang telah mencungkil mata seorang lelaki yang sempurna dengan sengaja, maka beliau berkata: Wahai Abu Ubaidah, sesungguhnya kesengajaan seorang yang buta sepertilah seorang yang melakukannya dengan tidak sengaja, lantaran itu, beliau wajib mengeluarkan diat dari hartanya. Jika beliau tidak mempunyai harta, maka diatnya adalah di atas imam, dan ia tidak membatalkan hak seorang muslim.

Alamat-Alamat Kejayaan

‘Umru bin Abu al-Miqdam daripada Jabir al-Ja‘fi berkata: Abu Ja‘far a.s telah berkata kepada aku: Wahai Jabir, sentiasalah berada di tanah, janganlah anda menggerakkan tangan, dan kaki sehingga anda melihat alamat-alamat di mana aku akan menyebutnya kepada anda jika anda mendapatinya: Perselisihan anak lelaki si polan, tetapi aku tidak fikir anda akan mendapatinya. Ia akan berlaku selepas aku. Penyeru akan menyeru dari langit, dan suara akan mendatangi kamu dari arah Dimasyq, akan menelan sebuah kampung di Syam dinamakan al- Jabiyah, satu kumpulan akan terjatuh dari Masjid Dimasyq di sebelah kanan, pemberontak akan keluar di sebelah Turki, dan dikuti di sebelah Rom.

Dialu-alukan saudara-saudara sehingga mereka berkumpul di al-Jazirah. Begitu juga pemberontak Rom dialu-alukan sehingga mereka berkumpul di al-Ramlah. Pada tahun itu, wahai Jabir, terdapat perbezaan yang banyak pada setiap tanah di sebelah al-Maghrib. Maka bumi al-Maghrib akan merosakkan bumi Syam, kemudian mereka bertengkar di atas tiga bendera: Bendera al-Ashab, bendera al-Abqa‘, dan bendera al-Sufyani. Kumpulan al-Sufyani akan bertemu dengan kumpulan al-Abqa‘, lalu mereka berperang. Al-Abqa’ dan tenteranya terbunuh begitu juga al-Ashab dibunuh.

Kemudian matlamatnya adalah mara ke Iraq, dan tenteranya akan melalui Qirqisa di mana mereka akan membunuh seratus ribu orang tentera yang kuat. Kemudian al-Sufyani akan menghantar tentera ke Kufah, dan bilangan mereka adalah tujuh puluh ribu. Mereka akan membunuh penduduk Kufah, menyula, dan menjadikan mereka hamba. Di dalam keadaan mereka sedemikian, tiba-tiba bendera-bendera di sebelah Khurasan memenuhi rumah-rumah, dan bersama-sama mereka adalah beberapa orang sahabat al-Qaim a.s. Seorang daripada mawali penduduk Kufah keluar, lalu dibunuh oleh pemerintah tentera al-Sufyani di antara al-Hirah dan Kufah, kemudian al-Sufyani akan menghantar delegasi ke Madinah, lalu al-Mahdi melarikan diri ke Makkah. Maka berita telah sampai kepada pemerintah tentera al-Sufyani bahawa al-Mahdi telah keluar dari Madinah.

Lantas beliau mengutus tentera untuk menjejakinya, tetapi tidak mendapatinya sehingga beliau a.s memasuki Makkah di dalam keadaan takut menunggu mengikut sunnah Musa bin Imran a.s; pemerintah tentera al-Sufyani berkumpul di al-Baida’, lalu penyeru menyeru dari langit: Wahai Baida’, adakah di sisi al-Baida’ kumpulan yang akan ditelan bumi di al-Baida’, dan tidak akan terlepas daripada mereka melainkan tiga orang, Allah akan menukar muka-muka mereka ke belakang. Dan pada merekalah Surah al-Nisa, (4): 47 diturunkan “ wahai orang-orang yang telah diberi al-Kitab, berimanlah kamu kepada apa yang telah kami turunkan (al-Qur’an) yang membenarkan kitab yang ada pada kamu sebelum kami merubah muka(mu)”.

Beliau berkata: Al-Qaim a.s pada masa itu berada di Makkah, menyandar belakangnya di Ka‘bah sambil berdoa: Wahai manusia: Sesungguhnya kami memohon pertolongan Allah, dan siapa yang menyahuti seruan kami di kalangan manusia, kerana kami adalah Ahlu l-Bait Nabi kamu. Kami adalah orang yang paling aula dengan Allah, dan Muhammad s.a.w. Barangsiapa yang berhujah dengan aku tentang Adam, maka aku adalah orang yang paling aula dengan Adam. Barangsiapa yang berhujah dengan aku tentang Nuh, maka aku adalah orang yang paling aula dengan Nuh.

Barangsiapa yang berhujah dengan aku tentang Ibrahim, maka aku adalah orang yang paling aula tentang Ibrahim. Barangsiapa yang berhujah denganku tentang Muhammad s.a.w, maka aku adalah orang yang paling aula tentang Muhammad s.a.w. Barangsiapa yang berhujah dengan aku tentang para nabi, maka aku adalah orang yang paling aula tentang para nabi, tidakkah Allah berfirman di dalam kitabnya Surah Ali Imran (3) : 34 “Sesungguhnya Allah telah memilih Adam, Nuh, keluarga Ibrahim, dan keluarga Imran melebihi segala umat sebagai satu keturunan yang sebahagiannya dari yang lain. Dan Allah Maha Mendengar lagi Maha Mengetahui “.

Maka aku adalah baqiyyatun (peninggalan) daripada Adam, simpanan daripada Nuh, tapisan daripada Ibrahim dan pilihan daripada Muhammad s.a.w. Barangsiapa yang berhujah dengan aku tentang kitab Allah, maka aku adalah orang yang aling aula tentang kitab Allah. Barangsiapa yang berhujah dengan aku tentang sunnah Rasulullah s.a.w, maka aku adalah orang yang paling aula tentang sunnah Rasulullah s.a.w dan sirahnya.

Aku menyeru Allah akan orang yang telah mendengar percakapan ku hari ini manakala orang yang menyaksikan di kalangan kamu telah menyampaikannya kepada orang yang tidak hadir, aku meminta kamu dengan hak Allah, hak Rasul-Nya, dan hak aku, sesungguhnya bagiku di atas kamu hak kerabat dengan Rasulullah s.a.w, kamu telah menentang kami, dan menghalang kami daripada mereka yang menzalimi kami. Sesungguhnya kami telah diugut, dizalimi, diusir dari rumah-rumah kami, dan anak-anak kami. Kami ditindas, dipinggirkan dari hak kami, dan ahli batil menentang kami. Allah, Allah jika mereka telah mengambil kami, dan telah menolong kami, Allah akan menolong kamu; maka Allah akan mengumpulkan untuknya para sahabatnya sebanyak tiga ratus tiga belas orang lelaki, Allah akan mengumpulkan untuknya tanpa menetapkan hari tertentu, iaitu sebagaimana ayat, wahai Jabir, yang telah disebutkan di dalam Surah al-Baqarah (2) : 148 “Di mana saja kamu berada pasti Allah akan mengumpulkan kamu sekalian. Sesungguhnya Allah Maha Berkuasa atas segala sesuatu”

Maka mereka akan memberi baiah kepadanya di antara Ka‘bah dan Makam Ibrahim bersama-samanya janji dari Rasulullah s.a.w yang diwarisi para nabi daripada bapa-bapa mereka, dan al-Qaim, wahai Jabir, adalah seorang lelaki daripada anak lelaki al-Husain bin Ali a.s. Allah akan memperbaiki urusannya untuknya di dalam satu malam. Beliau tidak akan menyusahkan orang ramai tentang perkara itu, wahai Jabir, dan kelahirannya daripada Rasulullah s.a.w juga tidak akan menyusahkan keadaan, dan pewarisannya akan para ulama seorang selepas seorang tidak akan menimbulkan masalah ke atas mereka. Jika kemusykilan berlaku, maka suara dari langit akan menyeru dengan namanya, nama bapanya, dan nama ibunya[123].

Pemberitahuan Apa Yang Akan Berlaku

‘Umar bin Thabit daripada Jabir berkata: Aku telah mendengar Abu Ja‘far a.s berkata: Demi Allah, seorang lelaki daripada kami Ahlu l-Bait selepas kematiannya tiga ratus sembilan tahun, beliau berkata: Maka aku berkata: Bilakah ia akan berlaku? Beliau berkata: Maka beliau berkata: Selepas kematian al-Qaim. Aku telah berkata kepadanya: Berapa lama al-Qaim akan berada di dunianya sehingga beliau mati? Beliau berkata: Maka beliau berkata: Sembilan belas tahun dari hari pertamanya sehingga hari kematiannya, aku berkata: Adakah selepas kematiannya akan berlaku huru-hara? Beliau berkata: Ya, selama lima puluh tahun.

Kemudian al-Muntasir akan keluar ke dunia menuntut darahnya, dan darah para sahabatnya, maka beliau membunuh dan mengambil tawanan sehingga dikatakan kepadanya: Jika inilah dari zuriat para nabi, nescaya beliau tidak membunuh orang ramai seperti pembunuhan ini, orang ramai sama ada yang putih atau yang hitam mereka akan berkumpul kepadanya sehingga mereka membuatnya berlindung kepada Ka‘bah, dan apabila bala berlaku kepadanya, maka al-Muntasir dibunuh, kemudian al-Saffah keluar kepada dunia di dalam keadaan marah, kerana pembunuhan al-Muntasir, maka beliau akan membunuh setiap musuh kami, adakah anda mengetahui siapakah al-Muntasir, dan al-Saffah wahai Jabir? Al-Muntasir adalah al-Husain bin Ali, dan al-Saffah adalah Ali bin Abu Talib a.s[124] .

‘Ala’ bin Razin daripada Muhammad bin Muslim berkata: Aku telah mendengar Abu Ja‘far a.s berkata: Tiada agama bagi orang yang telah mentaati orang menderhaka kepada Allah, tiada agama bagi orang yang telah mempercayai kebatilan, dan tiada agama bagi orang yang telah menentang sesuatu dari ayat-ayat Allah.

BAHAGIAN KESEMBILAN

Umpama ilmu Ahlu l-Bait a.s, hukum mengingkari imam daripada Allah, kegembiraan kepada mukmin, kelebihan keadilan dan beramal dengannya, bilangan para nabi a.s, Musa dan kaumnya yang tersesat di jalan dan lain-lain.

Umpama Ilmu Ahlu l-Bait A.S

Ishaq bin ‘Ammar daripada Abu Abdullah a.s: Sesungguhnya umpama Ali bin Abu Talib a.s, dan umpama kami selepasnya pada umat ini sepertilah Nabi Musa, dan Nabi Khidir a.s, Nabi Musa a.s telah memohon untuk bercakap dengan Nabi Khidir a.s, dan meminta persahabatan dengannya, kisah mereka berdua telah diceritakan oleh Allah di dalam Surah al-A‘raf (7) :144 “bahawa Allah telah berkata kepada Musa wahai Musa sesungguhnya Aku telah memilih kamu dari manusia yang lain untuk membawa risalah-Ku dan untuk berbicara langsung dengan-Ku, sebab itu berpegang teguhlah kepada apa yang Aku telah berikan kepadamu dan hendaklah kamu termasuk orang-orang yang bersyukur”

Kemudian Dia berfirman di dalam Surah yang sama:145 “Dan telah kami tuliskan untuk Musa pada Lauh-lauh segala sesuatu sebagai pelajaran dan penjelasan bagi segala sesuatu”

Nabi Khidir a.s telah memiliki ilmu yang tidak ditulis di lauh-lauh (alwah) Musa, tetapi Musa a.s telah menyangka bahawa semua perkara yang beliau perlukan di dalam kenabiannya, dan semua ilmu telah ditulis untuknya di lauh-lauh sebagaimana mereka yang mendakwa bahawa mereka adalah ulama dan fuqaha’, diberi semua kefahaman, dan ilmu di dalam agama yang diperlukan umat kepadanya.

Mereka mengesahkan bahawa ia adalah daripada Rasulullah s.a.w, lalu mereka mempelajari dan menghafaznya. Sebenarnya bukan semua ilmu Rasulullah s.a.w mereka telah mempelajarinya, dan bukan semuanya daripada Rasulullah s.a.w, malah mereka tidak mengetahuinya. Suatu perkara sama ada yang halal atau yang haram ditanya kepada mereka, tetapi mereka tidak mempunyai hadis Rasulullah s.a.w tentang perkara tersebut, dan mereka pula menjadi malu apabila kejahilan dikaitkan kepada mereka, mereka tidak suka mereka ditanya, kerana mereka tidak dapat menjawabnya, lantas orang ramai menuntut ilmu dari galiannya. Justeru itu, mereka telah mengguna pendapat (al-Ra‘yu), dan kias di dalam agama Allah, dan meninggalkan hadis Rasulullah s.a.w.

Mereka mendekati Allah dengan berbagai bid‘ah, Rasulullah s.a.w bersabda: Setiap bid‘ah adalah sesat. Jika mereka bertanya sesuatu tentang agama Allah, dan mereka tidak mengetahui hadis Rasulullah s.a.w, maka hendaklah mereka kembalikan kepada Allah, kepada Rasulullah s.a.w, dan kepada Uli l-Amri daripada mereka, nescaya ali Muhammad akan memberitahu kepada mereka, tetapi permusuhan (al-‘adawah) dan hasad telah menghalang mereka dari menuntut ilmu daripada kami, tetapi Nabi Musa a.s tidak pernah mempunyai perasaan hasad kepada Nabi Khidir a.s, beliau telah mengetahui keilmuan Nabi Khidir a.s, lalu beliau telah mengakuinya, dan tidak berhasad dengki kepadanya sebagaimana umat ini telah berhasad dengki kepada kami selepas Rasulullah s.a.w akan keilmuan kami, dan apa yang telah kami warisi daripada Rasulullah s.a.w. Mereka tidak gemar kepada keilmuan kami, tidak sebagaimana Musa a.s yang telah gemar kepada Khidir a.s,lalu menjalinkan persahabatan dengannya, mempelajari keilmuannya, manakala beliau telah bertanya Nabi Khidir a.s, maka beliau mengetahui bahawa Musa tidak mampu untuk meneruskan persahabatan dengannya, dan tidak boleh menanggung keilmuannya, serta tidak boleh bersabar dengannya pada masa itu, Nabi Khidir a.s berkata kepadanya: Sesungguhnya anda tidak mampu bersabar bersama aku. Musa berkata kepadanya: Kenapa aku tidak bersabar? Maka Khidir berkata: Bagaimana anda boleh bersabar di atas perkara yang anda tidak mengetahui beritanya, Musa berkata kepadanya dengan rendah diri supaya Khidir menerimanya: Anda akan mendapati aku seorang yang bersabar dan aku tidak akan menderhaka anda walau sedikit.

Khidir telah mengetahui bahawa Musa tidak bersabar di atas keilmuannya, begitulah, demi Tuhan, wahai Ishaq, keadaan kadi-kadi mereka, fuqaha’ mereka, dan kumpulan mereka hari ini, mereka tidak mampu menanggung, demi Tuhan, keilmuan kami, mereka tidak boleh menerimanya, mereka tidak mampu, dan mereka tidak akan menerimanya, mereka tidak akan bersabar sebagaimana Musa tidak bersabar di atas keilmuan Khidir ketika beliau bersahabat dengannya, dan melihat apa yang beliau telah melihat tentang keilmuannya. Demikianlah ia di sisi Musa merupakan perkara yang dibencinya (makruhan), dan ia di sisi Allah adalah suatu keredaan iaitu kebenaran, begitulah keadaan ilmu kami di sisi orang-orang jahil merupakan ilmu yang dibenci (makruhan), dan tidak diambil-kira sedangkan ia di sisi Allah adalah kebenaran[125].

Abu Ayyub, daripada Muhammad bin Muslim daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Aurat mukmin ke atas mukmin itu adalah haram,dan berkata: Barangsiapa yang telah mengintai mukmin di rumahnya, maka dua matanya adalah mubah bagi mukmin pada masa itu. Barangsiapa yang memasuki rumah mukmin tanpa izinnya, maka darahnya adalah mubah bagi mukmin pada masa itu. Barangsiapa yang telah mengingkari seorang nabi yang diutus akan kenabiannya, dan membohonginya, maka darahnya adalah mubah.

Hukum Mengingkari Imam Daripada Allah

Beliau berkata: Maka aku berkata:Apa pendapat anda bagi mereka yang telah mengingkari seorang imam daripada kamu apakah keadaannya? Beliau berkata: Barangsiapa yang telah mengingkari seorang imam daripada Allah, membebaskan diri daripadanya, dan daripada agamanya, maka beliau adalah seorang kafir, terkeluar dari Islam, kerana imamah adalah daripada Allah, agamanya adalah agama Allah. Barangsiapa yang telah bebas daripada agama Allah, maka beliau adalah seorang yang kafir, darahnya adalah mubah pada masa itu melainkan beliau kembali bertaubat kepada Allah dari apa yang dikatakannya, beliau berkata: Barangsiapa yang telah memusnahkan seorang mukmin kerana mahukan hartanya, dan dirinya, maka darahnya adalah mubah bagi mukmin pada masa itu.

Muhammad bin al-Husain daripada Ibn Mahbub daripada Hisyam bin Salim daripada Habib al-Sajistani daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Allah berfirman: Aku akan mengazabkan setiap rakyat di dalam Islam yang telah mentaati seorang imam yang bukan daripada Allah sekalipun rakyat baik dan bertakwa, dan Aku akan mengampuni setiap rakyat di dalam Islam yang telah mentaati seorang imam yang adil daripada Allah sekalipun rakyat itu zalim dan jahat.

Memasukkan Kegembiraan Kepada Mukminin

Al-Sayyari, daripada Muhammad bin Jumhur berkata: Al-Najjasyi adalah seorang lelaki di kalangan peniaga, menjadi gabenor di al-Ahwaz dan Faris, berkata: Maka sebahagian pekerja-pekerjanya berkata kepada Abu Abdullah a.s: Sesungguhnya di dewan al-Najjasyi, kharaj untuk aku, beliau adalah seorang yang mentaati anda, tidakkah anda fikir untuk menulis surat kepadanya? Beliau berkata:Maka beliau telah menulis surat kepadanya: Bismillahi r-Rahmani r-Rahim, buatlah saudara anda gembira, nescaya Allah akan menggembirakan anda.

Beliau berkata: Apabila beliau telah mendapatkan surat itu, beliau memasuki majlisnya, kemudian beliau telah menyerahkannya kepadanya, dan berkata: Ini adalah surat Abu Abdullah a.s, lalu beliau mengucupnya dan meletakkannya di hadapannya, beliau berkata kepadanya: Apakah hajat anda? Beliau berkata: Kharaj untuk aku di dewan anda, beliau berkata kepadanya: Berapa dirham? Beliau berkata: Sepuluh ribu dirham.

Beliau berkata: Lalu beliau menyeru penulisnya,dan memerintahnya supaya menunaikannya, kemudian beliau mengeluarkan namanya dari dewan. Kemudian beliau telah memerintahnya supaya diberikan kepadanya sebagai penerima, kemudian beliau berkata: Adakah aku telah menggembirakan anda? Maka beliau berkata: Ya.

Beliau berkata: Maka beliau telah memerintah untuknya sepuluh ribu dirham lagi, beliau berkata kepadanya: Adakah aku telah menggembirakan anda (sarartu-ka)? Maka beliau berkata: Ya, aku telah menjadikan diri aku tebusan anda, beliau berkata: Kemudian beliau telah memerintah untuknya seekor binatang tunggangan, seorang hamba perempuan dan seorang hamba lelaki, kemudian beliau telah memerintah untuknya satu bekas pakaian. Dan setiap kali beliau berkata kepadanya: Adakah aku telah menggembirakan anda? Setiap kali beliau berkata kepadanya: Ya, beliau menambahkan lagi untuknya sehingga selesai, kemudian beliau berkata: Bawalah hamparan rumah ini di mana aku telah duduk di atasnya ketika anda memberi surat maulaku kepada aku, dan kemukakanlah kepada aku segala hajat anda.

Beliau berkata: Beliau telah melaksanakan kesemuanya. Kemudian lelaki itu keluar dan datang kepada Abu Abdullah a.s. Lalu beliau menceritakan kepadanya segala-galanya. Beliau a.s telah bergembira apa yang telah dilakukan oleh lelaki itu. Maka lelaki itu berkata kepadanya: Wahai anak lelaki Rasulullah, seolah-olah beliau telah menggembirakan anda dengan apa yang beliau telah berikan kepada aku, beliau berkata: Ya, demi Allah, sesungguhnya beliau telah menggembirakan Allah dan Rasul-Nya(la-qad sarra l-Laha wa Rasula-hu)[126].

Ibrahim bin Ishaq daripada Abdullah bin Hammad daripada Sudair daripada Abu Abdullah a.s berkata: Beliau berkata: Sesungguhnya aku akan menggembirakan anda? Aku berkata: Ya, Allah telah menjadikan aku tebusan anda, beliau berkata: Tiada penguasa yang zalim pada masa dahulu, dan pada masa akan datang melainkan bersamanya seorang yang kuat daripada Allah yang akan mempertahankan para wali-Nya dari kejahatan mereka[127].

Muhammad bin al-Husain daripada Isa bin Hisyam daripada Abd al-Karim daripada al-Halb daripada Abu Abdullah a.s berkata: Keadilan itu adalah lebih manis daripada air yang mengenai orang yang dahaga (al-‘Adl ahla min al-Ma’ yusibu-hu al-zam’an). Alangkah luasnya keadilan jika keadilan dilaksanakan sekalipun sedikit.

Daripada Muhammad bin Isa daripada saudaranya Ja‘far bin Isa daripada Ishaq bin ‘Ammar berkata: Seorang lelaki telah bertanya Abu Abdullah a.s tentang keterlibatannya dengan kerja penguasa? Beliau berkata: Mereka melibatkan diri kamu atau kamu melibatkan diri kamu dengan mereka? Beliau berkata: Tidak, mereka yang melibatkan kami, beliau berkata: Tidak mengapa[128].

Ali bin Ibrahim al-Ja‘fari daripada Muslim maula Abu al-Hasan a.s berkata: Seorang lelaki telah bertanya kepadanya: Turki itu lebih baik atau mereka itu? Beliau berkata: Apabila kamu datang ke Turki mereka akan memisahkan di antara kamu dan agama kamu? Beliau berkata: Aku berkata: Ya, aku telah menjadikan diri aku tebusan anda, beliau berkata: Mereka akan memisahkan di antara kamu dan agama kamu? Beliau berkata: Aku berkata: Tidak, malah mereka akan bekerja keras untuk membunuh kita, beliau berkata: Jika mereka memulakan peperangan ke atas mereka, maka perangilah mereka dengan mereka atau menolong menentang mereka.[129]

Kelebihan Keadilan Dan Beramal Dengannya

Ibrahim bin Ishaq daripada Abdullah bin Hammad daripada ‘Umru bin Syamr daripada Jabir daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Barangsiapa yang telah berjalan kepada penguasa yang zalim, lalu beliau telah memerintahnya supaya bertakwa kepada Allah, menasihatinya, dan menakut-nakutkannya, maka pahalanya adalah seperti pahala ibadat jin dan manusia, dan seperti amalan mereka[130].

Daripada Ibn Mahbub daripada Mu‘awiyah bin Wahab daripada Abu Abdullah a.s berkata: Keadilan itu adalah lebih manis dari madu (al-‘Adl ahla min al-Syhadi), lebih lembut dari keju (al-Yanu min al-Zabadi), dan lebih sedap baunya dari minyak wangi (atyabu rihan min al-Miski).[131]

Ahmad daripada bapanya daripada Abdullah bin al-Mughirah daripada Muhammad bin Sinan daripada Talhah bin Zaid daripada Abu Abdullah a.s bahawa sesungguhnya bapanya berkata: Barangsiapa yang telah mendatangi seorang imam yang zalim, lalu beliau membaca al-Qur’an ke atasnya bertujuan untuk mendapat habuan dunia, maka pembaca itu akan dilaknati (lu‘ina al-Qari’u ) setiap huruf sepuluh laknat sementara pendengarnya pula dilaknati (lu‘ina al-Mustami‘) setiap huruf dengan satu laknat.

Abu al-Hasan Dengan Harun al-Rasyid

Abdullah bin Muhammad al-Sa’i daripada al-Hasan bin Musa daripada Abdullah bin Muhammad al-Nahiki daripada Muhammad bin Sabiq bin Talhah al-Ansari berkata: Di antara apa yang telah dikatakan oleh Harun ketika Abu al-Hasan dibawa kepadanya: Apakah rumah ini? Maka beliau berkata: Ini adalah rumah orang-orang fasiq, beliau membaca Surah al-A‘raf (7): 146 “Aku akan memalingkan orang-orang yang menyombongkan dirinya di muka bumi tanpa alasan yang benar dan tanda-tanda kekuasan-Ku .Mereka jika melihat tiap-tiap ayat-Ku, mereka tidak beriman kepadanya. Dan jika mereka melihat jalan yang membawa mereka kepada petunjuk, mereka tidak mahu menempuhnya, tetapi jika mereka melihat jalan kesesatan, mereka terus menempuhnya. Yang demikian itu adalah kerana mereka mendustakan ayat-ayat kami dan mereka selalu lalai daripadanya”

Harun berkata kepadanya: Rumah siapakah ini? Beliau berkata: Ia adalah untuk syi‘ah kami beberapa ketika dan selain daripada mereka adalah (rumah) fitnah, beliau berkata: Apakah gerangan tuan rumah ini yang tidak mengambilnya (teladan)? Beliau berkata: Diambil daripadanya di dalam keadaan membangun, dan beliau tidak mengambil daripadanya melainkan ia telah dibangunkan, beliau berkata: Di manakah syi‘ah anda? Lalu Abu al-Hasan a.s membaca Surah al-Bayyinah (98 ):1 “Orang-orang kafir iaitu Ahli kitab dan orang-orang musyrik tidak akan meninggalkan agama mereka sebelum datang kepada mereka bukti yang nyata”

Beliau berkata: Harun berkata kepadanya:Jika begitu kami ini orang-orang kafir? Beliau berkata: Tidak, tetapi sebagaimana firman Allah di dalam Surah Ibrahim (14) :28 “ Orang-orang yang telah menukar nikmat Allah dengan kekafiran dan menjatuhkan kaumnya ke lembah kebinasaan ”, lantas beliau memarahinya ketika itu, dan mengasarinya.

Abu al-Hasan telah berhadapan dengannya dengan kata-kata seumpama ini, dan ia tidak menakutkannya. Ini adalah bertentangan dengan pendapat yang mengatakan bahawa beliau telah melarikan diri daripada Harun kerana takut[132].

Agama Dan Kuasa Adalah Dua Saudara Kembar

Sebahagian mereka meriwayatkan bahawa beliau berkata:Agama dan kuasa adalah dua saudara kembar (ikhwani tauamani) yang tidak dapat dipisahkan, agama adalah asas sementara kuasa (al-Sultan) adalah pengawal. Apa yang tidak ada asas akan musnah, dan apa yang tidak ada pengawal akan hilang[133].

Kenapakah Rasulullah S.A.W Dinamakan al-Ummiyyu

Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada al-Barqi daripada Ja‘far bin Muhammad al-Sufi berkata: Aku telah bertanya Abu Ja‘far Muhammad bin Ali bin al-Ridha a.s, aku telah berkata kepadanya: Wahai anak lelaki Rasulullah s.a.w, kenapa di namakan Rasulullah s.a w dengan al-Ummiyyu? Beliau berkata: Apakah orang ramai berkata? Aku berkata: Aku telah menjadikan diri aku tebusan anda, mereka berkata: Sesungguhnya beliau dinamakan al-Ummiyyu kerana beliau tidak pernah menulis. Beliau berkata: Mereka telah berbohong, maka laknat Allah adalah ke atas mereka.

Bagaimana ia boleh terjadi begitu sedangkan Allah berfirman di dalam Surah al-Jumu‘at (62):2 “Dialah yang mengutus kepada kaum Makkah seorang rasul di antara mereka yang membacakan ayat-ayatnya kepada mereka, mensucikan mereka dan mengajarkan kepada mereka kitab dan hikmat”, bagaimana beliau mengajar mereka perkara yang beliau sendiri tidak mengetahuinya, demi Allah, bahawa Rasulullah s.a.w membaca dan menulis dengan tujuh puluh dua atau tujuh puluh tiga bahasa, beliau dinamakan al-Ummiyyu kerana beliau adalah daripada ahli Makkah, dan Makkah adalah ibu segala kampung (Ummu al-Qura) sebagaimana firman-Nya di dalam Surah al-An‘am (6): 92 “agar kamu memberi peringatan kepada penduduk Ummu al-Qura (Makkah)”[134]

Bilangan Para Nabi A.S

Sekumpulan daripada para sahabat kami, daripada Muhammad bin Ja‘far al-Muaddib berkata: Sebilangan para sahabat kami telah memberitahu kami daripada Muhammad bin al-Husain daripada Abu al-Khattab daripada Ali bin Asbat daripada al-Hasan bin Ziad daripada Safwan bin Mihran al-Jamal daripada Abu Abdullah a.s berkata: Beliau berkata kepada aku: Wahai Safwan, adakah anda mengetahui berapakah Allah telah mengutus nabi? Beliau berkata: Aku berkata: Aku tidak mengetahuinya, beliau berkata: Allah telah mengutus seratus empat puluh empat ribu nabi, begitu juga bilangan para wasi dengan kebenaran di dalam percakapan, menunaikan amanah, zuhud di dunia. Allah tidak mengutus seorang nabi yang lebih baik daripada Muhammad, dan Allah tidak mengutus seorang wasi yang lebih baik daripada wasinya[135].

Beliau berkata: Ahmad bin Muhammad bin Yahya telah memberitahu kami daripada bapanya daripada al-Husain bin al-Hasan bin Abban daripada Muhammad bin Urmah daripada Ali bin Muzahhar daripada al-Hasan al-Mithami daripada seorang lelaki daripada Abu Abdullah a.s berkata: Abu Dhar berkata: Wahai Rasulullah, berapa orang Allah telah mengutus nabi? Beliau bersabda: Tiga ratus dua puluh ribu nabi, beliau berkata: Wahai Rasulullah, berapa orang kah bilangan para rasul? Tiga ratus dan belasan orang, beliau berkata: Berapakah kitab yang telah diturunkan Allah? Beliau bersabda: Seratus dua puluh kitab, Dia telah menurunkan ke atas Idris lima puluh mashaf iaitu Ukhnukh; orang pertama yang telah mengguna khat di dalam tulisan, Dia telah menurunkan ke atas Nuh sepuluh mashaf, Dia telah menurunkan ke atas Ibrahim sepuluh mashaf. Dia telah menurunkan Taurat ke atas Musa, Zabur ke atas Daud, Injil ke atas Isa, dan al-Qur’an ke atas Muhammad s.a.w.[136]

Diriwayatkan daripada Ibn Abbas bahawa beliau berkata: Rasul pertama yang diutus adalah Adam a.s, dan yang paling akhir adalah Muhammad s.a.w. Bilangan para nabi adalah seratus dua puluh empat ribu, dan para rasul di kalangan mereka adalah tiga ratus lima orang. Lima di kalangan mereka adalah Ulu al-‘Azm: Nuh Ibrahim, Musa, Isa dan Muhammad s.a.w. Lima adalah di kalangan Arab: Hud, Salih, Syu‘aib, Ismail, dan Muhammad s.a.w. Lima di kalangan mereka adalah Hebrew: Adam, Thith, Idris, Nuh, dan Ibrahim a.s. Nabi pertama di kalangan Bani Israel adalah Musa, dan yang akhir mereka adalah Isa. Dan kitab yang diturunkan ke atas para nabi seratus empat kitab. Di antaranya diturunkan ke atas Adam lima puluh mashaf, ke atas Idris tiga puluh, ke atas Ibrahim dua puluh, ke atas Musa Taurat, ke atas Isa Injil, dan ke atas Muhammad s.a.w adalah al-Furqan[137].

Muhammad bin Ja‘far al-Muaddib, daripada Ahmad bin Abu Abdullah daripada bapanya daripada al-Hasan bin Ali bin Fadhdhal daripada ‘Umar bin Abban daripada sebahagian daripada mereka berkata: Lima di kalangan para nabi adalah Siriyaniyyun: Adam, Thith, Idris, Nuh dan Ibrahim. Lisan Adam adalah berbahasa Arab iaitu bahasa ahli syurga. Apabila beliau menderhaka Tuhannya, lisannya berbahasa Arab Siriyaniyyah.

Beliau berkata: Lima di kalangan mereka adalah berbangsa Hebrew: Ishaq, Ya‘qub, Musa, Daud, dan Isa. Di kalangan Arab: Hud, Salih, Syu‘aib, Ismail, dan Muhammad s.a.w. Lima di kalangan mereka diutus pada zaman yang sama: Ibrahim, Ishaq, Ismail, Ya‘qub, dan Lut a.s. Allah telah mengutus Ibrahim, dan Ishaq di bumi al-Muqaddasah. Ya‘qub diutus ke Mesir, Ismail ke bumi Jurhum yang tinggal di sekitar Ka‘bah selepas ‘Amlaq bin Ludin bin Sam bin Nuh. Lut diutus kepada empat bandar: Sodom, ‘Amur, San‘an, dan Daruma. Tiga di kalangan para nabi terdiri daripada raja: Yusuf, Daud, dan Sulaiman a.s. Dan raja dunia adalah dua mukmin dan dua kafir: Adapun dua orang mukmin adalah Dhu l-Qurnain, dan Sulaiman a.s. Adapun dua orang kafir adalah Nimrud bin Kusy bin Kan‘an dan Bakht Nasr[138].

Musa Dan Kaumnya Yang Tersesat Jalan

Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ahmad bin Muhammad bin Abu Nasr daripada Abban daripada Abu Hamzah daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Apabila Musa telah sampai ke tanah al-Muqaddasah, beliau berkata kepada mereka: Masuklah ke tanah al-Muqaddasah yang telah difardukan Allah kepada kamu, janganlah kamu berpaling belakang, nescaya kamu akan rugi, mereka berkata: Sesungguhnya di dalamnya terdapat kaum yang perkasa. Kami tidak akan memasukinya sehingga mereka keluar darinya.

Jika mereka keluar darinya, maka kami akan memasukinya. Dua orang daripada mereka yang takut di mana Allah telah kurniakan nikmat ke atas keduanya berkata: Masuklah kepada mereka melalui pintu, dan apabila kamu memasukinya, maka kamulah yang menang. Mereka berkata: Pergilah kamu, dan Tuhan kamu, serta kamu berdua berperanglah, sesungguhnya kami di sini duduk sahaja.

Beliau berkata: Wahai Tuhanku, aku tidak memiliki selain diriku, dan saudaraku, maka pisahlah di antara kami dan kaum yang fasiq. Manakala mereka enggan memasukinya, maka Allah mengharamkannya ke atas mereka, lalu mereka tersesat pada empat farsakh selama empat puluh tahun di bumi, maka janganlah kamu berputus asa ke atas kaum yang fasiq.

Abu Abdullah a.s berkata: Apabila waktu petang tiba, seorang daripada mereka berkata: Kamu telah menyambut waktu petang untuk musafir, lalu mereka memulai perjalanan mereka di dalam keadaan yang tidak stabil; mereka hanya berpusing-pusing di sekitar rumah mereka sahaja, mereka berkata: Kamu telah tersalah jalan, mereka tinggal di dalam keadaan sedemikian selama empat puluh tahun, dan diturunkan ke atas mereka Manna dan Salwa sehingga mereka binasa melainkan dua orang lelaki: Yusyu‘ bin Nun, dan Kalib bin Yufna serta anak-anak mereka yang telah tersesat di kawasan sekitar empat farsakh, apabila mereka mahu memulakan perjalanan,pakaian mereka menjadi terapung-apung.

Beliau berkata: Bersama-sama mereka batu dan apabila mereka bermalam, Musa memukulnya dengan tongkatnya, lalu terpancar dua belas pancutan air, setiap kabilah mempunyai satu pancaran air. Apabila mereka berjalan, air itu kembali memasuki batu itu. Dan batu itu di letakkan di atas binatang kenderaan[139].

Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Allah telah memerintahkan Bani Israel supaya memasuki tanah al-Muqaddasah yang Allah memfardukan ke atas mereka, tetapi telah ternyata bahawa anak-anak para nabi telah memasukinya.

Al-Sadiq a.s berkata tentang firman-Nya di dalam Surah Yunus (10): 89 “Sesungguhnya telah diperkenankan permohonan kamu berdua”. Beliau berkata: Ia telah mengambil masa selama empat puluh tahun[140].

Daripada Abu Basir daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Jibrail berkata: Aku telah berkata kepada Tuhanku tentang Fir‘aun, maka aku berkata: Wahai Tuhanku, Engkau membiarkannya sedangkan beliau berkata: Aku adalah tuhan kamu yang paling tinggi, maka Allah berfirman: Yang berkata sedemikian adalah orang seperti kamu (innama yaqulu hadha mithlu-ka).

Daripada Abdullah bin Jundab daripada Abu al-Hasan al-Ridha a.s berkata: Apabila Musa sampai di laut, maka Fir‘aun dan tenteranya telah mengikutinya. Beliau berkata: Kuda Fir‘aun telah takut untuk memasuki laut, lantas Jibrail telah menjelma untuknya di atas kereta kuda. Apabila kuda Fir‘aun telah melihat kereta kuda, lalu ia mengikutinya, Fir‘aun dan para sahabatnya telah memasuki laut, dan mereka tenggelam[141].

Para Imam Di Sudut Perintah Dan Larangan Adalah Sama

Daripada Muhammad bin Isa daripada al-Hasan bin Ziad mereka berdua berkata: Adakah para imam sebahagian mereka lebih alim daripada sebahagian yang lain? Beliau berkata: Ya, ilmu mereka tentang halal , haram, dan tafsir al-Qur’an adalah satu (‘ilmu-hum bi l-Halali wa l-Harami wa tafsiri l-Qur’an wahidun)[142].

Daripada Muhammad bin Isa daripada Yunus daripada beberapa lelakinya daripada Abu Abdullah a.s berkata: Tiada sesuatu yang keluar dari sisi Allah melainkan dimulai dengan Rasulullah, kemudian dengan Amir al-Mukminin, kemudian dengan mereka selepasnya supaya ilmu yang akhir mereka di sisi yang pertama mereka (li-yakuna ‘ilmu akhiri-him min ‘inda awwali-him), dan yang akhir mereka tidaklah lebih alim daripada yang pertama mereka.

Daripadanya, daripada bapanya daripada Muhammad bin al-Husain daripada Abu Daud al-Mustariq daripada Tha‘labah daripada sebahagian daripada para sahabatnya daripada Abu Abdullah atau Abu Ja‘far a.s berkata: Yang pertama kami adalah bukti di atas yang akhir kami (awwalu-na dalilun ‘ala akhiru-na). Dan yang akhir kami membenarkan yang pertama kami(wa akhiru-na musaddiqun li-awwali-na). Sunnah pada kami adalah sama (wa al-Sunnah fi-na s.a.wa’). Kerana Allah apabila telah menetapkan satu hukum, maka Dia melaksanakannya.

Daripada al-Harith bin al-Mughirah daripada Abu Abdullah a.s berkata: Aku telah mendengarnya berkata: Rasulullah s.a.w dan kami tentang perintah, larangan, halal, dan haram kami menjalankan perkara yang sama (najri majra wahidan). Adapun Rasulullah, dan Ali a.s mempunyai kelebihan mereka berdua.[143]

Ahmad bin Muhammad bin Yahya daripada al-Humairi daripada Muhammad bin al-Walid, dan Muhammad bin Abd al-Hamid daripada Yunus bin Ya‘qub daripada Abd al-A‘la bin A‘yan berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Yang pertama kami adalah bukti ke atas yang akhir kami, dan yang akhir kami membenarkan yang pertama kami, dan Sunnah pada kami adalah sama, sesungguhnya Allah apabila Dia menetapkan hukuman, maka Dia melaksanakannya.

Daripada Ali bin al-Husain daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ali bin al-Sanadi, daripada Muhammad bin ‘Umru daripada Abu al-Sabah maula Ali Sam, berkata: Kami telah berada di sisi Abu Abdullah a.s, aku dan Abu al-Maghra, tiba-tiba seorang lelaki daripada keluarga kulit hitam telah masuk dan berkata: Salam ke atas kamu wahai Amir al-Mukminin rahmat Allah dan berkat-Nya ke atas anda, Abu Abdullah a.s berkata kepadanya: Salam di atas anda dan rahmat Allah ke atas anda.

Kemudian beliau telah menariknya dan mendudukkannya di sisinya; maka aku telah berkata kepada Abu al-Maghra atau Abu al-Maghra berkata kepadaku: Sesungguhnya aku tidak melihat seorang pun yang memberi salam dengan perkataan Amir al-Mukminin melainkan ke atas Amir al-Mukminin Ali a.s. Maka Abu Abdullah a.s berkata kepadaku: Wahai Abu al-Sabah, sesungguhnya seorang hamba tidak akan mendapat hakikat iman sehingga beliau mengetahui bahawa apa yang ada pada yang akhir kami adalah apa yang ada pada yang pertama kami.[144]

Daripada Malik bin ‘Atiyyah berkata: Aku telah berkata kepada Abu Abdullah a.s: Adakah para imam berbeza tentang kelebihan mereka? Beliau berkata: Adapun tentang halal, dan haram, maka ilmu mereka adalah sama, tetapi kelebihan mereka berbeza selain daripada itu[145].

Daripada Ahmad bin ‘Umar berkata: Abu Ja‘far a.s berkata: Tidak sempurna iman seorang hamba sehingga beliau mengetahui bahawa apa yang berlaku pada yang akhir kami adalah apa yang berlaku kepada yang pertama kami, mereka dari segi ketaatan, hujah, halal, dan haram adalah sama, dan bagi Muhammad dan Amir al-Mukminin a.s kelebihan mereka sendiri.

Daripada Ahmad bin ‘Umar daripada Abu al-Hasan berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya hujah tidak berdiri ke atas makhluk-Nya melainkan dengan imam hidup yang dikenali (imam hayyin yu‘rafu).

Daripada al-Ridha a.s berkata: Abu Ja‘far a.s berkata: Sesungguhnya hujah tidak berdiri melainkan dengan imam hidup yang dikenali (inna al-Hujjata la taqumu li-l-Lahi ‘ala khalqi-hi illa bi-imam hayyin yu‘rafu)[146].

Barangsiapa Yang Telah Mati Tanpa Imam, Maka Beliau Telah Mati Sebagai Seorang Jahiliah

Daripada ‘Umar bin Yazid, daripada Abu al-Hasan yang pertama a.s berkata: Aku telah mendengarnya berkata: Barangsiapa yang telah mati tanpa imam, maka beliau telah mati sebagai seorang jahiliah; imam hidup yang beliau mengetahuinya. Maka aku berkata: Aku tidak mendengar bapa anda menyebutnya, iaitu imam yang hidup. Beliau berkata: Demi Allah, Rasulullah s.a.w telah bersabda sedemikian. Rasulullah s.a.w bersabda: Barangsiapa yang telah mati, tanpa mentaati imam hidup yang zahir, maka beliau mati sebagai seorang jahiliah(man mata wa-laisa la-hu imam yasma‘u la-hu wa yuti‘u mata maitatan jahiliyyatan)[147].

Daripada Abu Jarud berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Barangsiapa yang telah mati, tanpa mentaati imam hidup yang zahir, maka beliau mati sebagai seorang jahiliah[148]. Beliau berkata: Aku berkata: Imam yang hidup, aku telah menjadikan diriku tebusan anda? Beliau berkata: Imam yang hidup (imam hayyun).

Daripada Daud al-Raqiy daripada hamba yang soleh(Khidir a.s) berkata: Sesungguhnya hujah tidak berdiri bagi Allah ke atas makhluk-Nya melainkan dengan imam hidup yang dikenali[149].

Khazanah Bumi Dan Anak Kuncinya Untuk Para Imam

Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada ‘Umar bin Abd al-Aziz daripada seorang lelaki daripada al-Husain bin Ahmad al-Khaibari daripada Yunus bin Zabyan, Mufadhdhal bin ‘Umar, Abu Salmah al-Sarraj, dan al-Husain bin Thaubar bin Abu Fakhitah mereka berkata: Kami telah berada di sisi Abu Abdullah a.s berkata: Bagi kami khazanah bumi dan segala anak kuncinya, jika aku mahu, nescaya aku akan menendang dengan salah satu kaki aku ke tanah supaya bumi mengeluarkan emas, kemudian beliau telah menendang dengan salah satu kakinya, maka beliau telah menggariskannya di tanah satu garisan (khattan), maka tanah itu terbuka.

Kemudian beliau memukul dengan tangannya, lalu terkeluar jongkong emas, lalu beliau telah mengambilnya. Beliau berkata: Lihatlah padanya dengan baik sehingga kamu tidak mengesyakinya, kemudian beliau berkata: Lihatlah ke dalam tanah, tiba-tiba jongkong emas bertimbun-timbun banyaknya bersinar-sinar, sebahagian daripada kami berkata kepadanya: Kamu telah dikurniakan dengan apa yang telah dikurniakan kepada kamu sedangkan syi‘ah kamu masih berhajat? Beliau berkata: Sesungguhnya Allah akan mengumpulkan syi‘ah kita dunia dan akhirat, dan akan memasukkan mereka syurga-syurga-Nya (wa yudkhilu-hum jannati al-Na‘im), dan memasukkan musuh kita neraka Jahim (wa yudkhilu ‘aduwwa-na nar al-Jahim )[150].

Ahmad bin Muhammad bin Yahya al-‘Atar daripada bapanya daripada Hamdan bin Sulaiman al-Nisaburi, berkata: Abdullah bin Muhammad al-Yamani telah memberitahu kami daripada Muni‘, daripada Mujasyi‘ daripada al-Mu‘alla daripada Muhammad bin al-Faidh daripada Muhammad bin Ali as. Berkata: Tongkat Musa pada asalnya adalah milik Adam, kemudian telah jatuh kepada Syu‘aib. Kemudian kepada Musa, dan sesungguhnya tongkat itu di sisi kami sekarang, ia berwarna hijau seperti dahulu ketika ia dicabut dari pohonnya, ia akan bercakap, jika diminta berbuat demikian. Ia disediakan untuk al-Qaim kita, beliau akan melakukannya sebagaimana dilakukan oleh Musa, ia adalah menakutkan, dan akan menelan apa saja yang diperintahkan kepadanya, ia membuka dua bibir mulutnya; salah satunya di bumi, dan yang satu lagi ke atas dengan jarak empat puluh hasta, ia akan mematuk mangsanya dengan lidahnya[151].

Ahmad bin Muhammad, dan Fidhalah daripada Abu Basir, dan Zararah daripada Abu Ja‘far a.s: Asif hanya melihat di belakang dan di hadapannya sekelip mata sahaja, kemudian beliau melihat kepada Sulaiman, kemudian beliau menghulurkan tangannya, maka beliau mendapatinya di hadapannya.

Ali bin Mihziyar menyebutnya daripada Ahmad bin Muhammad daripada Hammad bin ‘Uthman daripada Zararah, berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Sahabat Sulaiman tidak lebih dari menggerakkan anak jari tangannya begini, maka beliau dapat membawa singgahsana ratu Saba’. Hamraan berkata kepadanya: Bagaimana ini –aslaha-ka l-Lahu- Beliau berkata: Sesungguhnya bapa aku berkata: Sesungguhnya bumi ini dilipatkan untuknya apabila beliau mahu melipatkannya (Inna al-Ardh tuwiyat lahu idha aradha tawa-ha).

Mukjizat Ali Bin Musa al-Ridha A.S

Muhammad bin Isa bin Ubaid daripada Muhammad bin Hamzah bin al-Qasim berkata: Ibrahim bin Musa telah memberitahu kepada aku, berkata: Aku telah berkali-kali meminta sesuatu daripada Abu al-Hasan al-Ridha a.s dan beliau menjanjikannya kepada aku. Pada suatu hari beliau telah keluar menyambut gabenor Madinah, dan aku telah berada bersama-samanya.

Lalu beliau datang berdekatan kota polan, dan turun di bawah pohon-pohon, dan aku telah turun bersama-samanya serta tiada orang yang ketiga bersama-sama kami. Aku berkata kepadanya: Aku telah menjadikan diri aku tebusan anda di dalam perayaan ini yang telah merahmati kita, aku tidak memiliki walaupun satu dirham, lantas beliau memecahkan tanah dengan tongkatnya dengan kuat, kemudian beliau memukulnya dengan tangannya, kemudian beliau telah mengambil darinya satu jongkong emas sambil berkata: Gunalah untuk faedah anda, dan sembunyikan apa yang anda telah melihatnya (Fa-tanawala-ha sabikata dhahabin fa-qala:Istanfi‘ bi-ha wa- ktum ma ra’ai-ta)[152]

Mukjizat Amir al-Mukminin A.S

‘Umru bin Ali bin ‘Umar bin Yazid daripada Ali bin Mitham al-Tammar, daripada mereka yang telah memberitahunya daripada Amir al-Mukminin a.s bahawa beliau bersama-sama para sahabatnya di Masjid Kufah, maka seorang lelaki telah berkata kepadanya: Dengan nama bapa aku, anda, dan ibu aku, sesungguhnya aku hairan dengan dunia ini di tangan mereka itu, dan tidak di tangan anda? Beliau berkata: Wahai polan, anda fikir kami mahu dunia, tetapi kami tidak diberikannya? Kemudian beliau memegang segenggam anak batu, maka tiba-tiba ia bertukar menjadi permata, lalu beliau berkata: Apakah ini? Aku berkata: Ini adalah permata yang bermutu. Beliau berkata: Jika kami menghendakinya, nescaya kami dapat, tetapi kami tidak menghendakinya. Kemudian beliau melontarnya, maka ia kembali menjadi anak batu[153].

Ali bin Ibrahim al-Ja‘fari telah memberitahu kepada aku berkata:Abu al-Abbas telah memberitahu kepada aku daripada Muhammad bin Sulaiman al-Hadha’ al-Basri daripada seorang lelaki daripada al-Hasan bin Abu al-Hasan al-Basri berkata: Amir al-Mukminin a.s telah datang kepada kami dan aku pada masa itu adalah seorang kanak-kanak yang sudah baligh, maka beliau telah memasuki rumahnya-Hadis adalah panjang-Kemudian beliau keluar dan diikuti oleh orang ramai, apabila sampai di al-Jabanah, beliau telah turun lalu dikelilingi oleh orang ramai, kemudian beliau telah menggaris dengan tongkatnya satu garisan, maka beliau telah mengeluarkan satu dinar.

Kemudian beliau telah menggariskan satu garisan yang lain, lalu beliau mengeluarkan satu dinar sehingga beliau telah mengeluarkan tiga dinar, kemudian beliau telah membalikkannya dengan tangannya sehingga orang ramai telah melihatnya. Kemudian beliau mengembalikannya, dan menanamnya semula dengan ibu jarinya, dan beliau berkata: Ia akan menguji orang yang baik dan jahat selepas aku. Kemudian beliau telah menaiki baghal betina Rasulullah s.a.w, dan kembali ke rumahnya, lalu kami telah mengambil alamat dan kami kembali ke tempat tadi, kami telah menggalinya sehingga kami sampai ke tempat yang keras, tetapi kami tidak mendapatinya, ada orang berkata kepada al-Hasan: Wahai Abu Sa‘id, apakah anda melihat sedemikian daripada Amir al-Mukminin? Beliau berkata: Adapun aku, maka aku tidak mengetahuinya bahawa perbendaharaan bumi tersembunyi melainkan kepada orang sepertinya.

Al-Kumait Dan Abu Ja‘far A.S

Daripadanya berkata: Al-Husain bin Ahmad bin Muslimah al-Lu’-lu’ telah memberitahu kami daripada Muhammad al-Muthanna daripada bapanya daripada Uthman bin Yazid daripada Jabir bin Yazid, daripada Abu Ja‘far a.s: Aku telah datang kepadanya, lalu aku telah mengadu kepadanya hajat aku, beliau berkata: Wahai Jabir, kami tidak memiliki walaupun satu dirham.

Beliau berkata: Aku tidak menunggu lama sehingga al-Kumait datang kepadanya, dan berkata: Aku telah menjadikan diri aku tebusan anda, adakah anda membenarkan aku mengemukakan qasidah untuk anda? Beliau berkata: Teruskanlah, lalu beliau mengemukakan qasidah untuknya, maka beliau berkata: Wahai budak, keluarkan dari rumah itu sepuluh ribu dirham, dan bayarkan kepada al-Kumait, kemudian beliau berkata: Aku telah menjadikan diri aku tebusan anda, adakah anda membenarkan ku untuk mengemukakan kepada anda qasidah yang lain pula?

Beliau berkata: Teruskanlah, lalu beliau mengemukakan kepadanya qasidah yang lain pula. Beliau berkata: Wahai budak, keluarkan dari rumah itu sepuluh ribu dirham lagi, dan bayarkannya kepada al-Kumait, lalu budak itu telah membayarnya kepada al-Kumait. Kemudian beliau berkata: Aku telah menjadikan diri aku tebusan anda, adakah anda membenarkan aku untuk mengemukakan kepada anda qasidah yang ketiga? Beliau berkata kepadanya: Teruskanlah, lalu beliau mengemukakan qasidah untuknya, beliau a.s berkata: Wahai budak, keluarkan dari rumah itu sepuluh ribu dirham lagi, dan bayarkannya kepada al-Kumait, maka al-Kumait berkata kepadanya: Demi Allah, aku bukanlah memuji kamu kerana dunia yang aku menuntut daripada kamu. Aku tidak kehendaki demikian itu selain mahukan perhubungan dengan Rasulullah s.a.w, dan apa yang Allah telah mewajibkannya bagi kamu ke atasku tentang kebenaran.

Beliau berkata: Abu Ja‘far a.s telah menyerunya dan berkata: Wahai budak, kembalikannya kepada tempatnya. Jabir berkata: Aku telah mendapati sesuatu pada diri aku, dan aku berkata: Beliau a.s telah berkata kepadaku: Aku tidak memiliki walaupun satu dirham sedangkan beliau telah memerintah untuk al-Kumait tiga puluh ribu dirham? Beliau berkata: Wahai Jabir, berdirilah, maka masuklah rumah itu.

Beliau berkata: Aku pun berdiri dan memasuki rumah itu, maka aku tidak mendapati di dalamnya sesuatu, lalu aku keluar kepadanya, maka beliau berkata kepada aku: Kami tidak menyembunyikan sesuatu daripada kamu, kemudian beliau telah mengambil tangan aku, lalu beliau memasukkan aku di dalam rumah itu, kemudian beliau telah menendang dengan kakinya, tiba-tiba emas seperti tengkuk unta telah keluar, maka beliau berkata kepada aku: Wahai Jabir, lihatlah kepada ini, dan janganlah anda memberitahu kepada sesiapapun melainkan kepada orang yang anda percaya di kalangan saudara-saudara anda. Sesungguhnya Allah telah memberikan kami kemampuan untuk melakukan apa yang kami kehendaki (Inna l-Laha qad aqdara-na ‘ala ma nuridu). Jika kami kehendaki, nescaya kami menerajui bumi keseluruhannya[154].

Dialog Amir al-Mukminin A.S Dengan Abu Bakr

Sa‘d berkata: ‘Ubbad bin Sulaiman telah memberitahu kepada kami daripada Muhammad bin Sulaiman daripada bapanya Sulaiman daripada ‘Uthaim bin Aslam daripada Mu‘awiyah bin ‘Ammar al-Duhni daripada Abu Abdullah a.s berkata: Abu Bakr telah mendatangi Ali a.s, dan berkata kepadanya: Sesungguhnya Rasulullah s.a.w tidak pernah memberitahu kepada kami tentang urusan anda selepas hari wilayah, aku naik saksi bahawa anda adalah maulaku mengakui wilayah anda.

Aku telah memberi salam kepada anda pada masa Rasulullah sebagai pemimpin mukminin (bi-imrati l-Mu’minin), dan Rasulullah s.a.w telah memberitahu kami sesungguhnya anda adalah wasinya, pewarisnya dan khalifahnya pada ahlinya dan perempuan-perempuannya (akhbara-na rasulullah anna-ka wasiyyu-hu wa warisu-hu wa khalifatu-hu fi-ahli-hi wa nisa’i-hi), tetapi beliau tidak memberitahu kami bahwa anda khalifahnya selepasnya (wa lam yukhbir-na bi-anna-ka khalifatu-hu min ba‘di-hi).

Justeru itu, tiada apa-apa di antara kami dan anda, dan tiada dosa di antara kami dan Allah a.w (la dhanba baina-na wa baina l-Lahi a.w), maka Ali a.s berkata kepadanya: Jika aku memperlihatkan Rasulullah s.a.w sehingga beliau memberitahu anda bahawa aku adalah lebih berhak (aula) dengan jawatan khalifah (araiatu-ka rasulallah hatta yukhbira-ka bi-anni aula) dan anda jika tidak menjauhinya, nescaya anda kafir (wa anna-ka in lam tanahha ‘an-hu kafar-ta) apakah pendapat anda? Beliau berkata : Jika aku melihat Rasulullah s.a.w sehingga beliau memberitahu sebahagian daripadanya, maka aku memadai dengannya (in raaitu rasulallah hatta yukhbira-ni bi-ba‘dhin hadha aktafai-tu bi-hi).

Beliau berkata: Beliau telah berjanji dengan aku selepas aku menunaikan solat maghrib, beliau berkata: Beliau telah kembali selepas solat maghrib, lalu beliau memegang tangannya, dan mengeluarkannya ke masjid Qaba, tiba-tiba Rasulullah s.a.w sedang duduk ke arah kiblat, lantas beliau bersabda: Wahai ‘Atiq[155], anda telah merampas hak Ali, dan anda telah menduduki majlis kenabian (wathab-ta ‘ala ‘Ali wa jalas-ta majlisa al-Nubuwwati). Aku telah memberitahu kepada anda perkara ini, justeru itu cabutlah pakaian yang anda memakainya, berilah ia kepada Ali, jika tidak, maka janji anda adalah neraka (fa-khalli-hi li- ‘Ali wa illa fa-mau‘idu-ka al-Nar)

Beliau berkata: Kemudian beliau telah memegang tangannya, dan mengeluarkannya, kemudian Nabi s.a.w berdiri meninggalkan mereka berdua, Amir al-Mukminin a.s telah datang kepada Salman dan berkata kepadanya: Wahai Salman, tidakkah anda telah mengetahui bahawa perkara itu telah berlaku sedemikian? Salman berkata: Beliau akan mengisytiharkannya dan akan mendedahkannya kepada sahabatnya, serta akan memberitahu kepadanya tentang berita itu, lalu Amir al-Mukminin a.s tersenyum dan berkata: Sama ada beliau akan memberitahu sahabatnya, maka ia akan melakukannya, kemudian beliau berkata: Tidak, mereka berdua tidak akan menyebutnya sehingga hari Kiamat, mereka berdua lebih melihat kepada diri mereka berdua tentang perkara itu.

Maka Abu Bakr telah berjumpa dengan ‘Umar, beliau berkata: Sesungguhnya Ali telah mendatangkan perkara sedemikian, telah melakukan sedemikian dan berkata kepada Rasulullah sedemikian, maka ‘Umar berkata kepadanya: Celaka anda, alangkah ceteknya akal anda, demi Tuhan, anda berada di sana pada masa itu adalah sebahagian sihir Ibn Abu Kabsyah[156] (Waila-ka ma aqalla ‘aqla-ka fa wa-l-Lahi ma anta fi-hi al-Sa‘at illa min ba‘dhi sihri ibni Abu kabsyah) Anda telah melupai sihir Bani Hasyim, dan di mana boleh Muhammad kembali (qad nasai-ta sihra Bani Hasyim wa min aina yarji‘u Muhammad wa la yarji‘u man mata), kerana orang yang telah mati tidak akan kembali lagi. Sesungguhnya anda padanya adalah sebesar-besar sihir Bani Hasyim (inna ma anta fi-hi a‘zamu min sihri Bani Hasyim), maka pakailah pakaian ini dan teruskanlah[157].

Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab, daripada al-Hakam bin Miskin daripada Abu Sa‘id al-Makari daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Amir al-Mukminin a.s telah bertemu dengan Abu Bakr dan berkata kepadanya: Tidakkah Rasulullah s.a.w telah memerintahkan anda supaya mentaati aku? Beliau berkata: Tidak, jika beliau telah memerintah aku, nescaya aku telah melakukannya, beliau berkata: Datanglah dengan kami kepada Rasulullah s.a.w, lalu beliau datang ke masjid Qaba, tiba-tiba Rasulullah s.a.w sedang solat, manakala beliau selesai solat, maka Ali a.s berkata kepadanya: Wahai Rasulullah, sesungguhnya aku telah berkata kepada Abu Bakr: Tidakkah Rasulullah s.a.w telah memerintahkan anda supaya mentaati aku? Beliau berkata: Tidak, maka Rasulullah s.a.w bersabda: Sesungguhnya aku telah memerintahkan anda, maka taatlah kepadanya (qad amartu-ka fa-ati‘-hu).

Beliau berkata: Abu Bakr keluar dan bertemu dengan ‘Umar di dalam keadaan ketakutan (dha‘run), lalu ‘Umar berdiri seraya berkata kepadanya: Apakah gerangan anda? Beliau berkata kepadanya: Rasulullah bersabda sedemikian, ‘Umar berkata kepadanya: Celakalah umat yang telah melantik anda untuk urusan mereka! Tidakkah anda mengetahui sihir Bani Hasyim?[158]

Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Ali bin al-Hakam daripada khalid bin Madi al-Qalanisi daripada Muhammad bin Hammad daripada Muhammad bin Khalid al-Tayalisi daripada bapanya daripada Abu Abdullah a.s berkata: Setelah Abu Bakr dilantik menjadi khalifah, ‘Umar datang kepada Ali a.s dan berkata kepadanya: Tidakkah anda mengetahui bahawa Abu Bakr telah dilantik khalifah? Ali a.s berkata kepadanya: Siapakah yang telah menjadikannya khalifah? ‘Umar berkata: Muslimun telah meredai dengan perkara tersebut.

Ali a.s berkata kepadanya: Demi Allah, alangkah cepatnya mereka menyalahi Rasulullah s.a.w, dan membatalkan janjinya, dan mereka telah menamakannya bukan dengan namanya. Demi Allah, Rasulullah s.a.w tidak melantiknya. ‘Umar berkata kepadanya: Anda sentiasa berbohong ke atas Rasulullah pada masa hidupnya dan selepas kematiannya. Lantas Ali a.s berkata kepadanya: Datang bersama kami, wahai Umar bagi mengetahui siapakah di kalangan kita pembohong ke atas Rasulullah s.a.w pada masa hidupnya dan selepas kematiannya. Umar telah datang bersama-samanya ke kubur, tiba-tiba tertulis padanya “Adakah anda telah mengingkari (kafar-ta), wahai ‘Umar, dengan Yang telah menjadikan anda dari tanah, kemudian air mani, kemudian Dia telah menjadikan anda seorang lelaki”. Ali a.s berkata kepadanya: Demi Allah, Allah telah mendedahkan keburukan anda pada masa hidup rasul dan selepas kematiannya[159].

Daripadanya, daripada Muhammad bin Hammad daripada Abu Ali daripada Ahmad bin Musa daripada Ziad bin al-Mundhir daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Amir al-Mukminin a.s telah bertemu dengan Abu Bakr di sebahagian jalan di Madinah, dan berkata kepadanya: Anda telah melakukan kezaliman (zalam-ta wa fa‘al-ta). Abu Bakr berkata: Siapakah yang mengetahuinya? Beliau a.s. berkata: Rasulullah s.a.w mengetahuinya. Abu Bakr berkata: Apakah hubunganku dengan rasul sehingga dia mengetahui keadaanku sedemikian. Jika beliau s.a.w. mendatangi aku di dalam tidurku dan memberitahuku keadaan itu, maka aku boleh mengakuinya. Beliau a.s. berkata: Aku akan membawa anda (udkhilu-ka) kepada Rasulullah s.a.w. Maka beliau membawanya ke dalam masjid Quba’, tiba-tiba Rasulullah s.a.w berada di masjid Quba’, dan berkata kepadanya: Jauhilah dari menzalimi Amir al-Mukminin.

Beliau berkata: Maka beliau telah keluar dari sisinya, lalu ‘Umar bertemu dengannya (Abu Bakr) dan memberitahu kepadanya perkara tersebut. Maka ‘Umar berkata kepada Abu Bakr: Diam, tidakkah anda telah mengetahui sejak lama dahulu tentang sihir Bani Hasyim bin Abd al-Muttalib?[160]

Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Ali bin al-Hakam daripada al-Rabi‘ bin Muhammad al-Musalli daripada Abdullah bin Sulaiman daripada Abu Abdullah a.s berkata: Apabila Ali a.s dikeluarkan di dalam keadaan dua tangannya terikat, beliau telah berhenti di kubur Nabi s.a.w, dan berkata: Wahai Ibn Umm, sesungguhnya kaum telah menindas aku dan hampir mereka membunuh aku.

Beliau berkata: Satu tangan telah keluar dari kubur Rasulullah s.a.w, mereka mengetahui bahawa itulah tangan Rasulullah s.a.w, dan suaranya terhadap Abu Bakr: Wahai ini Adakah anda telah kafir dengan Yang telah menjadikan anda dari tanah, kemudian air mani, kemudian menjadikan anda seorang lelaki”[161]

Imlak Jibrail Ke Atas Amir al-Mukminin A.S.

Ali bin Ismail bin Isa daripada Safwan bin Yahya daripada Rifa‘ah bin Musa daripada Abu Abdullah a.s sesungguhnya Rasulullah s.a w telah mengimlakkan mashaf ke atas Ali a.s. Setelah sampai separuhnya, Rasulullah s.a.w telah meletakkan kepalanya di pangkuan Ali, kemudian Ali a.s telah menulis sehingga memenuhi mashaf (imtala’at). Apabila Rasulullah s.a.w mengangkat kepalanya, beliau bersabda: Siapakah yang telah mengimlakkannya ke atas anda wahai Ali? Beliau berkata: Anda wahai Rasulullah, beliau bersabda: Malah Jibrail telah mengimlakkannya ke atas anda[162].

Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab, Ahmad dan Abdullah dua anak lelaki Muhammad bin Isa daripada al-Hasan bin Mahbub daripada Hanan bin Sudair daripada Abu Abdullah a.s berkata: Aku telah mendengarnya berkata: Rasulullah s.a.w telah menyeru Ali a.s, dan menyeru dengan daftar, lalu beliau mengimlakkan ke atasnya di bahagian dalamnya, kemudian beliau tertidur, lantas Jibrail mengimlakkan pada bahagian luarnya, kemudian Rasulullah s.a.w terjaga, dan bersabda: Siapakah yang telah mengimlakkan ini wahai Ali? Beliau berkata: Anda wahai Rasulullah s.a.w, maka beliau berkata: Aku telah mengimlakkannya ke atas anda bahagian dalamnya sementara Jibrail telah mengimlakkan ke atas anda bahagian luarnya[163].

Keadaan Mu‘awiyah di Barzakh

Ayyub bin Nuh dan al-Hasan bin Ali bin Abdullah bin al-Mughirah daripada al-Abbas bin ‘Amir al-Qasbani daripada Abban bin Uthman daripada Basyir bin al-Nabal daripada Abu Ja‘far a.s: Aku telah berada di belakang bapa aku a.s di atas baghalnya, tiba-tiba aku telah melihat seorang lelaki di tengkuknya rantai besi, dan seorang lelaki sedang mengikutinya, maka beliau berkata: Wahai Ali bin al-Husain, berilah aku air, maka lelaki yang mengikutinya berkata: Janganlah anda memberi air kepadanya, Allah tidak akan memberinya air, beliau adalah Mu‘wiyah la‘ana-hu l-Lahu.

Ali bin Muhammad al-Hijjal daripada al-Hasan bin al-Husain al-Lu’lu’ daripada Muhammad bin Sinan daripada Abd al-Malik bin Abdullah al-Qummi daripada saudaranya Idris bin Abdullah berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Manakala aku dan bapa aku sedang menuju ke Makkah, bapa aku telah mendahului aku pada satu tempat bernama Dhajanan, tiba-tiba seorang lelaki di tengkuknya rantai yang ditariknya, datang kepada aku dan berkata: Berilah aku air, berilah aku air (isqini) lalu bapa aku telah melaung kepada aku: Janganlah anda memberi air kepadanya, tidak, Allah tidak akan memberi air kepadanya.

Beliau berkata: Di dalam keadaan mencari air, seorang lelaki mengikutinya, menarik rantainya dengan tarikan yang kuat, lalu menolaknya ke neraka[164].

Ahmad bin Muhammad bin Isa, daripada al-Husain bin Sa‘id daripada al-Qasim bin Muhammad al-Jauhari daripada Abban bin Uthman daripada Basyir al-Nabbal berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Aku telah berada bersama-sama bapa aku di ‘Asfan atau di Dhajanan, lantas baghalnya telah melarikan diri, tiba-tiba seorang lelaki di tengkuknya rantai besi, dan sebahagiannya di tangannya menariknya, maka beliau berkata: Berikan aku air, seorang lelaki berkata: Janganlah anda memberi air kepadanya, Allah tidak akan memberi air kepadanya (la saqahul-Lahu). Aku telah berkata kepada bapa aku: Siapakah ini? Beliau berkata: Ini adalah Mu‘awiyah.

Daripadanya daripada al-Husain bin Sa‘id daripada Ibrahim bin Abu al-Bilad daripada Ali bin al-Mughirah berkata: Abu Ja‘far telah berada di Dhajanan, maka beliau telah berkata sebanyak tiga kali: Allah tidak akan mengampuni anda, apabila beliau berkata: Adakah kamu tahu kepada siapakah kamu berkata? Atau sebahagian daripada para sahabat kami berkata, maka beliau berkata: Mu‘awiyah bin Abu Sufyan telah melalui di hadapan aku di dalam keadaan menarik rantai besinya sehingga lidahnya terkeluar meminta aku supaya aku memohon ampun untuknya, kemudian beliau berkata: Ia adalah satu lembah dari lembah-lembah Jahanam.

Daripadanya, daripada Ali bin al-Hakam daripada Malik bin ‘Atiyyah daripada Abu Abdullah a.s berkata: Aku telah menjadi tawanan bersama-sama bapa aku di dalam perjalanan ke Makkah dan kami telah menaiki dua unta, manakala kami sampai di lembah Dhajanan, seorang lelaki telah keluar di tengkuknya rantai besi yang sedang ditariknya, maka beliau berkata: Wahai anak lelaki Rasulullah, berilah aku air, maka Allah akan memberi air kepada kamu, lantas seorang lelaki lain mengikutinya, lalu beliau menarik rantai besi, dan berkata: Wahai anak lelaki Rasulullah, janganlah anda memberi air kepadanya, Allah tidak akan memberinya air, maka bapa aku telah berpaling kepada aku dan berkata: Wahai Ja‘far, adakah anda telah mengenalinya? Ini adalah Mu‘awiyah la‘ana-hu l-Lahu.[165]

Dua Orang Fasiq DiKeluarkan Secara Segar, Lalu Disula

Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada al-Hasan bin Ali al-Wasya’ daripada Abu Saghar Ahmad bin Abd al-Rahim daripada al-Hasan bin Ali; seorang lelaki yang bekerja sebagai pemungut zakat khalifah Makmun berkata: Aku dan seorang lelaki daripada sahabat kami telah bertemu dengan Abu Tahir bin Isa bin Abdullah al-‘Alawi, Abu Sakhar berkata: Aku telah menyangkanya daripada anak lelaki ‘Umar bin Ali. Beliau telah tinggal di Dar al-Saidiyyin. Kami telah bertemu dengannya pada waktu Asar di tangannya bekas air yang beliau menyapu dengannya, kami telah memberi salam kepadanya, maka beliau menjawab salam kami.

Kemudian beliau telah memulakan percakapan dengan kami, dan berkata: Adakah orang lain bersama-sama kamu berdua? Kami berkata: Tidak. Kemudian beliau telah berpaling ke kiri dan ke kanan adakah beliau sedang melihat kepada seseorang? Kemudian beliau berkata: Abu Jundi telah memberitahu aku sesungguhnya beliau telah berada bersama-sama Abu Ja‘far Muhammad bin Ali a.s di Mina sedang melontar jamrat dan Abu Ja‘far a.s telah melontar beberapa batu kecil (al-Jamrat), lalu beliau telah menyempurnakannya. Dan masih tertinggal di tangannya beberapa batu kecil, maka beliau telah menghitungnya lima batu kecil. Kemudian beliau telah melontar dua biji batu kecil ke satu sudut dan tiga biji batu kecil ke satu sudut yang lain.

Maka aku berkata kepadanya: Beritahu aku, aku telah menjadikan diri aku tebusan anda, apakah ini, aku telah melihat anda telah melakukan sesuatu yang tidak dilakukan oleh seorang pun sebelum ini (sana‘ta syai’an ma sana‘a-hu ahadun qat). Sesungguhnya anda telah melontar dengan lima batu kecil selepas itu, tiga di satu sudut dan dua di satu sudut yang lain (thintaini fi nahiyatin wa thalathata fi nahiyatin)? Beliau berkata: Ya, sesungguhnya pada setiap musim haji dua orang yang fasiq dikeluarkan (idha kana kullu mausimin ukhrija al-Fasiqani) secara segar, lalu disula di sini (fa-sulibaa ha-huna). Tidak dapat melihat kepada mereka berdua melainkan oleh imam yang adil (la yara-huma illa imam ‘adil). Justeru itu, aku telah melontar kepada yang pertama[166] dua batu kecil dan yang akhir [167] dengan tiga batu kecil kerana yang akhir itu lebih jahat daripada yang pertama (li-anna al-Akhara akhbathu min al-Awwali)[168].

Mentaati Para Wasi Adalah Difardukan

Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Muhammad bin Khalid al-Barqi daripada al-Qasim bin al-Jauhari daripada al-Husain bin Abual-‘Ala’ berkata: Aku telah berkata kepada Abu Abdullah a.s : Adakah mentaati para wasi difardukan? Beliau berkata: Mereka itulah yang telah difirmankan Allah di dalam Surah al-Nisa’ (4):59 “Wahai orang-orang yang beriman, taatilah Allah, Rasul-Nya, dan Uli l-Amri di kalangan kamu”

Dan merekalah yang telah difirmankan Allah di dalam Surah al-Ma’idah (4):55 “sesungguhnya wali kamu adalah Allah, Rasul-Nya, dan orang-orang yang mendirikan solat, dan memberi zakat di dalam keadaan rukuk”

Daripadanya, daripada Mu‘ammar bin Khallad berkata: Seorang lelaki farsi telah bertanya Abu al-Hasan al-Ridha a.s, maka beliau berkata: Mentaati kamu satu fardu (ta‘atu-kum muftaradhah)? Beliau berkata: Ya, maka beliau berkata: Seperti mentaati Ali bin Abu Talib a.s? Beliau berkata: Ya[169].

Ahmad bin Ahmad bin Isa, daripada al-Husain bin Sa‘id, daripada Umru bin Maimun, daripada ‘Ammar bin Marwan, daripada Jabir bin Yazid, daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Sesungguhnya kami pasti mengetahui lelaki apabila kami telah melihatnya dengan hakikat iman dan hakikat nifak (Inna la-na‘rifu al-Rajula bi-haqiqati al-Iman wa bi-haqiqati al-Nifaq)[170]

Muhammaad bin Hammad al-Kufi, daripada saudaranya Ahmad bin Hammad, daripada Nasr bin Muzahim, daripada Umru bin Syamr daripada Jabir bin Yazid daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Sesungguhnya Allah telah mengambil perjanjian (mithaq) syi‘ah kita dari salbi Adam, lantaran itu, kami mengetahui cinta pencinta (hubba al-Muhibb) sekalipun beliau melahirkan sebaliknya dengan lidahnya. Kami mengetahui kemarahan pemarah (bughdha al-Mubghidh) sekalipun beliau melahirkan kecintaan kepada kami Ahlu l-Bait[171].

Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab, daripada Muhammad bin Sinan daripada ‘Ammar bin Marwan, daripada al-Mankhal bin Jamil, daripada Jabir bin Yazid, daripada Abu Ja‘far a.s berkata tentang firman Allah a.w di dalam Surah al-Nur (24) : 35 “Allah adalah cahaya langit dan bumi umpama cahaya-Nya” adalah Muhammad s.a.w “ di dalamnya ada pelita besar” adalah ilmu “ pelita itu di dalam kaca”. Kaca adalah Amir al-Mukminin a.s dan ilmu Nabi Allah adalah di sisinya[172].

Daripadanya, daripada al-Husain bin Sa‘id daripada Fadhalah bin Ayyub daripada ‘Umar bin Abban al-Kalbi daripada Adam bin al-Hasan, daripada Hamraan bin A‘yan berkata: Aku telah berkata kepada Abu Abdullah a.s: Telah sampai berita kepada aku bahawa Allah a.w telah bercakap secara rahsia dengan Ali a.s (naja)? Maka beliau a.s berkata: Ya, munajat telah berlaku di antara Allah a.w dan Ali a.s di Taif, Jibrail telah turun dan berkata: Sesungguhnya Allah telah mengajar Rasul-Nya haram, halal, dan takwil, maka Rasulullah s.a.w telah mengajar Ali semuanya[173].

Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Ali bin al-Hakam, daripada Abdullah bin Bakir al-Hajari, daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Sesungguhnya Ali bin Abu Talib adalah hibatullah (pemberian Allah) kepada Muhammad s.a.w, beliau telah mewarisi ilmu para wasi, dan ilmu para nabi dan rasul sebelum Muhammad s.a.w[174].

Muhammad bin Abd al-Hamid al-‘Attar daripada Mansur bin Yunus, daripada ‘Umar bin Udhinah, daripada Muhammad bin Muslim berkata: Aku telah mendengar Abu Ja‘far a.s berkata: Jibrail telah turun ke atas Muhammad s.a.w dengan dua biji buah delima (rummanataini) dari syurga, lantas Ali a.s bertemu dengannya, maka beliau berkata: Apakah dua biji buah delima di tangan anda? Beliau berkata: Adapun ini adalah untuk kenabian (al-Nubuwwah) di mana anda tidak ada bahagian dan ini adalah ilmu, kemudian Rasulullah s.a.w telah membelahnya, lalu memberi separuhnya kepada Ali a.s, dan Rasulullah s.a.w telah mengambil separuhnya, kemudian beliau bersabda: Anda adalah bersyarikat dengan aku (anta syariki) dan aku adalah bersyarikat dengan anda (wa ana syariku-ka fi-hi). Tiada satu huruf yang telah diajar oleh Allah kepada Rasulullah s.a.w melainkan beliau s.a.w telah mengajarnya kepada Ali a.s (illa ‘allama-hu ‘aliyyan). Kemudian ilmu itu telah berakhir kepada kami (thumma intaha al-‘ilmu ilai-na), dan beliau telah meletakkan tangannya di atas dadanya[175].

Ahmad bin Muhammad bin Isa, daripada Muhammad bin Ismail bin Bazi‘, daripada Muhammad bin ‘Adhafir, daripada Abu Ya‘qub al-Ahwal berkata: Kami beberapa orang telah keluar bersama-sama Abu Basir, lalu kami datang ke rumah Abu Abdullah a.s, maka beliau berkata: Wahai Abu Muhammad, sesungguhnya ilmu Ali bin Abu Talib a.s adalah daripada ilmu Rasulullah s.a.w, maka beliau telah mengajarnya kepada kami, oleh itu sembahlah Allah, kerana dengan-Nyalah kejayaan[176].

Ahmad dan Abdullah kedua-duanya adalah anak lelaki Muhammad bin Isa, daripada Mu‘ammar bin Khallad, daripada Abu al-Hasan al-Ridha a.s, berkata: Aku telah mendengarnya berkata: Sesungguhnya kami Ahlu l-Bait akan mewarisi yang kecil kami (yatawarathu asaghiru-na)daripada yang besar kami perkara yang sama.

Muhammad bin al-Husain bin Abu al-khattab, daripada Abd al-Rahman bin Abu Hasyim, daripada ‘Anbasah bin Bijad al-‘Abid, daripada al-Mughirah al-Hawari maula Abd al-Mu’min al-Ansari, daripada Sa‘d bin Tarif, daripada al-Asbagh bin Nabatah berkata: Aku telah mendengar Ali a.s berkata di atas mimbar: Kamu bertanyalah kepada aku sebelum kamu ketiadaan aku (saluni qabla an tufqiduni). Demi Allah, tiada bumi yang subur dan yang gersang, dan tiada kumpulan yang menyesatkan seratus atau kumpulan yang memberi hidayat kepada seratus melainkan aku telah mengetahui pemimpinnya dan penariknya. Aku telah memberitahunya kepada seorang lelaki daripada keluargaku di mana yang besar mereka akan memberitahunya kepada yang kecil mereka sehingga hari Kiamat.

Ahmad dan Abdullah, kedua-duanya anak lelaki Muhammad bin Isa, dan Muhammad bin al-Husain bin al-Khattab daripada al-Hasan bin Mahbub, daripada Abu Hamzah al-Thumali, daripada Suwaid bin Ghuflah berkata: Aku telah berada di sisi Amir al-Mukminin a.s, tiba-tiba seorang lelaki telah mendatanginya dan berkata: Wahai Amir al-Mukminin, aku telah datang dari Wadi al-Qura, dan Khalid bin ‘Urfatah telah mati, maka Amir al-Mukminin a.s berkata: Sesungguhnya beliau belum mati, lalu lelaki itu telah mengulanginya. Maka beliau a.s berkata: Beliau belum mati, beliau telah menentang dengan mukanya, lelaki itu telah mengulanginya pada kali yang ketiga, maka beliau berkata: Subhanallah! Aku telah memberitahu kepada anda bahawa sesungguhnya beliau telah mati dan anda masih berkata bahawa beliau belum mati? Ali a.s berkata: Demi Yang diri aku di tangan-Nya bahawa beliau tidak akan mati sehingga beliau mengetuai tentera yang sesat di mana pembawa benderanya adalah Habib bin Jammaz[177].

Beliau berkata: Habib bin Jammaz telah mendengar kata-kata tersebut, lalu beliau telah mendatangi Amir al-Mukminin a.s, dan berkata kepadanya: Aku menyeru anda dengan nama Allah tentang diri aku bahawa aku adalah syi‘ah anda. Anda telah menyebut aku dengan satu perkara, tidak, demi Allah, aku tidak mengetahuinya tentang diri aku, Ali a.s berkata kepadanya: Siapakah anda? Beliau berkata: Aku adalah Habib bin Jammaz. Maka Ali a.s berkata kepadanya:Jika anda adalah Habib bin Jammaz, maka andalah yang akan membawa benderanya, lantas Habib meninggalkannya. Abu Hamzah berkata:Demi Allah, Khalid bin ‘Urfatah tidak mati sehingga ‘Umar bin Sa‘id mengutus kepada al-Husain bin Ali a.s, dan menjadikan Khalid bin ‘Urfatah di hadapannya dan Habib bin Jammaz pembawa benderanya (sahib rayati-hi)[178]

Hamzah bin Ya‘la, daripada Ahmad bin al-Nadhar, daripada ‘Umru bin Syamr, daripada Jabir bin Yazid, daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Beliau berkata: Wahai Jabir, Sesungguhnya kami jika kami memberitahu kepada kamu dengan pendapat kami dan hawa nafsu kami (lau kunna nuhaddithu-kum bi-ra’yi-na wa hawana), nescaya kami daripada mereka yang binasa, tetapi kami memberitahu kepada kamu hadis-hadis yang kami menyimpannya daripada Rasulullah s.a.w (nuhaddithu-kum bi ahadith naknidhu-ha ‘an rasulillah) sebagaimana mereka itu menyimpan emas mereka dan wang mereka (kama yaknidhu haula’ dhahaba-hum wa waraqa-hum).

Ahmad bin Muhammadd bin Isa, daripada al-Husain bin sa‘id, daripada Fadhdhalah bin Ayyub, daripada Jamil bin Darraj daripada Fudhail bin Yasar, daripada Abu Ja‘far a.s bahawa beliau berkata: Sesungguhnya kami adalah di atas keterangan Tuhan kami (inna ‘ala bayyinatin min rabbi-na). Dia telah menerangkannya kepada Nabi-Nya. Maka Nabi-Nya telah menerangkannya kepada kami, jika tidak, nescaya kami sama seperti mereka saja (laula dhalika la-kunna ka-ha’ula’ al-Nas)[179].

Semua Perkara Dalam Kitab Allah Dan Sunnah-Nya

Ahmad bin Muhammad bin Isa, daripada Muhammad bin khalid al-Barqi, daripada Ismail bin Mihran, daripada Yusuf bin ‘Umairah, daripada Abu al-Maghra Hamid bin al-Muthanna al-‘Ajali, daripada Sama‘ah bin Mihran, daripada Abu al-Hasan yang pertama a.s, berkata:Aku telah berkata: Adakah semua perkara ada di dalam kitab Allah dan sunnah-Nya atau apakah pendapat anda mengenainya? Beliau berkata: Malah semua perkara ada di dalam kitab Allah dan sunnah-Nya (bal kullu syai’in fi kitab Allah wa sunnati-hi)[180].

Daripadanya, daripada Muhammad bin Khalid al-Barqi daripada Safwan bin Yahya daripada Sa‘id bin Abdullah al-A‘raj berkata: Aku telah berkata kepada Abu Abdullah a.s: Terdapat di sisi kami bahawa mereka yang memahami agama berkata: Perkara yang kami tidak mengetahuinya apabila dibentangkan kepada kami, lalu kami berkata dengan pendapat kami (bi-ra’yi-na), maka beliau a.s berkata: Mereka telah berbohong, semua perkara ada di dalam al-Kitab, dan al-Sunnah. Daripadanya, daripada al-Hasan bin Fadhdhal, daripada Abu al-Maghra, daripada Sama‘ah, daripada al-‘Abd al-Salih berkata: Aku telah berkata kepadanya: Sesungguhnya beberapa orang daripada para sahabat kita telah bertemu dengan bapa anda dan datuk anda, dan mereka telah mendengar hadis daripada mereka berdua. Kemungkinan ada perkara yang menguji mereka di mana mereka tidak mendapati sesuatu yang membolehkan mereka memberi fatwa atau mereka mempunyai perkara yang hampir sama, adakah boleh mereka mengamalkan kias? Beliau berkata: Tidak, sesungguhnya telah binasa mereka sebelum kamu dengan kias, maka aku telah berkata kepadanya: Kenapa kias tidak diterima? Beliau berkata: Kerana tiada perkara melainkan ada di dalam Kitab dan Sunnah.

Al-Sanadi bin Muhammad al-Bazzaz, daripada Safwan bin Yahya, daripada Muhammad bin Hakim, daripada Abu al-Hasan yang pertama a.s berkata: Aku telah berkata kepadanya: Kami telah mempelajari agama daripada kamu dan kami telah meriwayatkan hadis daripada kamu, kemungkinan seorang lelaki datang kepada kami, dan beliau diuji dengan perkara kecil di mana kami tidak mengetahui untuk memberi fatwa tentangnya, tetapi kami mempunyai perkara seumpamanya atau menyerupainya. Adakah boleh kami menggunakan kias akan perkara yang menyerupainya? Beliau berkata: Tidak, kenapa kamu menggunakan kias? Dengan kiaslah telah binasa mereka sebelum kamu, aku berkata: Adakah Rasulullah s.a.w telah mengemukakan kepada orang ramai apa yang mereka perlu? Beliau berkata: Rasulullah s.a.w telah mengemukakan kepada orang ramai apa yang mereka perlu pada masa hidupnya dan mereka akan memadai dengannya sehingga hari Kiamat. Aku berkata: Adakah sesuatu telah hilang daripadanya (fa-dha‘a min-hu syai’un)? Beliau berkata: Tidak, ia berada di sisi ahlinya (huwa ‘inda ahli-hi )[181].

Rasulullah S.A.W Telah Mengajar Ali A.S Seribu Bab

Ya‘qub bin Yazid, daripada Muhammad bin Abu‘Umair, daripada Murazim bin Hakim al-Azadi, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Rasulullah s.a.w telah mengajar Ali a.s seribu bab, dan setiap satu bab akan membuka seribu bab(‘allma rasulullah s.a.w ‘aliyyan alfa bab yaftahu kullu bab alfa bab)[182].

Ahmad bin Muhammad bin Isa, daripada al-Husain bin Sa‘id, daripada sebahagian daripada para sahabatnya, daripada Ahmad bin ‘Umar al-Halabi, daripada Abu Basir berkata: Aku telah berjumpa dengan Abu Abdullah a.s, maka aku telah berkata kepadanya: Sesungguhnya syi‘ah bercakap-cakap bahawa Rasulullah s.a.w telah mengajar Ali a.s satu bab yang dapat membuka seribu bab. Abu Abdullah a.s berkata: Wahai Abu Muhammad, Rasulullah s.a.w telah mengajar Ali a.s seribu bab, dan setiap bab akan membuka seribu bab yang lain, aku telah berkata kepadanya: Adakah ini ilmu? Beliau berkata: Sesungguhnya ia adalah ilmu[183].

Daripadanya,dan Muhammad bin Abd al-Jabbar, daripada Abdullah bin Muhammad al-Hijjal, daripada Tha‘labah bin Maimun, daripada Abdullah bin Hilal berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Rasulullah s.a.w telah mengajar Ali a.s satu bab yang akan membuka untuknya seribu bab yang lain, setiap bab akan membuka untuknya seribu bab yang lain pula.

Daripadanya, dan Ahmad bin al-Hasan bin Ali bin Fadhdhal, daripada [184] al-Hasan bin Ali bin Fadhdhal, daripada Abdullah bin Bakir, daripada Abd al-Rahman bin Abu Abdullah berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Rasulullah s.a.w telah mengajar Ali a.s satu bab yang akan membuka untuknya seribu bab, dan setiap bab akan membuka untuknya seribu bab yang lain pula[185].

Ya‘qub bin Yazid, dan Ibrahim bin Hasyim, daripada Muhammad bin Abu ‘Umair daripada Ibrahim bin Abd al-Hamid, daripada Abu Hamzah al-Thumali daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Ali telah berkata: Sesungguhnya Rasulullah s.a.w telah mengajar aku seribu bab, setiap bab akan membuka seribu bab yang lain.

Muhammad bin Isa, dan Ibrahim bin Ishaq, daripada Abdullah bin Hammad al-Ansari, daripada Sabah al-Mazni, daripada al-Harith bin al-Hasirah, daripada al-Asbagh bin Nabatah, daripada Amir al-Mukminin a.s berkata: Sesungguhnya Rasulullah s.a.w telah mengajar aku seribu bab daripada halal dan haram daripada apa yang telah berlaku, dan akan berlaku sehingga hari Kiamat. Setiap bab daripadanya akan membuka seribu bab yang lain. Lantaran itu, ia telah menjadi seratus ribu bab sehingga aku telah diajar ilmu al-Munaya, al-Balaya dan Fasl al-Khitab (kefasihan bercakap).

Ahmad dan Abdullah kedua-duanya anak lelaki Muhammad bin Isa, daripada al-Hasan bin Mahbub, daripada Hisyam bin Salim, daripada bapanya, daripada Hamzah al-Thumali, daripada Abu Ishaq al-Sabi‘i berkata: Aku telah mendengar sebahagian para sahabat Amir al-Mukminin a.s yang dipercayai berkata: Aku telah mendengar Ali a.s berkata: Sesungguhnya di dalam dadaku ini ilmu yang banyak di mana Rasulullah s.a.w telah mengajarnya kepadaku (inna fi sadri hadha la- ‘ilman jamman ‘allamani-hi rasulullah s.a.w lau ijidu la-hu hafazah yar‘auna-hu haqqa ri‘ayati-hi wa yarwauna-hu ‘anni ka-ma yasma‘una-hu ‘anni idhan la-auda‘tu-hum ba‘dha-hu). Jika aku mendapati untuknya para penghafaz yang menjaganya dengan baik dan meriwayatkannya kepada aku sebagaimana mereka mendengarnya daripadaku, nescaya aku telah menyimpan sebahagiannya kepada mereka. Lantaran itu, banyak ilmu yang diketahuinya, sesungguhnya ilmu adalah pembuka kepada setiap bab dan setiap bab akan membuka seribu bab.

‘Umru Bin Huraith Dan Keburukannya

Al-Mu‘alla bin Muhammad al-Basri, daripada Bustam bin Murrah, daripada Ishaq bin Hassan, daripada al-Haitham bin Waqid, daripada Ali bin al-Hasan al-‘Abdi, daripada Sa‘d bin Tarif, daripada al-Asbagh bin Nabatah berkata: Amir al-Mukminin a.s telah memerintah kami berjalan ke al-Mada’in dari Kufah. Lalu kami telah berjalan pada hari Ahad, dan ‘Umru bin Huraith serta tujuh orang yang lain tertinggal ke belakang. Lalu mereka telah keluar ke satu tempat di al-Hirah dinamakan al-Khauranaq, mereka berkata: Kita berkelah, dan apabila tiba hari Rabu, kita keluar dan akan bersama Ali a.s sebelum beliau berhimpun, manakala mereka berehat, tiba-tiba seekor biawak (dhabb)keluar kepada mereka, lantas mereka memburunya, dan ditangkap oleh ‘Umru bin Huraith sambil berkata: Kamu Baiahlah kepada biawak ini, kerana ia adalah Amir al-Mukminin (bayi‘u hadha Amir al-Mu’minin), lalu tujuh orang sahabatnya, dan ‘Umru bin Huraih adalah orang yang kelapan mereka, telah memberi baiah kepadanya.

Mereka telah berjalan pada malam Rabu, dan mereka telah sampai di al-Mada’in pada hari Jumaat di mana Amir al-Mukminin a.s sedang berkhutbah, mereka berlapan tidak berpisah di antara mereka sehingga mereka turun di pintu masjid, manakala memasukinya, Amir al-Mukminin a.s telah melihat kepada mereka, dan berkata:Wahai manusia, sesungguhnya Rasulullah s.a.w telah merahsiakan kepada aku seribu hadis pada setiap hadis seribu bab, dan setiap bab seribu anak kunci dan aku telah mendengar Allah berfirman di dalam Surah Al-Isra’ (17) 71 “Hari kami menyeru setiap manusia dengan imam mereka”, sesungguhnya aku bersumpah dengan Allah untuk kamu bahawa Dia akan membangkitkan pada hari Kiamat lapan orang dengan imam mereka iaitu biawak dan jika aku mahu menamakan mereka, nescaya aku boleh melakukannya.[186]

Kitab-Kitab Di Sisi Para Imam A.S

Ahmad bin Muhammad bin Isa, daripada al-Husain bin Sa‘id, daripada al-Qasim bin Muhammad al-Jauhari, daripada Ali bin Hamzah, daripada Imran bin Ali al-Halabi, daripada Abban bin Taghlab berkata: Abu Abdullah a.s telah memberitahu aku bahawa sesungguhnya di hulu pedang Ali a.s terdapat mashaf di mana Ali a.s telah menyeru al-Hasan kepadanya, lalu beliau telah mengangkatnya kepadanya, dan memberi pisau kepadanya, kemudian berkata kepadanya: Bukalah, maka al-Hasan tidak mampu membukanya, lalu Ali a.s telah membukakannya untuknya.

Kemudian beliau berkata kepadanya: Bacalah, lalu al-Hasan a.s membaca al-Alif , al-Ba’ , al-Sin, al-Lam, dan seterusnya, kemudian beliau telah melipatkannya, lalu memberikannya kepada saudaranya al-Husain, maka beliau tidak mampu membukanya, lalu beliau membukakannya untuknya, kemudian beliau berkata kepadanya: Bacalah, lalu beliau membacanya sebagaimana telah dibaca oleh al-Hasan, kemudian beliau telah melipatkannya, dan memberikannya kepada Muhammad bin al-Hanafiyyah, tetapi beliau tidak mampu membukakannya, maka Ali a.s telah membukakannya untuknya, dan berkata kepadanya: Bacalah, maka beliau tidak dapat mengeluarkan sesuatu daripadanya, lalu beliau telah mengambilnya dan melipatkannya. Kemudian beliau telah menggantungkannya di hulu pedangnya, maka Aku telah berkata kepada Abu Abdullah a.s: Apakah perkara yang terdapat di dalam mashaf itu? Beliau berkata: Iaitu huruf-huruf yang dapat membuka setiap huruf seribu huruf yang lain, Abu Basir berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Dua huruf pun tidak akan keluar kepada orang ramai sehingga hari Kiamat[187].

Rasulullah S.A.W Mengajar Ali A.S Seribu Kalimah

Daripadanya, dan Muhammad bin Abd al-Jabbar, daripada Muhammad bin Ismail bin Bazi‘, daripada Mansur bin Yunus, daripada Abu Bakr al-Hadhrami, daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Rasulullah s.a.w telah mengajar Ali a.s seribu huruf yang dapat membuka seratus ribu huruf dan setiap huruf daripadanya dapat membuka seribu huruf.

Daripadanya, dan Ibrahim bin Hasyim, daripada Uthman bin Isa, daripada Abdullah bin Bakir, daripada Abd al-Rahman bin Abu Abdullah, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Rasulullah s.a.w telah mengajar Ali a.s satu huruf yang dapat membuka seribu huruf, dan setiap huruf daripadanya dapat membuka seribu huruf (yaftahu alfa harfin)[188]

Ahmad bin Muhammad bin Isa, dan Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab, dan Muhammad bin Abd al-Jabbar daripada Muhammad bin Ismail bin Bazi‘, daripada Mansur bin Yunus, daripada Abu Hamzah al-Thumali daripada Ali bin al-Husain a.s berkata: Rasulullah s.a.w telah mengajar Ali a.s satu kalimah yang dapat membuka seratus ribu kalimah dan setiap kalimah dapat membuka seribu kalimah.

Ali bin Muhammad al-Hijjal, daripada al-Hasan bin al-Husain al-Lu’lu’i daripada Muhammad bin Sinan, daripada Ismail bin Jabir, dan Abd al-Karim bin Abu Dailam, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Rasulullah s.a.w telah berwasiat kepada Ali a.s dengan seribu kalimah(ausa Rasulullah s.a.w ila Ali bi-alfi kalimatin), dan setiap kalimah dapat membuka seribu kalimah (yaftahu kullu kilimatin alfa kalimatin).

Ahmad bin Muhammad bin Isa, dan Muhammad bin Abd al-Jabbar daripada Muhammad bin Khalid al-Barqi daripada Fadhalah bin Ayyub, daripada Saif bin ‘Umairah, daripada Abu Bakr al-Hadhrami, daripada maulanya Hamzah bin Rafi‘, daripada Ummu Salmah; isteri Nabi s.a.w berkata: Rasulullah s.a.w telah bersabda ketika sakit yang telah membawa kepada kematiannya: Serukan kepadaku khalilku. Maka ‘Aisyah menghantar utusan untuk menjemput bapanya. Apabila Abu Bakr datang maka Rasulullah s.a.w. menutup mukanya. Maka Abu Bakr pulang. Rasulullah s.a.w. bersabda lagi: Panggilkan kepadaku khalilku. Hafsah menghantar utusan kepada bapanya. Justeru itu ‘Umar datang. Rasulullah s.a.w terus menutup mukanya (ghatta rasulullah s.a.w wajha-hu) dan bersabda: Serukan khalilku. Maka Umarpun kembali. Setelah itu, Fatimah memanggil Ali a.s. Apabila Ali a.s datang, maka Rasulullah s.a.w berdiri, lalu beliau a.s. masuk. Kemudian beliau s.a.w. memuliakan Ali a.s dengan kainnya. Fatimah a.s berkata: Ali a.s berkata: Rasulullah s.a.w telah memberitahu aku seribu hadis sehingga aku telah berpeluh dan Rasulullah s.a.w turut berpeluh (fa-haddathani bi-alfi hadith hatta ‘araqtu wa ‘araqa rasulullah s.a.w). Peluhnya telah mengalir ke atasku, dan peluhku telah mengalir ke atasnya (fa-sala ‘alayya ‘araqu-hu wa sala ‘alai-hi ‘araqi )[189].

Keilmuan Para Imam A.S

Ahamad al-Hasan bin Ali bin Fadhdhal, daripada ‘Umru bin Sa‘id al-Mada’ini, daripada Musaddiq bin Sadaqah al-Mada’ini, daripada ‘Ammar bin Musa al-Sabiti, daripada Abu Abdullah a.s berkata:Aku telah berkata kepada Abu Abdullah a.s tentang imam adakah belliau mengetahui perkara ghaib (ya‘lamu al-Ghaib)? Beliau berkata: Tidak, tetapi apabila beliau mahu mengetahui sesuatu, maka Allah akan memberitahu kepadanya perkara tersebut (idha arada an ya‘lama al-Sya’ a‘lama-hu l-Lahu dhalika)[190].

Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab, dan Muhammad bin Isa bin ‘Ubaid, daripada Ahmad bin al-Hasan al-Maithami, daripada Muhammad bin Abu Hamzah, daripada Ali bin Yaqtin berkata: Aku telah berkata kepada Abu al-Hasan Musa a.s: Ilmu alim kamu secara pendengaran atau ilham? Beliau berkata: Kadang-kala secara pendengaran dan kadang-kala secara ilham atau kedua-duanya sekali (qad yakunu samma‘an wa yakunu ilhaman wa yakunani ma‘an).

Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Muhammad bin Abu Nasr, daripada Hammad bin Uthman, daripada al-Harith bin al-Mughirah berkata: Aku telah berkata kepada Abu Abdullah a.s: Apakah ilmu alim kamu (ma ‘ilmu ‘alimu-kum), adakah sebahagiannya dicampak dihatinya (a jumlatun yuqdhafu fi qalbi-hi) atau diperdengarkan di telinganya (au yunkatu fi udhuni-hu)? Beliau berkata: Seperti wahyu ibu Isa.

Ya‘qub bin Yazid, daripada Muhammad bin Abu ‘Umair, daripada Muhammad bin Hamraan daripada Sufyan bin al-Samt, daripada Abdullah bin al-Najjasyi, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Beliau berkata: Di kalangan kami, demi Allah, ada yang dibisikkan di telinganya (fi-na, wa l-Lahi, man yunqaru fi udhuni-hi ), dan ada yang diberitahu di hatinya (yunkatu fi qalbi-hi), dan ada yang telah berjabat tangan dengan malaikat (tusafihu-hu al-Malaikatu). Aku berkata: Di masa yang lalu, atau hari ini? Beliau berkata: Malah hari ini (bal al-Yaum), wahai Ibn al-Najjasyi- Beliau telah berkata sedemikian sehingga tiga kali.

Al-Hasan bin Ali bin Abdullah bin al-Mughirah, daripada ‘Abis bin Hisyam al-Asadi, daripada Kiram bin ‘Umru al-Khusy‘ami, daripada Abdullah bin Abu Ya‘fur, berkata: Aku telah berkata kepada Abu Abdullah a.s: Sesungguhnya kami berkata: Sesungguhnya Ali a.s dibisikkan di telinganya (kana yunkatu fi udhuni-hi) dan diberitahu di dadanya (wa yuqaru fi sadri-hi), maka beliau berkata: Sesungguhnya Ali a.s adalah seorang Muhaddathan (boleh bercakap dengan malaikat). Manakala beliau telah melihat aku bahawa kata-katanya telah menjadi berat ke atasku, maka beliau berkata: Sesungguhnya Ali a.s pada hari Bani Quraizah, dan al-Nadhir telah diapit oleh Jibrail di kanannya, dan Mikail di kirinya, mereka berdua sedang bercakap-cakap dengannya (yuhaddithana-hu)[191].

Ahmad bin Muhammad bin Isa, daripada al-Husain bin Sa‘id, daripada Hammad bin Isa, daripada al-Husain bin al-Mukhtar al-Qalanisi, daripada al-Harith bin al-Mughirah bin al-Nadhari, daripada Hamraan berkata: Abu Ja‘far a.s telah berkata kepadaku: Sesungguhnya Ali a.s adalah Muhaddathan, maka aku pun telah datang kepada para sahabatku, lalu aku berkata: Aku datang kepada kamu dengan berita yang pelik, mereka berkata: Apakah ia? Aku berkata: Aku telah mendengar Abu Ja‘far a.s berkata: Ali adalah seorang Muhaddathan, mereka berkata: Anda jangan melakukan sesuatu melainkan anda bertanya kepadanya siapakah yang bercakap dengannya.

Lalu aku kembali kepadanya dan aku berkata: Sesungguhnya aku telah memberitahu para sahabatku tentang perkara yang anda telah memberitahu aku, maka mereka berkata: Anda jangan melakukan sesuatu melainkan anda bertanya kepadanya siapakah yang bercakap dengannya, maka beliau berkata kepadaku: Malaikat yang bercakap dengannya (yuhaddithu-hu malakun), aku berkata: Anda berkata bahawa beliau seorang nabi? Lantas beliau menggerakkan tangannya begini, beliau berkata: Atau seperti sahabat Sulaiman atau seperti sahabat Musa atau seperti Dhu al-Qarnain atau tidakkah telah sampai berita kepada kamu bahawa beliau berkata: Di kalangan kamu ada orang seumpamanya (wa fi-kum mithlu-hu)[192].

Musa bin Ja‘far bin Wahab al-Baghdadi, daripada Ali bin Asbat, daripada Muhammad bin al-Fudhail, daripada Abu Hamzah al-Thumali berkata: Aku dan al-Mughirah bin Sa‘id sedang duduk di Masjid, lalu al-Hakam bin ‘Utbah datang kepada kami, dan berkata: Sesungguhnya aku telah mendengar daripada Abu Ja‘far a.s satu hadis di mana aku tidak pernah mendengarnya sebelum ini, maka kami telah bertanya kepadanya tentangnya, tetapi beliau telah enggan memberitahu kami mengenainya, beliau berkata: Ya, kami telah mendapati ilmu Ali a.s di dalam satu ayat pada kitab Allah a.w; Surah al-Hajj (22):52 “ Dan kami tidak mengutus seorang rasul sebelum kamu, dan tidak pula seorang nabi, (dan tidak pula seorang muhaddathin), melainkan apabila ia mempunyai sesuatu keinginan, syaitan pun memasukkan godaan-godaan terhadap keinginan itu”

Maka kami berkata: Ayatnya bukan begitu, maka beliau berkata: Ayat itu terdapat di dalam kitab Ali, aku berkata: Bagaimana muhaddath terjadi? Beliau berkata: Dibisikkan di telinganya (yunkatu fi udhuni-hi), lalu beliau mendengar deringan atau gema (tanin ) seperti deringan atau gema sesuatu terjatuh di dalam mangkuk (ka-tanin al-Tist) atau diketuk di hatinya (yuqra‘u ‘ala qalbi-hi), lalu beliau mendengar ketukan seperti ketukan rantai besi yang terjatuh di dalam mangkuk (fa-yasma‘u waq‘an ka waq‘i al-silsilati yaqa‘u fi al-Tist). Aku berkata: Beliau seorang nabi? Beliau berkata: Tidak, seperti Khidir, dan Dhu al-Qarnain[193].

Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab, daripada al-Nadhar bin Syu‘aib, daripada ‘Abd al-Ghaffar al-Jazi, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Aku bercakap tujuh puluh cara (wajhan) untukku; semuanya ada jalan keluar[194].

Ahmad bin Muhammad bin Isa, daripada Muhammad bin Ismail bin Bazi‘, daripada Ali bin al-Nu‘man, daripada Abdullah bin Maskan, daripada Abd al-A‘la bin A‘yan berkata: Aku dan Ali bin Hanzalah telah datang kepada Abu Abdullah a.s, maka Ali bin Hanzalah telah bertanya kepadanya tentang satu masalah, maka beliau telah menjawabnya, Ali berkata kepadanya: Jika ia begitu, maka ia adalah begitu, maka beliau telah menjawabnya dengan jawapan yang lain pula, beliau berkata kepadanya: Jika ia begitu, maka ia adalah begitu, maka beliau telah menjawab dengan jawapan yang lain pula sehingga beliau telah menjawab dengan empat jawapan.

Ali bin Hanzalah telah berpaling kepada aku, dan berkata: Wahai Abu Muhammad, sesungguhnya kami telah menguasainya (ahkamna-ha), lantas Abu Abdullah a.s telah menegahnya, dan berkata: Janganlah anda berkata sedemikian wahai Abu al-Hasan, kerana anda adalah seorang lelaki yang warak, sesungguhnya di antara perkara-perkara itu ada perkara-perkara yang sempit waktunya (dhayyiqah), maka ia tidak berlaku melainkan di atas satu cara, di antaranya Jumaat yang hanya mempunyai satu waktu ketika tergelincirnya matahari. Dan di antara perkara-perkara itu terdapat perkara-perkara yang luas waktunya (muwassa‘ah) yang berlaku di atas beberapa cara dan ini adalah di antaranya, demi Allah, di sisiku tujuh puluh cara[195].

Muhammad bin Isa bin ‘Ubaid, dan Ya‘qub bin Yazid, daripada Muhammad bin Abu ‘Umair, daripada Muhammad bin Hamraan, daripada Muhammad bin Muslim, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya kami bercakap dengan satu kalimah yang mempunyai tujuh puluh cara untuk aku semuanya ada jalan keluar.

Ahmad dan Abdullah dua anak lelaki Muhammad bin Isa, daripada al-Hasan bin Mahbub, daripada Muhammad bin al-Nu‘man al-Ahwal, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Kamu adalah orang yang paling alim selama kamu memahami pengertian percakapan kami. Sesungguhnya percakapan kami bertukar kepada tujuh puluh cara (yansarifu ila sab‘in wajhan)[196].

Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab, dan Muhammad bin Isa bin ‘Ubaid, daripada Abd al-Karim bin ‘Umru, daripada Abu Basir berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Aku bercakap dengan satu kalimah yang mempunyai tujuh puluh cara, jika aku kehendaki, aku akan melakukannya menurut caranya yang tersendiri.

Ahmad bin Muhammad bin Isa dan Muhammad bin al-Husain al-Khattab, dan Muhammad bin Isa bin ‘Ubaid, daripada Muhammad bin Sinan dan Ali bin al-Nu‘man, daripada Abdullah bin Maskan, daripada Abu Basir, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Allah a.w tidak akan meninggalkan bumi melainkan padanya seorang alim yang mengetahui pertambahan dan kekurangan (fi-ha ‘alim ya‘lamu al-Ziyadah wa al-Nuqsan) di bumi. Apabila orang-orang mukmin telah menambahkan sesuatu, maka Dia kembalikannya kepada mereka, dan apabila mereka mengurangkan sesuatu, maka Dia menyempurnakannya untuk mereka, maka beliau berkata: Kamu ambillah ia dengan sempurna (khudhu-hu kamilan). Jika tidak, nescaya urusan mereka akan menjadi kesamaran kepada orang-orang mukmin, lantaran itu, mereka tidak dapat membezakan di antara kebenaran dan kebatilan.

Al-Hasan bin Ali bin al-Nu’man, daripada Abu Hamzah al-Thumali, daripada Abu Ja‘far a.s, berkata: Aku telah mendengarnya berkata: Bumi tidak akan sunyi melainkan padanya seorang lelaki daripada kami mengetahui kebenaran (lan takhlu al-Ardhu illa wa fi-ha rajulun minna ya‘rifu al-Haqqa). Apabila orang ramai telah menambahkan sesuatu padanya, beliau berkata: Sesungguhnya mereka telah menambahkannya, dan apabila mereka menguranginya, beliau berkata: Mereka telah menguranginya, dan apabila mereka mengakui kekurangannya, maka beliau membenarkan mereka, jika tidak, kebenaran tidak akan dikenali daripada kebatilan.

BAHAGIANKESEPULUH

Para imam mengetahui semua lisan dan bahasa, di sisi mereka kitab-kitab para nabi a.s, mereka mengetahui percakapan binatang, mereka mengetahui semua keadaan manusia ketika melihat mereka, para imam a.s adalah Mutawassimin dan lain-lain.

Para Imam Mengetahui Semua Lisan Dan Bahasa

Muhammad bin Isa bin ‘Ubaid dan Ibrahim bin Mihziyar berkata: Aku telah menghantar hamba aku yang berbangsa Slav kepada Abu al-Hasan ketiga a.s, maka hamba aku telah kembali kepadaku dengan pelik, aku berkata kepadanya: Apakah dengan anda wahai anak lelakiku? Beliau berkata: Bagaimana aku tidak merasa pelik, beliau a.s sentiasa bercakap dengan aku di dalam bahasa Slav seolah-olah beliau adalah seorang daripada kami, aku telah menyangka bahawa beliau telah mengguna bahasa ini supaya hamba-hamba lain tidak mendengar apa yang berlaku di kalangan mereka.

Ahmad bin Muhammad, daripada Abu al-Qasim Abd al-Rahman bin Hammad al-Kufi dan Abdullah bin ‘Imran, daripada Muhammad bin Basyir, daripada seorang lelaki, daripada ‘Ammar bin Musa al-Sabiti berkata: Abu Abdullah a.s telah berkata kepada aku: Wahai ‘Ammar, lalu beliau meletakkan kain ke atas aku, aku berkata: Aku tidak pernah melihat seorang nabati yang lebih fasih daripada anda di dalam bahasa Nabatiyyah, beliau berkata: Wahai ‘Ammar, di dalam semua bahasa.

Ahmad bin Muhammad bin Isa, daripada al-Husain bin Sa‘id, dan Muhammad bin Khalid al-Barqi, daripada al-Nadhar bin Suwaid, daripada Yahya bin ‘Imran al-Halabi, daripada saudara Malih berkata: Abu Yazid Furqad telah memberitahu aku, berkata: Aku telah berada di sisi Abu Abdullah a.s. Beliau telah mengutus hambanya berbangsa a‘jam [197]di dalam satu hajat, maka hambanya telah kembali kepadanya. Lalu beliau mulai mengubah perutusannya, tetapi ia tidak menghairankannya sehingga aku telah menyangka bahawa beliau a. s akan memarahinya. Beliau berkata: Bercakaplah di dalam bahasa mana yang anda kehendaki, sesungguhnya aku memahami tentang kamu. Ahmad bin Muhammad bin Isa, dan Muhammad bin Abd al-Jabbar, daripada Muhammad bin Khalid al-Barqi, daripada Fadhdhalah bin Ayyub, daripada seorang lelaki namanya Masma‘ bin Abd al-Malik, laqabnya adalah Kardin, daripada Abu Abdullah a.s, maka beliau berkata: Aku telah datang kepadanya, dan di sisinya anak lelakinya Ismail.

Kami pada masa itu akan berimamkannya selepas bapanya, maka beliau telah menyebut kepada aku hadis yang panjang bahawa beliau telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata tentangnya menyalahi apa yang kami telah menyangkanya. Aku telah mendatangi dua lelaki daripada ahli Kufah yang berkata mengenainya. Lalu aku telah memberitahu mereka berdua, maka seorang daripada mereka berdua berkata:Aku telah mendengar, aku telah mentaati dan aku telah meredai.

Sementara yang lain pula berkata: Tidak, demi Allah, aku tidak mendengar, aku tidak reda, dan aku tidak mentaati sehingga aku mendengarnya daripadanya. Kemudian beliau telah keluar menuju Abu Abdullah a.s, lalu aku telah mengikutinya. Apabila kami berada di pintu, maka mereka berdua telah meminta kebenaran masuk, maka beliau telah membenarkan aku masuk sebelumnya, kemudian beliau telah membenarkannya masuk, manakala beliau masuk, maka Abu Abdullah a.s berkata kepadanya: Wahai polan, adakah setiap seorang daripada kamu dibawa datang dengan kitab yang berterbangan? Sesungguhnya apa yang telah diberitahu kepada anda oleh polan itu adalah benar.

Maka beliau berkata: Aku telah menjadikan diri aku tebusan anda, sesungguhnya aku suka mendengarnya daripada anda sendiri, lantas beliau berkata: Sesungguhnya polan itu adalah imam anda, dan sahabat anda selepas aku, iaitu Abu al-Hasan Musa a.s-tidak akan menuntutnya di antara aku dan beliau (Musa a.s) melainkan pembohong, maka beliau telah berpaling kepada seorang lelaki dari Kufah yang pandai berbicara di dalam bahasa Nabatiyyah, maka beliau berkata kepadanya: Dirqihi (percakapan?), lalu Abu Abdullah a.s berkata kepadanya: Dirqihi di dalam bahasa Nabatiyyah, kamu ambillah.

Muhammad bin Jazak, daripada Yasir al-Khadim berkata: Hamba-hamba Abu al-Hasan a.s di rumahnya terdiri daripada bangsa Slav dan Rom. Abu al-Hasan a.s adalah rapat dengan mereka. Beliau telah mendengar mereka di waktu malam merepek dengan bahasa Slav dan Roman, mereka berkata: Sesungguhnya kami telah mengeluarkan darah kami di negara kami pada setiap tahun, kemudian kita tidak melakukannya di sini. Pada keesokannya, Abu al-Hasan a.s telah bertemu dengan seorang doktor, lalu beliau berkata kepadanya: Keluarkan darah polan. Kemudian beliau berkata: Wahai Yasir, janganlah anda mengeluarkan darah anda.

Yasir berkata: Darah aku telah dikeluarkan, lalu tanganku menjadi kehijauan. Maka beliau a.s berkata: Wahai Yasir, apakah telah terjadi kepada anda? Maka aku telah memberitahunya, lalu beliau berkata: Tidakkah aku telah melarang anda dari melakukannya, hulurkan tangan anda, lalu beliau menyapukan tangannya ke atas tanganku, dan meludahnya (wa tafila fi-ha). Kemudian beliau telah berwasiat kepada aku supaya aku tidak makan malam. Selepas itu aku telah terlupa, lalu aku makan malam, lantas beliau memukul aku[198].

Ya‘qub bin Yazid, daripada Muhammad bin Abu ‘Umair, daripada sebahagian lelakinya, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Al-Hasan bin Ali a.s berkata: Sesungguhnya bagi Allah dua bandar; satu di timur dan satu lagi di barat, di atasnya dinding dari besi, dan di atas setiap bandar seratus ribu daun dari emas, di dalamnya seratus ribu bahasa, setiap bahasa bercakap berlainan dengan bahasa sahabatnya dan aku mengetahui semua bahasa (ana a‘rifu jami‘ al-Lughat), apa yang ada pada kedua-duanya, di antara kedua-duanya, dan hujah di atas kedua-duanya selain daripada aku, dan saudaraku al-Husain[199].

Musa bin ‘Umar bin Yazid al-Saiqal, daripada Ali bin Ismail al-Maithami, daripada Sama‘ah bin Mihran daripada seorang syeikh di kalangan sahabat kita, daripada Abu Ja‘far a.s, berkata: Kami telah datang kerana ingin bertemu dengannya. Apabila kami sampai di Dahliz, kami telah mendengar bacaan di dalam bahasa Siryaniyyah dengan suara yang baik, dibaca dan ditangisi sehingga sebahagian kami turut menangis.[200]

[1] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vi , 230

[2] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvii, 125

[3] Al-Kulaini, al-Kafi, iii, 297

[4] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xi, 176

[5] Al-Isfahani, al-Aghani, xiv, 75

[6] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xi, 37

[7] Ibid, 21

[8] Ibid

[9] Ibid, 209

[10] Al-Kasyi, al-Rijal, hlm. 117

[11] Ibid

[12] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xiv , 474

[13] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, iii, 6

[14] Ibid, xiii, 183

[15] Ibid

[16] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, ix, 380

[17] Ibid

[18] Al-Kasyi, al-Rijal, hlm. 109, al-Majlisi, Bihar al-Anwar, ix, 14

[19] Al-Kasyi, al-Rijal, hlm.108

[20] Ibid

[21] Ibid

[22] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xi, 224

[23] Ibid, 230

[24] Ibid, 224

[25] Al-Kasyi, al-Rijal, hlm.126

[26] Ibid, 82

[27] Ibid

[28] Ibid, hlm. 204

[29] Ibid, hlm.244

[30] Ibid

[31] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xi , 224

[32] Ibid, ix, 158

[33] Al-Saduq, Kamal al-Din, hlm.164

[34] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xiii, 179

[35] Al-Kulaini, al-Kafi, I, 337

[36] Al-Saduq, Kamal al-Din, hlm. 178

[37] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, v, 360

[38] Ibid, ix, 379

[39] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xiv, 129

[40] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 117

[41] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xi, 224

[42] Ibid, vii, 269

[43] Ibid, xvi, 137

[44] Ibid, xv, 15

[45] Ibid

[46] Al-Kulaini, al-Kafi, v, 198

[47] Al-Kulaini, al-Kafi, v, 498

[48] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, ix , 575

[49] Al-Saduq, Ma‘ani al-Akhbar, hlm.113

[50] Ibid

[51] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vi , 784

[52] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 472

[53] Ibid, 477

[54] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, ix, 161

[55] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 189

[56] Ibid, xvii, 170

[57] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvii , 125

[58] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 354

[59] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi , 189

[60] Ibid

[61] Ibid, 191

[62] Ibid

[63] Al-Kulaini, al-Kafi, ii ,7

[64] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 356

[65] Ibid, 665

[66] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 43

[67] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 168

[68] Al-Hasan bin Ali bin Syu‘bah al-Harani, Tuhaf al-‘Uqul, hlm. 49

[69] Al-Majlisi, Buhar al-Anwar, xvi, 125

[70] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xxiii, 23

[71] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 25

[72] Ibid, xvi, 186

[73] Ibid, xxiv, 38

[74] Al-Saduq, al-Tauhid, hlm. 319

[75] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 448

[76] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 157

[77] Ibid

[78] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 641

[79] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 130

[80] Ibid

[81] Al-Majlisi, Bihar al-Anwarn, xvi, 148

[82] Ibid

[83] Al-Saduq, al-Amali, hlm.149

[84] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 149

[85] al-Kulaini, al-Kafi, ii, 313

[86] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 164

[87] Ibid, xix, 58

[88] Ibid, xvi, 189

[89] Ibid, xxiv, 11

[90] Ibid, xvi, 49

[91] Ibid

[92] Ibid, 164

[93] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, I, 33-4

[94] Ibid

[95] Ibid

[96] Ibid, 43

[97] Ibid, 32

[98] Ibid

[99] Ibid, 64

[100] Ibid, 68

[101] Ibid, 32

[102] Ibid, xvi , 49

[103] al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 63

[104] Farsakh:Ukuran panjang yang sama dengan tiga batu atau 4.8 kilometer

[105] Ibid, xvii, 248

[106] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 336

[107] Ibid, 131

[108] Ibid, xvi, 164

[109] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 419

[110] Ibid, 344

[111] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 196

[112] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvii, 188

[113] Al-Kulaini, al-Kafi, I, 47

[114] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 248

[115] Ibid, xvi, 49

[116] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 53

[117] Ibid, ix, 68

[118] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 66

[119] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, I, 89

[120] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xxiv, 50

[121] Ibid

[122] Ibid

[123] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xiii, 164

[124] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xiii, 225

[125] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, I, 134

[126] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 190

[127] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 220

[128] Ibid

[129] Ibid, xxi, 98

[130] Ibid, xvi, 230

[131] Ibid, 220

[132] Ibid, xi, 279

[133] Ibid, xvi, 214

[134] Al-Saduq, Ma‘ani al-Akhbar, hlm 20

[135] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, v, 16

[136] Ibid

[137] Ibid, v , 12

[138] Ibid

[139] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, v, 264

[140] Ibid, v, 2

[141] Ibid

[142] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 267

[143] Ibid, vii, 267

[144] Ibid

[145] Ibid

[146] Al-Kulaini, al-Kafi, I , 177

[147] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 20

[148] Ibid

[149] Al-Kulaini, al-Kafi, I , 177

[150] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xi, 128

[151] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 328

[152] Ibid, xii, 14

[153] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, ix, 570

[154] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xi, 68

[155] Abu Bakr

[156] Rasulullah s.a.w

[157] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii, 81

[158] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii, 87

[159] Ibid, ix, 563

[160] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii, 81

[161] Ibid, viii, 44

[162] Ibid, ix, 379

[163] Ibid

[164] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, iii, 161

[165] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xi, 80

[166] Abu Bakr

[167] Umar

[168] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii , 214

[169] Ibid, vii, 62

[170] Ibid, vii, 306

[171] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 306

[172] Ibid, vii, 64

[173] Ibid, ix, 474

[174] Ibid, vii, 318

[175] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar vii, 317

[176] Ibid

[177] al-Majlisi, Bihar al-Anwar, ix, 578

[178] Ibid

[179] Ibid, vii, 281

[180] Al-Kulaini, al-Kafi, I, 62

[181] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, I, 163

[182] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 281

[183] Ibid

[184] Ibid

[185] Ibid

[186] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii, 615

[187] Ibid, vii, 288

[188] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 282

[189] Ibid, ix, 475

[190] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 288

[191] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 292

[192] Ibid

[193] Ibid

[194] Ibid

[195] Ibid

[196] Ibid

[197] Selain daripada bahasa atau bangsa Arab

[198] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 321

[199] Ibid

[200] Ibid

_____________________________________________
bersambung Bahagian 3

Komunitas Ahlul-Bait, Perlak (BAHAGIAN 1)

AHLUL-BAIT PERLAK

Al-Ikhtisas (2)

Pembentangan Wilayah Ahlu l-Bait Ke Atas Semua Perkara

Kelebihan Mengenali Wilayah Ahlu l-Bait A.S

Balasan Mereka Yang Menegah Mukmin Dari Hajatnya

Bilangan Para Nabi A.S

Para Imam Di Sudut Perintah Dan Larangan Adalah Sama

Tidak ada komentar:

Posting Komentar